1 El hombre hace proyectos en su corazón, pero el Señor pone la respuesta en sus labios. | 1 - |
2 El hombre piensa que todos sus caminos son puros, pero el Señor pesa los corazones. | 2 παντα τα εργα του ταπεινου φανερα παρα τω θεω οι δε ασεβεις εν ημερα κακη ολουνται |
3 Encomienda tus obras al Señor, y se realizarán tus proyectos. | 3 - |
4 El Señor lo hizo todo con un fin, incluso al malvado, para el día nefasto. | 4 - |
5 El corazón altanero es abominable para el Señor, tarde o temprano no quedará impune. | 5 ακαθαρτος παρα θεω πας υψηλοκαρδιος χειρι δε χειρας εμβαλων αδικως ουκ αθωωθησεται |
6 Por la bondad y la fidelidad se expían las faltas, y con el temor del Señor se evita el mal. | 6 - |
7 Cuando el Señor se complace en la conducta de un hombre, lo reconcilia hasta con sus mismos enemigos. | 7 αρχη οδου αγαθης το ποιειν τα δικαια δεκτα δε παρα θεω μαλλον η θυειν θυσιας |
8 Más vale poco con justicia que abundantes ganancias con injusticia. | 8 ο ζητων τον κυριον ευρησει γνωσιν μετα δικαιοσυνης οι δε ορθως ζητουντες αυτον ευρησουσιν ειρηνην |
9 El corazón del hombre se fija un trayecto, pero el Señor asegura sus pasos. | 9 παντα τα εργα του κυριου μετα δικαιοσυνης φυλασσεται δε ο ασεβης εις ημεραν κακην |
10 Hay un oráculo en los labios del rey: él no se equivoca cuando dicta sentencia. | 10 μαντειον επι χειλεσιν βασιλεως εν δε κρισει ου μη πλανηθη το στομα αυτου |
11 La báscula y las balanzas justas pertenecen al Señor, y son obra suya todas las pesas de la bolsa. | 11 ροπη ζυγου δικαιοσυνη παρα κυριω τα δε εργα αυτου σταθμια δικαια |
12 El rey aborrece las malas acciones, porque un trono se afianza gracias a la justicia. | 12 βδελυγμα βασιλει ο ποιων κακα μετα γαρ δικαιοσυνης ετοιμαζεται θρονος αρχης |
13 Los labios justos gozan del favor del rey: él ama al que habla con rectitud. | 13 δεκτα βασιλει χειλη δικαια λογους δε ορθους αγαπα |
14 El furor del rey es mensajero de muerte, pero un hombre sabio lo aplaca. | 14 θυμος βασιλεως αγγελος θανατου ανηρ δε σοφος εξιλασεται αυτον |
15 Cuando el resto del rey está radiante, hay vida, y su favor es como lluvia de primavera. | 15 εν φωτι ζωης υιος βασιλεως οι δε προσδεκτοι αυτω ωσπερ νεφος οψιμον |
16 Adquirir sabiduría vale más que el oro fino, adquirir inteligencia es preferible a la plata. | 16 νοσσιαι σοφιας αιρετωτεραι χρυσιου νοσσιαι δε φρονησεως αιρετωτεραι υπερ αργυριον |
17 La senda de los hombres rectos es apartarse del mal, el que vigila su camino preserva su vida. | 17 τριβοι ζωης εκκλινουσιν απο κακων μηκος δε βιου οδοι δικαιοσυνης ο δεχομενος παιδειαν εν αγαθοις εσται ο δε φυλασσων ελεγχους σοφισθησεται ος φυλασσει τας εαυτου οδους τηρει την εαυτου ψυχην αγαπων δε ζωην αυτου φεισεται στοματος αυτου |
18 Antes de la catástrofe está el orgullo, y antes de la caída, el espíritu altanero. | 18 προ συντριβης ηγειται υβρις προ δε πτωματος κακοφροσυνη |
19 Más vale ser humilde entre los pobres que repartir el botín con los orgullosos. | 19 κρεισσων πραυθυμος μετα ταπεινωσεως η ος διαιρειται σκυλα μετα υβριστων |
20 El que está atento a la palabra encontrará la dicha, y ¡feliz el que confía en el Señor! | 20 συνετος εν πραγμασιν ευρετης αγαθων πεποιθως δε επι θεω μακαριστος |
21 El que sabe discernir tiene fama de inteligente, y las palabras dulces son más persuasivas. | 21 τους σοφους και συνετους φαυλους καλουσιν οι δε γλυκεις εν λογω πλειονα ακουσονται |
22 El buen juicio es fuente de vida para el que lo posee, pero la necedad es el castigo de los necios. | 22 πηγη ζωης εννοια τοις κεκτημενοις παιδεια δε αφρονων κακη |
23 El corazón del sabio da sensatez a su boca y hace más persuasivas sus palabras. | 23 καρδια σοφου νοησει τα απο του ιδιου στοματος επι δε χειλεσιν φορεσει επιγνωμοσυνην |
24 Las palabras amables son un panal de miel, dulce al paladar y saludable para el cuerpo. | 24 κηρια μελιτος λογοι καλοι γλυκασμα δε αυτων ιασις ψυχης |
25 Hay caminos que parecen rectos, pero al final son caminos de muerte. | 25 εισιν οδοι δοκουσαι ειναι ορθαι ανδρι τα μεντοι τελευταια αυτων βλεπει εις πυθμενα αδου |
26 El hambre del trabajador trabaja para él, porque su boca lo estimula. | 26 ανηρ εν πονοις πονει εαυτω και εκβιαζεται εαυτου την απωλειαν ο μεντοι σκολιος επι τω εαυτου στοματι φορει την απωλειαν |
27 El hombre infame cava la desgracia, y en sus labios hay como un fuego devorador. | 27 ανηρ αφρων ορυσσει εαυτω κακα επι δε των εαυτου χειλεων θησαυριζει πυρ |
28 El hombre perverso siembra discordia, y el calumniador separa a los amigos. | 28 ανηρ σκολιος διαπεμπεται κακα και λαμπτηρα δολου πυρσευει κακοις και διαχωριζει φιλους |
29 El hombre violento seduce a su prójimo para llevarlo por el mal camino. | 29 ανηρ παρανομος αποπειραται φιλων και απαγει αυτους οδους ουκ αγαθας |
30 El que cierra los ojos, maquinando cosas perversas, y aprieta los labios, ya ha cometido el mal. | 30 στηριζων οφθαλμους αυτου λογιζεται διεστραμμενα οριζει δε τοις χειλεσιν αυτου παντα τα κακα ουτος καμινος εστιν κακιας |
31 Corona de gloria son los cabellos blancos, y se la encuentra en el camino de la justicia. | 31 στεφανος καυχησεως γηρας εν δε οδοις δικαιοσυνης ευρισκεται |
32 El que tarda en enojarse vale más que un héroe, y el dueño de sí mismo, más que un conquistador. | 32 κρεισσων ανηρ μακροθυμος ισχυρου ο δε κρατων οργης κρεισσων καταλαμβανομενου πολιν |
33 Las suertes se echan en los pliegues del manto, pero la decisión viene del Señor. | 33 εις κολπους επερχεται παντα τοις αδικοις παρα δε κυριου παντα τα δικαια |