Isaiæ 43

VULGATA	GREEK BIBLE
1 Et nunc hæc dicit Dominus creans te, Jacob, et formans te, Israël : Noli timere, quia redemi te, et vocavi te nomine tuo : meus es tu.	1 Και τωρα ουτω λεγει Κυριος, ο δημιουργος σου, Ιακωβ, και ο πλαστης σου, Ισραηλ? Μη φοβου? διοτι εγω σε ελυτρωσα, σε εκαλεσα με το ονομα σου? εμου εισαι.
2 Cum transieris per aquas, tecum ero, et flumina non operient te ; cum ambulaveris in igne, non combureris, et flamma non ardebit in te.	2 Οταν διαβαινης δια των υδατων, μετα σου θελω εισθαι? και οταν δια των ποταμων, δεν θελουσι πλημμυρησει επι σε? οταν περιπατης δια του πυρος, δεν θελεις καη ουδε θελει εξαφθη η φλοξ επι σε.
3 Quia ego Dominus Deus tuus, Sanctus Israël, salvator tuus, dedi propitiationem tuam Ægyptum, Æthopiam, et Saba, pro te.	3 Διοτι εγω ειμαι Κυριος ο Θεος σου, ο Αγιος του Ισραηλ, ο Σωτηρ σου? δια αντιλυτρον σου εδωκα την Αιγυπτον? υπερ σου την Αιθιοπιαν και Σεβα.
4 Ex quo honorabilis factus es in oculis meis, et gloriosus, ego dilexi te, et dabo homines pro te, et populos pro anima tua.	4 Αφοτου εσταθης πολυτιμος εις τους οφθαλμους μου, εδοξασθης και εγω σε ηγαπησα? και θελω δωσει ανθρωπους πολλους υπερ σου και λαους υπερ της κεφαλης σου.
5 Noli timere, quia ego tecum sum ; ab oriente adducam semen tuum, et ab occidente congregabo te.	5 Μη φοβου? διοτι εγω ειμαι μετα σου? απο ανατολων θελω φερει το σπερμα σου και απο δυσμων θελω σε συναξει?
6 Dicam aquiloni : Da ; et austro : Noli prohibere : affer filios meos de longinquo, et filias meas ab extremis terræ.	6 Θελω ειπει προς τον βορραν, Δος? και προς τον νοτον, Μη εμποδισης? φερε τους υιους μου απο μακραν και τας θυγατερας μου απο των ακρων της γης,
7 Et omnem qui invocat nomen meum, in gloriam meam creavi eum, formavi eum, et feci eum.	7 παντας οσοι καλουνται με το ονομα μου? διοτι εδημιουργησα αυτους δια την δοξαν μου, επλασα αυτους και εκαμα αυτους.
8 Educ foras populum cæcum, et oculos habentem ; surdum, et aures ei sunt.	8 Εξαγαγε τον λαον τον τυφλον και εχοντα οφθαλμους και τον κωφον και εχοντα ωτα.
9 Omnes gentes congregatæ sunt simul, et collectæ sunt tribus. Quis in vobis annuntiet istud, et quæ prima sunt audire nos faciet ? Dent testes eorum, justificentur, et audiant, et dicant : Vere.	9 Ας συναθροισθωσι παντα τα εθνη και ας συναχθωσιν οι λαοι? τις μεταξυ αυτων ανηγγειλε τουτο και εδειξεν εις ημας τα προτερα; ας φερωσι τους μαρτυρας αυτων και ας δικαιωθωσιν? και ας ακουσωσι και ας ειπωσι, Τουτο ειναι αληθινον.
10 Vos testes mei, dicit Dominus, et servus meus quem elegi : ut sciatis, et credatis mihi, et intelligatis quia ego ipse sum ; ante me non est formatus Deus, et post me non erit.	10 Σεις εισθε μαρτυρες μου, λεγει Κυριος, και ο δουλος μου, τον οποιον εξελεξα, δια να μαθητε και να πιστευσητε εις εμε και να εννοησητε οτι εγω αυτος ειμαι? προ εμου αλλος Θεος δεν υπηρξεν ουδε θελει υπαρχει μετ' εμε.
11 Ego sum, ego sum Dominus, et non est absque me salvator.	11 Εγω, εγω ειμαι ο Κυριος? και εκτος εμου σωτηρ δεν υπαρχει.
12 Ego annuntiavi, et salvavi ; auditum feci, et non fuit in vobis alienus : vos testes mei, dicit Dominus, et ego Deus.	12 Εγω ανηγγειλα και εσωσα και εδειξα? και δεν εσταθη εις εσας ξενος θεος? σεις δε εισθε μαρτυρες μου, λεγει Κυριος, και εγω ο Θεος.
13 Et ab initio ego ipse, et non est qui de manu mea eruat. Operabor, et quis avertet illud ?	13 Και πριν γεινη η ημερα, εγω αυτος ημην? και δεν υπαρχει ο λυτρονων εκ της χειρος μου? θελω καμει και τις δυναται να εμποδιση αυτο;
14 Hæc dicit Dominus, redemptor vester, Sanctus Israël : Propter vos misi in Babylonem, et detraxi vectes universos, et Chaldæos in navibus suis gloriantes.	14 Ουτω λεγει Κυριος, ο Λυτρωτης σας, ο Αγιος του Ισραηλ? δια σας εξαπεστειλα εις την Βαβυλωνα και κατεβαλον παντας τους φυγαδας αυτης και τους Χαλδαιους τους εγκαυχωμενους εις τα πλοια.
15 Ego Dominus, Sanctus vester, creans Israël, rex vester.	15 Εγω ειμαι ο Κυριος, ο Αγιος σας, ο Ποιητης του Ισραηλ, ο Βασιλευς σας.
16 Hæc dicit Dominus, qui dedit in mari viam, et in aquis torrentibus semitam ;	16 Ουτω λεγει Κυριος, οστις εκαμεν οδον εις την θαλασσαν και τριβον εις τα ισχυρα υδατα?
17 qui eduxit quadrigam et equum, agmen et robustum : simul obdormierunt, nec resurgent ; contriti sunt quasi linum, et extincti sunt.	17 οστις εξηγαγεν αμαξας και ιππους, στρατευμα και ρωμαλεους? παντα ομου εξηπλωθησαν κατω, δεν εσηκωθησαν? ηφανισθησαν, εσβεσθησαν ως στυπιον.
18 Ne memineritis priorum, et antiqua ne intueamini.	18 Μη ενθυμησθε τα προτερα και μη συλλογιζεσθε τα παλαια.
19 Ecce ego facio nova, et nunc orientur, utique cognoscetis ea : ponam in deserto viam, et in invio flumina.	19 Ιδου, εγω θελω καμει νεον πραγμα? τωρα θελει ανατειλει? δεν θελετε γνωρισει αυτο; θελω βεβαιως καμει οδον εν τη ερημω, ποταμους εν τη ανυδρω.
20 Glorificabit me bestia agri, dracones, et struthiones : quia dedi in deserto aquas, flumina in invio, ut darem potum populo meo, electo meo.	20 Τα θηρια του αγρου θελουσι με δοξασει, οι θωες και οι στρουθοκαμηλοι? διοτι διδω υδατα εις την ερημον, ποταμους εις την ανυδρον, δια να ποτισω τον λαον μου, τον εκλεκτον μου.
21 Populum istum formavi mihi : laudem meam narrabit.	21 Ο λαος, τον οποιον επλασα εις εμαυτον, θελει διηγεισθαι την αινεσιν μου.
22 Non me invocasti, Jacob, nec laborasti in me, Israël.	22 Αλλα συ, Ιακωβ, δεν με επεκαλεσθης? αλλα συ, Ισραηλ, εβαρυνθης απ' εμου.
23 Non obtulisti mihi arietem holocausti tui, et victimis tuis non glorificasti me ; non te servire feci in oblatione, nec laborem tibi præbui in thure.	23 Δεν προσεφερες εις εμε τα αρνια των ολοκαυτωματων σου ουδε με ετιμησας με τας θυσιας σου. Εγω δεν σε εδουλωσα με προσφορας ουδε σε εβαρυνα με θυμιαμα?
24 Non emisti mihi argento calamum, et adipe victimarum tuarum non inebriasti me : verumtamen servire me fecisti in peccatis tuis ; præbuisti mihi laborem in iniquitatibus tuis.	24 δεν ηγορασας με αργυριον καλαμον αρωματικον δι' εμε, ουδε με ενεπλησας απο του παχους των θυσιων σου? αλλα με εδουλωσας με τας αμαρτιας σου, με επεβαρυνας με τας ανομιας σου.
25 Ego sum, ego sum ipse qui deleo iniquitates tuas propter me, et peccatorum tuorum non recordabor.	25 Εγω, εγω ειμαι, οστις εξαλειφω τας παραβασεις σου ενεκεν εμου, και δεν θελω ενθυμηθη τας αμαρτιας σου.
26 Reduc me in memoriam, et judicemur simul : narra si quid habes ut justificeris.	26 Ενθυμισον με? ας κριθωμεν ομου? λεγε συ, δια να δικαιωθης.
27 Pater tuus primus peccavit, et interpretes tui prævaricati sunt in me :	27 Ο προπατωρ σου ημαρτησε και οι διδασκαλοι σου ηνομησαν εις εμε.
28 et contaminavi principes sanctos ; dedi ad internecionem Jacob, et Israël in blasphemiam.	28 Δια τουτο θελω καταστησει βεβηλους τους αρχοντας του αγιαστηριου, και θελω παραδωσει τον Ιακωβ εις καταραν και τον Ισραηλ εις ονειδισμους.