Księga Psalmów 74

Biblia Tysiąclecia	BIBBIA VOLGARE
1 Pieśń pouczająca. Asafowy. Dlaczego, Boże, odrzuciłeś na wieki, płoniesz gniewem przeciw owcom Twojego pastwiska?	1 In fine, non corrompere (ovver non disperdere), salmo del cantico di Asaf.
2 Pomnij na Twoją społeczność, którą dawno nabyłeś, na pokolenie, które wziąłeś w posiadanie, na górę Syjon, gdzie założyłeś sobie siedzibę.	2 A te confesseremo, Iddio; confesseremo, e invocheremo il tuo nome.
3 Skieruj Twe kroki ku ruinom bez końca: nieprzyjaciel wszystko spustoszył w świątyni.	3 Racconteremo le tue maraviglie; quando riceverò tempo, io giudicherò le giustizie.
4 Ryknęli Twoi przeciwnicy w środku Namiotu Spotkania, zatknęli swe proporce.	4 Squagliata è la terra, e tutti loro abitanti; io confermai le colonne sue.
5 Można było ich poznać jak tego, co wznosi wysoko siekiery wśród gąszczów.	5 Dissi alli iniqui: non vogliate operare iniquamente; e alli peccanti: non vogliate alzare il corno.
6 Wszystkie jego bramy wyłamali razem, zniszczyli toporem i kilofem.	6 Non vogliate alzare in alto il corno vostro; non vogliate parlare contra Iddio la iniquità.
7 Na pastwę ognia świątynię Twoją wydali, doszczętnie zbezcześcili przybytek Twego imienia.	7 E questo non si facci da oriente, nè da occidente, nè dalli monti deserti; per che Iddio è giudice.
8 Rzekli w swym sercu: Razem ich zniszczmy! Spalili w kraju wszystkie miejsca świętych zgromadzeń.	8 Questo umilia, e questo esalta; perche nella mano del Signore è il calice pieno di puro vino.
9 Już nie widać naszych znaków i nie ma proroka; a między nami nie ma, kto by wiedział, jak długo,	9 E vuotò di questo in quello; niente meno la sua feccia non è venuta meno; beveranno tutti li peccatori della terra.
10 jak długo, Boże, będzie urągał nieprzyjaciel? Czy wróg na zawsze będzie bluźnił Twemu imieniu?	10 Ma io racconterò sempre; e canterò al Dio di Iacob.
11 Czemu cofasz swą rękę i trzymasz swą prawicę w zanadrzu?	11 E spezzerò tutti li corni de' peccatori; ed esalteransi gli corni de' giusti.
12 Bóg jednak od początku jest moim królem, który na ziemi sprawia ocalenie.
13 Ty ujarzmiłeś morze swą potęgą, skruszyłeś głowy smoków na morzu.
14 Ty zmiażdżyłeś łby Lewiatana, wydałeś go na żer potworom morskim.
15 Ty otworzyłeś źródła i strumienie; Ty wysuszyłeś rzeki stale płynące.
16 Twoim jest dzień i noc jest Twoja; Ty światło i słońce utwierdziłeś.
17 Ty ustanowiłeś wszystkie granice ziemi; Ty utworzyłeś lato i zimę.
18 Pamiętaj o tym: wróg Cię lży, Panie, a lud niemądry uwłacza Twojemu imieniu.
19 Nie wydawaj na zatracenie duszy Twej synogarlicy; o życiu Twych ubogich nie zapominaj na wieki!
20 Wejrzyj na Twe przymierze, bo się napełniły zakątki kraju jękiem i przemocą.
21 Niechaj uciśniony nie wraca ze wstydem: niech ubogi i biedny chwalą Twoje imię!
22 Powstań, o Boże, prowadź swoją sprawę; pamiętaj o zniewadze, którą co dnia wyrządza Ci głupiec.
23 Nie zapomnij o krzyku Twoich przeciwników; zawsze się podnosi zgiełk powstających na Ciebie.