Księga Hioba 15

Biblia Tysiąclecia	NOVA VULGATA
1 Elifaz z Temanu głos zabrał i rzekł:	1 Respondens autem Eliphaz Themanites dixit:
2 Czy mowa mędrca to wicher? Czy pierś mu wypełnia wiatr wschodni?	2 “ Numquid sapiens respondebit sapientia ventosa et implebit vento urente stomachum suum?
3 Czy gani zbędnymi słowami, słowami, co na nic się zdadzą?	3 Arguens verbis, quae nihil prosunt, et sententiis, quae nihil iuvant?
4 Ty nawet niszczysz pobożność, osłabiasz modlitwę do Boga.	4 Tu autem pietatem dissolvis et detrahis meditationi coram Deo.
5 Twoja nieprawość uczy cię mówić, używasz języka bluźnierców.	5 Docet enim iniquitas tua os tuum, et assumis linguam callidorum.
6 Nie ja - twoje usta cię potępią, twoje wargi są świadkami przeciw tobie.	6 Condemnabit te os tuum et non ego, et labia tua respondebunt tibi.
7 Czyś pierwszym człowiekiem na ziemi, wcześniej niż góry stworzonym?	7 Numquid primus homo tu natus es et ante colles formatus?
8 Czy z tobą to Bóg przyjaźnie rozmawiał i zagarnąłeś całą mądrość?	8 Numquid consilium Dei audisti et tibi attrahis sapientiam?
9 Czy może lepiej coś od nas pojąłeś? I jasne ci rzeczy nam nieznane?	9 Quid nosti, quod nos ignoremus? Quid intellegis, quod nos nesciamus?
10 I u nas są mędrcy, sędziwi, starsi od ojca twojego.	10 Et senes et antiqui sunt inter nos, multo vetustiores quam pater tuus.
11 Czy nieważne u ciebie Boże pociechy i łagodne z tobą rozmowy?	11 Numquid parum tibi sunt consolationes Dei? Et verbum lene tecum factum?
12 Czemu masz serce wzburzone, oczami swymi tak mrugasz,	12 Quid te elevat cor tuum, et cur attonitos habes oculos?
13 gdy duch twój się na Boga porywa i słowa z ust swoich miotasz?	13 Quid vertis contra Deum spiritum tuum et profers de ore tuo huiuscemodi sermones?
14 Czyż mógłby człowiek żyć w święcie lub syn człowieczy bez zmazy,	14 Quid est homo, ut immaculatus sit, et ut iustus appareat natus de muliere?
15 gdy On nie ufa swym świętym, niebiosa nie dość dlań czyste?	15 Ecce, sanctis suis non fidit, et caeli non sunt mundi in conspectu eius;
16 Tym bardziej wstrętny Mu grzesznik, co pije nieprawość jak wodę.	16 quanto magis abominabilis et corruptus homo, qui bibit quasi aquam iniquitatem.
17 Wyjaśnię, ty mnie posłuchaj, a to wypowiem, com widział.	17 Ostendam tibi, audi me; quod vidi, narrabo tibi,
18 Naukę mędrców wyłożę, co ojców mądrości nie kryli.	18 quod sapientes confitentur, et non celaverunt eos patres eorum:
19 Im samym ziemię oddano, bo obcych wśród nich nie było.	19 quibus solis data est terra, et non transivit alienus per eos.
20 Nieprawy jest zawsze w strachu, zliczone są lata tyrana,	20 Cunctis diebus suis impius cruciatur, et numerus annorum incertus est tyranno.
21 głos wrogów brzmi w jego uszach, że w szczęściu napadnie niszczyciel.	21 Sonitus terroris semper in auribus illius, quasi, cum pax sit, vastator irruat in eum.
22 Nie wierzy, iż ujdzie mroku, los mu pod miecz wyznaczono,	22 Non credit quod reverti possit de tenebris, cum sit destinatus gladio.
23 rzucą go sępom na pokarm, rozumie, że zguba dlań pewna.	23 Cum se moverit ad quaerendum panem: “Ubinam?”, novit quod paratus sit in manu eius tenebrarum dies.
24 Czarny dzień go przeraża, strach go przygniata jak mara, niby król gotowy do boju.	24 Terrebit eum tribulatio et angustia, vallabit eum sicut regem, qui praeparatur ad proelium.
25 Prawicę swą podniósł na Boga, do walki wyzwał Wszechmocnego,	25 Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est.
26 biegł z wyciągniętą szyją pod grubych tarcz ochroną.	26 Cucurrit adversus eum erecto collo, spisso scuto armatus.
27 Twarz swoją ukrył w tłuszczu, a lędźwie mu utyły;	27 Operuit faciem eius crassitudo, et de lateribus eius arvina dependet.
28 mieszkać chce w miastach zburzonych, w domach, gdzie ludzi już nie ma, którym pisana ruina.	28 Habitavit in civitatibus desolatis et in domibus desertis, quae in tumulos sunt redactae.
29 Nie dojdzie do trwałej fortuny, ani do mroku zejdą bogactwa.	29 Non ditabitur, nec perseverabit substantia eius; nec mittet in terra radicem suam.
30 Nie zdoła uniknąć ciemności: słońce spali mu zieleń, z oddechem i mowę utraci.	30 Non recedet de tenebris; ramos eius arefaciet flamma, et auferet ventus florem eius.
31 Niech złudą wiedziony nie ufa, bo złuda będzie jego zapłatą.	31 Ne credat vanitati errore deceptus, quia vanitas erit remuneratio eius.
32 Latorośl uwiędnie przed czasem, gałązki się nie zazielenią.	32 Antequam dies eius impleantur, abscindentur, et ramus eius non virescet.
33 Wyrzucą go jak kwaśne grona, oderwą jak liście oliwki;	33 Laedetur quasi vinea in primo flore botrus eius, et quasi oliva proiciens florem suum.
34 potomstwo niewiernym się nie rodzi, ogień strawi namiot przekupcy.	34 Cangregatio enim impii sterilis, et ignis devorabit tabernacula eorum, qui munera libenter accipiunt.
35 Kto krzywdę pocznie, ten rodzi nieszczęście, gdyż wnętrze gotuje mu zawód.	35 Concepit dolorem et peperit iniquitatem, et venter eius praeparat dolos.