Iacobi 3
12345
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
VULGATA | STUTTGARTENSIA-DELITZSCH |
---|---|
1 Nolite plures magistri fieri fratres mei, scientes quoniam majus judicium sumitis. | 1 אַחַי אַל־יִהְיוּ רַבִּים מִכֶּם לְמוֹרִים בַּאֲשֶׁר יְדַעְתֶּם כִּי בָזֹאת נַכְבִּיד עָלֵינוּ אֶת־הַדִּין |
2 In multis enim offendimus omnes. Si quis in verbo non offendit, hic perfectus est vir : potest etiam freno circumducere totum corpus. | 2 כִּי כֻלָּנוּ מַרְבִּים לְהִכָּשֵׁל וַאֲשֶׁר לֹא־יִכָּשֵׁל בְּדִבּוּר הוּא אִישׁ תָּמִים וּבִיכָלְתּוֹ לָשֹוּם רֶסֶן גַּם־לְכָל־גּוּפוֹ |
3 Si autem equis frena in ora mittimus ad consentiendum nobis, et omne corpus illorum circumferimus. | 3 הִנֵּה בְּפִי הַסּוּסִים נָשִׂים אֶת־הָרֶסֶן לְמַעַן אֲשֶׁר יִשָּׁמְעוּ לָנוּ וְנִהַגְנוּ בוֹ אֵת כָּל־גְּוִיָּתָם |
4 Ecce et naves, cum magnæ sint, et a ventis validis minentur, circumferuntur a modico gubernaculo ubi impetus dirigentis voluerit. | 4 וְהִנֵּה הָאֳנִיּוֹת אַף־כִּי גְדֹלוֹת הֵנָּה וְרוּחוֹת קָשׁוֹת יֶהְדְּפוּן יִנְהַג אֹתָן מָשׁוֹט קָטֹן אֶל־כֹּל אֲשֶׁר־יַחְפֹּץ הַחֹבֵל כֵּן גַּם־הַלָּשׁוֹן אֵבָר קָטֹן הִיא וּגְדֹלוֹת תְּדַבֵּר |
5 Ita et lingua modicum quidem membrum est, et magna exaltat. Ecce quantus ignis quam magnam silvam incendit ! | 5 רְאֵה מַה־גָּדוֹל הַיַּעַר וְאֵשׁ קְטַנָּה תַּבְעִירֶנּוּ גַּם־הַלָּשׁוֹן אֵשׁ הִיא עוֹלָם מָלֵא עַוְלָה |
6 Et lingua ignis est, universitas iniquitatis. Lingua constituitur in membris nostris, quæ maculat totum corpus, et inflammat rotam nativitatis nostræ inflammata a gehenna. | 6 כֵּן הַלָּשׁוֹן נִצֶּבֶת בֵּין אֵבָרֵינוּ הַמַּגְאֶלֶת אֶת־כָּל הַגּוּף וּמְלַהֶטֶת אֶת־גַּלְגַּל הֲוָיָתֵנוּ וְהִיא לְהוּטָה בְּאֵשׁ גֵּיהִנֹּם |
7 Omnis enim natura bestiarum, et volucrum, et serpentium, et ceterorum domantur, et domita sunt a natura humana : | 7 כִּי מִין כָּל־בְּהֵמָה וְעוֹף וְרֶמֶשׂ וְחַיּוֹת הַיָּם יִכָּבֵשׁ וְנִכְבָּשִׁים הֵם עַל־יְדֵי מִין הָאָדָם |
8 linguam autem nullus hominum domare potest : inquietum malum, plena veneno mortifero. | 8 אֲבָל הַלָּשׁוֹן אֵין אָדָם יָכֹל לְכָבְשָׁהּ אֵין מַעְצוֹר לָרָעָה הַזֹּאת וְסַם הַמָּוֶת מָלֵאָה |
9 In ipsa benedicimus Deum et Patrem : et in ipsa maledicimus homines, qui ad similitudinem Dei facti sunt. | 9 בָּהּ נְבָרֵךְ אֶת־הָאֱלֹהִים אָבִינוּ וּבָהּ נְקַלֵּל אֶת־הָאֲנָשִׁים הָעֲשֹוּיִם בְּצֶלֶם אֱלֹהִים |
10 Ex ipso ore procedit benedictio et maledictio. Non oportet, fratres mei, hæc ita fieri. | 10 מִפֶּה אֶחָד יֹצֵאת בְּרָכָה וּקְלָלָה וְכֵן לֹא־יֵעָשֶׂה אֶחָי |
11 Numquid fons de eodem foramine emanat dulcem et amaram aquam ? | 11 הֲיַבִּיעַ הַמַּעְיָן מְתוּקִים וּמָרִים מִמּוֹצָא אֶחָד |
12 Numquid potest, fratres mei, ficus uvas facere, aut vitis ficus ? Sic neque salsa dulcem potest facere aquam. | 12 אַחַי הֲיוּכַל עֵץ הַתְּאֵנָה לְהוֹצִיא זֵיתִים אוֹ הֲתוּכַל הַגֶּפֶן לְהוֹצִיא תְּאֵנִים כֵּן גַּם־מַעְיָן אֶחָד לֹא יוּכַל נְבֹעַ מַיִם מְלוּחִים וּמְתוּקִים |
13 Quis sapiens et disciplinatus inter vos ? Ostendat ex bona conversatione operationem suam in mansuetudine sapientiæ. | 13 מִי בָכֶם חָכָם וְנָבוֹן יַרְאֶה בְּדַרְכּוֹ הַטּוֹבָה אֶת־מַעֲשָׂיו בְּעַנְוַת הַחָכְמָה |
14 Quod si zelum amarum habetis, et contentiones sint in cordibus vestris : nolite gloriari, et mendaces esse adversus veritatem : | 14 וְאִם־קִנְאָה מָרָה וּמְרִיבָה בִּלְבַבְכֶם אַל־תִּתְהַלְלוּ וְאַל־תְּשַׁקְּרוּ בָּאֱמֶת |
15 non est enim ista sapientia desursum descendens : sed terrena, animalis, diabolica. | 15 אֵין זֹאת הַחָכְמָה הַיֹּרֶדֶת מִמָּעַל כִּי אִם־חָכְמַת אֲדָמָה הִיא וְחָכְמַת הַיֵּצֶר וְהַשֵּׁדִים |
16 Ubi enim zelus et contentio, ibi inconstantia et omne opus pravum. | 16 כִּי־בִמְקוֹם קִנְאָה וּמְרִיבָה שָׁם מְהוּמָה וְכָל־מַעֲשֶׂה רָע |
17 Quæ autem desursum est sapientia, primum quidem pudica est, deinde pacifica, modesta, suadibilis, bonis consentiens, plena misericordia et fructibus bonis, non judicans, sine simulatione. | 17 אֲבָל הַחָכְמָה אֲשֶׁר מִמַּעַל בָּרִאשׁוֹנָה צְנוּעָה הִיא אַף־אֹהֶבֶת שָׁלוֹם וּמַכְרַעַת לְכַף־זְכוּת וְאֵינֶנָּה עֹמֶדֶת עַל־דַּעְתָּהּ וּמְלֵאָה רַחֲמִים וּפְרִי טוֹב בְּלֹא־לֵב וָלֵב וּבְלִי חֲנֻפָּה |
18 Fructus autem justitiæ, in pace seminatur, facientibus pacem. | 18 וּפְרִי הַצְּדָקָה בְּשָׁלוֹם יִזָּרֵעַ לְעֹשֵׂי הַשָּׁלוֹם |
19 אֲנִי אֶת־כֹּל אֲשֶׁר אֵהַב אוֹכִיחֵם וַאֲיַסְּרֵם לָכֵן תִּשְׁקֹד וְתָשׁוּב | |
20 הִנְנִי עֹמֵד לַפֶּתַח וְדֹפֵק וְהָיָה כִּי־יִשְׁמַע אִישׁ לְקוֹלִי וּפָתַח הַפֶּתַח אָבוֹא אֵלָיו לִסְעוֹד עִמּוֹ וְהוּא עִמָּדִי | |
21 הַמְנַצֵּחַ אֶתְּנֶנּוּ לָשֶׁבֶת אִתִּי עַל־כִּסְאִי כַּאֲשֶׁר נִצַּחְתִּי גַם־אָנֹכִי וָאֵשֵׁב אֶת־אָבִי עַל כִּסְאוֹ | |
22 מִי אֲשֶׁר־אֹזֶן לוֹ יִשְׁמַע אֵת אֲשֶׁר הָרוּחַ אֹמֵר לַקְּהִלּוֹת |