Jeremiæ 47

VULGATA	LXX
1 Quod factum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam contra Palæstinos, antequam percuteret Pharao Gazam.	1 ο λογος ο γενομενος παρα κυριου προς ιερεμιαν υστερον μετα το αποστειλαι αυτον ναβουζαρδαν τον αρχιμαγειρον τον εκ δαμαν εν τω λαβειν αυτον εν χειροπεδαις εν μεσω αποικιας ιουδα των ηγμενων εις βαβυλωνα
2 Hæc dicit Dominus : Ecce aquæ ascendunt ab aquilone, et erunt quasi torrens inundans, et operient terram et plenitudinem ejus, urbem et habitatores ejus. Clamabunt homines, et ululabunt omnes habitatores terræ,	2 και ελαβεν αυτον ο αρχιμαγειρος και ειπεν αυτω κυριος ο θεος σου ελαλησεν τα κακα ταυτα επι τον τοπον τουτον
3 a strepitu pompæ armorum, et bellatorum ejus, a commotione quadrigarum ejus, et multitudine rotarum illius. Non respexerunt patres filios manibus dissolutis,	3 και εποιησεν κυριος οτι ημαρτετε αυτω και ουκ ηκουσατε αυτου της φωνης
4 pro adventu diei in quo vastabuntur omnes Philisthiim, et dissipabitur Tyrus et Sidon cum omnibus reliquis auxiliis suis : depopulatus est enim Dominus Palæstinos, reliquias insulæ Cappadociæ.	4 ιδου ελυσα σε απο των χειροπεδων των επι τας χειρας σου ει καλον εναντιον σου ελθειν μετ' εμου εις βαβυλωνα ηκε και θησω τους οφθαλμους μου επι σε
5 Venit calvitium super Gazam ; conticuit Ascalon, et reliquiæ vallis earum : usquequo concideris ?	5 ει δε μη αποτρεχε και αναστρεψον προς γοδολιαν υιον αχικαμ υιου σαφαν ον κατεστησεν βασιλευς βαβυλωνος εν γη ιουδα και οικησον μετ' αυτου εν μεσω του λαου εν γη ιουδα εις απαντα τα αγαθα εν οφθαλμοις σου του πορευθηναι πορευου και εδωκεν αυτω ο αρχιμαγειρος δωρα και απεστειλεν αυτον
6 O mucro Domini, usquequo non quiesces ? ingredere in vaginam tuam, refrigerare, et sile.	6 και ηλθεν προς γοδολιαν εις μασσηφα και εκαθισεν εν μεσω του λαου του καταλειφθεντος εν τη γη
7 Quomodo quiescet, cum Dominus præceperit ei adversus Ascalonem, et adversus maritimas ejus regiones, ibique condixerit illi ?	7 και ηκουσαν παντες οι ηγεμονες της δυναμεως της εν αγρω αυτοι και οι ανδρες αυτων οτι κατεστησεν βασιλευς βαβυλωνος τον γοδολιαν εν τη γη και παρεκατεθετο αυτω ανδρας και γυναικας αυτων ους ουκ απωκισεν εις βαβυλωνα
	8 και ηλθεν προς γοδολιαν εις μασσηφα ισμαηλ υιος ναθανιου και ιωαναν υιος καρηε και σαραιας υιος θαναεμεθ και υιοι ωφε του νετωφατι και ιεζονιας υιος του μοχατι αυτοι και οι ανδρες αυτων
	9 και ωμοσεν αυτοις γοδολιας και τοις ανδρασιν αυτων λεγων μη φοβηθητε απο προσωπου των παιδων των χαλδαιων κατοικησατε εν τη γη και εργασασθε τω βασιλει βαβυλωνος και βελτιον εσται υμιν
	10 και ιδου εγω καθημαι εναντιον υμων εις μασσηφα στηναι κατα προσωπον των χαλδαιων οι αν ελθωσιν εφ' υμας και υμεις συναγαγετε οινον και οπωραν και συναγαγετε ελαιον και βαλετε εις τα αγγεια υμων και οικησατε εν ταις πολεσιν αις κατεκρατησατε
	11 και παντες οι ιουδαιοι οι εν γη μωαβ και εν υιοις αμμων και οι εν τη ιδουμαια και οι εν παση τη γη ηκουσαν οτι εδωκεν βασιλευς βαβυλωνος καταλειμμα τω ιουδα και οτι κατεστησεν επ' αυτους τον γοδολιαν υιον αχικαμ
	12 και ηλθον προς γοδολιαν εις γην ιουδα εις μασσηφα και συνηγαγον οινον και οπωραν πολλην σφοδρα και ελαιον
	13 και ιωαναν υιος καρηε και παντες οι ηγεμονες της δυναμεως οι εν τοις αγροις ηλθον προς γοδολιαν εις μασσηφα
	14 και ειπαν αυτω ει γνωσει γινωσκεις οτι βελισα βασιλευς υιων αμμων απεστειλεν προς σε τον ισμαηλ παταξαι σου ψυχην και ουκ επιστευσεν αυτοις γοδολιας
	15 και ιωαναν ειπεν τω γοδολια κρυφαιως εν μασσηφα πορευσομαι δη και παταξω τον ισμαηλ και μηθεις γνωτω μη παταξη σου ψυχην και διασπαρη πας ιουδα οι συνηγμενοι προς σε και απολουνται οι καταλοιποι ιουδα
	16 και ειπεν γοδολιας προς ιωαναν μη ποιησης το πραγμα τουτο οτι ψευδη συ λεγεις περι ισμαηλ