Księga Hioba 37

Biblia Tysiąclecia	VULGATA
1 A na to drży moje serce, zda się, że z piersi wyskoczy.	1 Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.
2 Tego huku pilnie słuchajcie, grzmotu, co z ust Jego wychodzi.	2 Audite auditionem in terrore vocis ejus, et sonum de ore illius procedentem.
3 Pod całym niebem latać każe błyskawicy, po krańce ziemi jej światło.	3 Subter omnes cælos ipse considerat, et lumen illius super terminos terræ.
4 Potem nastaje huk straszny, to grzmot zesłał Wszechmocny; nie wstrzymał go, bo ciągle go słychać.	4 Post eum rugiet sonitus ; tonabit voce magnitudinis suæ : et non investigabitur, cum audita fuerit vox ejus.
5 A Bóg cudownie grzmi swoim głosem, działając cuda niepojęte.	5 Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia ;
6 Śniegowi mówi: Padaj na ziemię!, ulewie i deszczowi: Bądźcie mocne!	6 qui præcipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ ;
7 Ludzi zamyka po domach, by każdy rozważał Jego dzieła.	7 qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
8 Zwierzęta zaszyte w kryjówkach nocują w swych legowiskach.	8 Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.
9 Burza przychodzi z komory, zima nadciąga z północy,	9 Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
10 mróz dany z tchnienia Bożego i lodem ścięta powierzchnia wody.	10 Flante Deo, concrescit gelu, et rursum latissimæ funduntur aquæ.
11 Blask Jego chmury rozpędza, słońce rozprasza obłoki.	11 Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
12 Tu i tam ono krąży, idzie, by spełnić zlecenia. Wszystkie nakazy wykona na całej powierzchni ziemi,	12 Quæ lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum :
13 jako upomnienie czy łaska lub jako miłosierdzie wysłane.	13 sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiæ suæ eas jusserit inveniri.
14 Posłuchaj, Hiobie, zaczekaj! A cuda Boże zrozumiesz.	14 Ausculta hæc, Job : sta, et considera mirabilia Dei.
15 Czy wiesz, jak Bóg rozkazuje, jak świeci z chmur błyskawicą?	15 Numquid scis quando præceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium ejus ?
16 Czy wiesz, jak w powietrzu mgły wiszą? Te cuda są pełne mądrości.	16 Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias ?
17 Ubranie twoje gorące, gdy ziemia spoczywa bez wiatru.	17 Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra austro ?
18 Potrafisz z Nim niebiosa rozciągać, twarde jak lustro z metalu?	18 Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos, qui solidissimi quasi ære fusi sunt.
19 Poucz nas, co Mu odpowiedzieć, w ciemności nie możemy się bronić.	19 Ostende nobis quid dicamus illi : nos quippe involvimur tenebris.
20 Czy trzeba Mu zgłosić: Chcę mówić? Musi Mu człowiek powiedzieć, że ginie?	20 Quis narrabit ei quæ loquor ? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
21 Nie widać teraz światłości, jaśnieje poza chmurami. Zawieje wiatr i je rozpędzi.	21 At nunc non vident lucem : subito aër cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
22 Z północy przychodzi blask złoty, to Boga straszliwy majestat.	22 Ab aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
23 Wszechmocny jest - któż Go dosięże? Pełen potęgi, świętości, bogaty w prawość, nie w ucisk.	23 Digne eum invenire non possumus : magnus fortitudine, et judicio, et justitia : et enarrari non potest.
24 Stąd Go się ludzie lękają. Nie zważa na wszystkich mądrych sercem.	24 Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes.