Salmos 44
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Del maestro de coro. De los hijos de Coré. Poema. | 1 Magistro chori. Filiorum Core. Maskil. |
2 Oh Dios, nuestros padres nos contaron, y por eso llegó a nuestros oídos, la obra que hiciste antiguamente, | 2 Deus, auribus nostris audivimus; patres nostri annuntiaverunt nobis opus, quod operatus es in diebus eorum, in diebus antiquis. |
3 con tu propia mano, cuando ellos vivían. Tú expulsaste a las naciones para plantarlos a ellos; y para hacerlos crecer, destruiste a los pueblos. | 3 Tu manu tua gentes depulisti et plantasti illos, afflixisti populos et dilatasti eos. |
4 No ocuparon la tierra con su espada ni su brazo les obtuvo la victoria: fue tu mano derecha y tu brazo, fue la luz de tu rostro, porque los amabas. | 4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos; sed dextera tua et brachium tuum et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis. |
5 Eras tú, mi Rey y mi Dios, el que decidía las victorias de Jacob: | 5 Tu es rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Iacob. |
6 con tu auxilio embestimos al enemigo y en tu Nombre aplastamos al agresor. | 6 In te inimicos nostros proiecimus, et in nomine tuo conculcavimus insurgentes in nos. - |
7 Porque yo no confiaba en mi arco ni mi espada me dio la victoria: | 7 Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me. |
8 tú nos salvaste de nuestros enemigos y confundiste a nuestros adversarios. | 8 Tu autem salvasti nos de affligentibus nos et odientes nos confudisti. |
9 Dios ha sido siempre nuestro orgullo: damos gracias a tu Nombre eternamente. | 9 In Deo gloriabimur tota die et in nomine tuo confitebimur in saeculum. |
10 Pero ahora nos rechazaste y humillaste: dejaste de salir con nuestro ejército, | 10 Nunc autem reppulisti et confudisti nos et non egredieris, Deus, cum virtutibus nostris. |
11 nos hiciste retroceder ante el enemigo y nuestros adversarios nos saquearon. | 11 Convertisti nos retrorsum coram inimicis nostris; et, qui oderunt nos, diripuerunt sibi. |
12 Nos entregaste como ovejas al matadero y nos dispersaste entre las naciones; | 12 Dedisti nos tamquam oves ad vescendum et in gentibus dispersisti nos. |
13 vendiste a tu pueblo por nada, no sacaste gran provecho de su venta. | 13 Vendidisti populum tuum sine lucro nec ditior factus es in commutatione eorum. |
14 Nos expusiste a la burla de nuestros vecinos, a la risa y al escarnio de los que nos rodean; | 14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro. |
15 hiciste proverbial nuestra desgracia y los pueblos nos hacen gestos de sarcasmo. | 15 Posuisti nos similitudinem in gentibus, commotionem capitis in populis. |
16 Mi oprobio está siempre ante mí y mi rostro se cubre de vergüenza, | 16 Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meae cooperuit me |
17 por los gritos de desprecio y los insultos, por el enemigo sediento de venganza. | 17 a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et ultoris. |
18 ¡Y todo esto nos ha sobrevenido sin que nos hayamos olvidado de ti, sin que hayamos traicionado tu alianza! | 18 Haec omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te et inique non egimus in testamentum tuum. |
19 Nuestro corazón no se volvió atrás ni nuestros pasos se desviaron de tu senda, | 19 Et non recessit retro cor nostrum, nec declinaverunt gressus nostri a via tua; |
20 como para que nos aplastaras en un lugar desierto y nos cubrieras de tinieblas. | 20 sed humiliasti nos in loco vulpium et operuisti nos umbra mortis. |
21 Si hubiéramos olvidado el nombre de nuestro Dios y recurrido a un dios extraño, | 21 Si obliti fuerimus nomen Dei nostri et si expanderimus manus nostras ad deum alienum, |
22 Dios lo habría advertido, porque él conoce los secretos más profundos. | 22 nonne Deus requiret ista? Ipse enim novit abscondita cordis. |
23 Por tu causa nos dan muerte sin cesar y nos tratan como a ovejas que van al matadero. | 23 Quoniam propter te mortificamur tota die, aestimati sumus sicut oves occisionis. |
24 ¡Despierta, Señor! ¿Por qué duermes? ¡Levántate, no nos rechaces para siempre! | 24 Evigila, quare obdormis, Domine? Exsurge et ne repellas in finem. |
25 ¿Por qué ocultas tu rostro y te olvidas de nuestra desgracia y opresión? | 25 Quare faciem tuam avertis, oblivisceris inopiae nostrae et tribulationis nostrae? |
26 Estamos hundidos en el polvo, nuestro cuerpo está pegado a la tierra. | 26 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra, conglutinatus est in terra venter noster. Exsurge, Domine, adiuva nos et redime nos propter misericordiam tuam. |
27 ¡Levántate, ven a socorrernos; líbranos por tu misericordia! |