Scrutatio

Lunedi, 13 maggio 2024 - Beata Vergine Maria di Fatima ( Letture di oggi)

Salmos 44


font
EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOSNOVA VULGATA
1 Del maestro de coro. De los hijos de Coré. Poema.

1 Magistro chori. Filiorum Core. Maskil.
2 Oh Dios, nuestros padres nos contaron,

y por eso llegó a nuestros oídos,

la obra que hiciste antiguamente,

2 Deus, auribus nostris audivimus;
patres nostri annuntiaverunt nobis
opus, quod operatus es in diebus eorum, in diebus antiquis.
3 con tu propia mano, cuando ellos vivían.

Tú expulsaste a las naciones

para plantarlos a ellos;

y para hacerlos crecer,

destruiste a los pueblos.

3 Tu manu tua gentes depulisti et plantasti illos,
afflixisti populos et dilatasti eos.
4 No ocuparon la tierra con su espada

ni su brazo les obtuvo la victoria:

fue tu mano derecha y tu brazo,

fue la luz de tu rostro, porque los amabas.

4 Nec enim in gladio suo possederunt terram,
et brachium eorum non salvavit eos;
sed dextera tua et brachium tuum
et illuminatio vultus tui,
quoniam complacuisti in eis.
5 Eras tú, mi Rey y mi Dios,

el que decidía las victorias de Jacob:

5 Tu es rex meus et Deus meus,
qui mandas salutes Iacob.
6 con tu auxilio embestimos al enemigo

y en tu Nombre aplastamos al agresor.

6 In te inimicos nostros proiecimus,
et in nomine tuo conculcavimus insurgentes in nos. -
7 Porque yo no confiaba en mi arco

ni mi espada me dio la victoria:

7 Non enim in arcu meo sperabo,
et gladius meus non salvabit me.
8 tú nos salvaste de nuestros enemigos

y confundiste a nuestros adversarios.

8 Tu autem salvasti nos de affligentibus nos
et odientes nos confudisti.
9 Dios ha sido siempre nuestro orgullo:

damos gracias a tu Nombre eternamente.

9 In Deo gloriabimur tota die
et in nomine tuo confitebimur in saeculum.
10 Pero ahora nos rechazaste y humillaste:

dejaste de salir con nuestro ejército,

10 Nunc autem reppulisti et confudisti nos
et non egredieris, Deus, cum virtutibus nostris.
11 nos hiciste retroceder ante el enemigo

y nuestros adversarios nos saquearon.

11 Convertisti nos retrorsum coram inimicis nostris;
et, qui oderunt nos, diripuerunt sibi.
12 Nos entregaste como ovejas al matadero

y nos dispersaste entre las naciones;

12 Dedisti nos tamquam oves ad vescendum
et in gentibus dispersisti nos.
13 vendiste a tu pueblo por nada,

no sacaste gran provecho de su venta.

13 Vendidisti populum tuum sine lucro
nec ditior factus es in commutatione eorum.
14 Nos expusiste a la burla de nuestros vecinos,

a la risa y al escarnio de los que nos rodean;

14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris,
subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro.
15 hiciste proverbial nuestra desgracia

y los pueblos nos hacen gestos de sarcasmo.

15 Posuisti nos similitudinem in gentibus,
commotionem capitis in populis.
16 Mi oprobio está siempre ante mí

y mi rostro se cubre de vergüenza,

16 Tota die verecundia mea contra me est,
et confusio faciei meae cooperuit me
17 por los gritos de desprecio y los insultos,

por el enemigo sediento de venganza.

17 a voce exprobrantis et obloquentis,
a facie inimici et ultoris.
18 ¡Y todo esto nos ha sobrevenido

sin que nos hayamos olvidado de ti,

sin que hayamos traicionado tu alianza!

18 Haec omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te
et inique non egimus in testamentum tuum.
19 Nuestro corazón no se volvió atrás

ni nuestros pasos se desviaron de tu senda,

19 Et non recessit retro cor nostrum,
nec declinaverunt gressus nostri a via tua;
20 como para que nos aplastaras en un lugar desierto

y nos cubrieras de tinieblas.

20 sed humiliasti nos in loco vulpium
et operuisti nos umbra mortis.
21 Si hubiéramos olvidado el nombre de nuestro Dios

y recurrido a un dios extraño,

21 Si obliti fuerimus nomen Dei nostri
et si expanderimus manus nostras ad deum alienum,
22 Dios lo habría advertido,

porque él conoce los secretos más profundos.

22 nonne Deus requiret ista?
Ipse enim novit abscondita cordis.
23 Por tu causa nos dan muerte sin cesar

y nos tratan como a ovejas que van al matadero.

23 Quoniam propter te mortificamur tota die,
aestimati sumus sicut oves occisionis.
24 ¡Despierta, Señor! ¿Por qué duermes?

¡Levántate, no nos rechaces para siempre!

24 Evigila, quare obdormis, Domine?
Exsurge et ne repellas in finem.
25 ¿Por qué ocultas tu rostro

y te olvidas de nuestra desgracia y opresión?

25 Quare faciem tuam avertis,
oblivisceris inopiae nostrae et tribulationis nostrae?
26 Estamos hundidos en el polvo,

nuestro cuerpo está pegado a la tierra.

26 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra,
conglutinatus est in terra venter noster.
Exsurge, Domine, adiuva nos
et redime nos propter misericordiam tuam.
27 ¡Levántate, ven a socorrernos;

líbranos por tu misericordia!