Isaiæ 21

VULGATA	LXX
1 Onus deserti maris. Sicut turbines ab africo veniunt, de deserto venit, de terra horribili.	1 το οραμα της ερημου ως καταιγις δι' ερημου διελθοι εξ ερημου ερχομενη εκ γης φοβερον
2 Visio dura nuntiata est mihi : qui incredulus est infideliter agit ; et qui depopulator est vastat. Ascende, Ælam ; obside, Mede ; omnem gemitum ejus cessare feci.	2 το οραμα και σκληρον ανηγγελη μοι ο αθετων αθετει ο ανομων ανομει επ' εμοι οι αιλαμιται και οι πρεσβεις των περσων επ' εμε ερχονται νυν στεναξω και παρακαλεσω εμαυτον
3 Propterea repleti sunt lumbi mei dolore ; angustia possedit me sicut angustia parturientis ; corrui cum audirem, conturbatus sum cum viderem.	3 δια τουτο ενεπλησθη η οσφυς μου εκλυσεως και ωδινες ελαβον με ως την τικτουσαν ηδικησα το μη ακουσαι εσπουδασα το μη βλεπειν
4 Emarcuit cor meum ; tenebræ stupefecerunt me : Babylon dilecta mea posita est mihi in miraculum.	4 η καρδια μου πλαναται και η ανομια με βαπτιζει η ψυχη μου εφεστηκεν εις φοβον
5 Pone mensam, contemplare in specula comedentes et bibentes : surgite, principes, arripite clypeum.	5 ετοιμασον την τραπεζαν πιετε φαγετε ανασταντες οι αρχοντες ετοιμασατε θυρεους
6 Hæc enim dixit mihi Dominus : Vade, et pone speculatorem, et quodcumque viderit annuntiet.	6 οτι ουτως ειπεν κυριος προς με βαδισας σεαυτω στησον σκοπον και ο αν ιδης αναγγειλον
7 Et vidit currum duorum equitum, ascensorem asini, et ascensorem cameli ; et contemplatus est diligenter multo intuitu.	7 και ειδον αναβατας ιππεις δυο αναβατην ονου και αναβατην καμηλου ακροασαι ακροασιν πολλην
8 Et clamavit leo : Super speculam Domini ego sum, stans jugiter per diem ; et super custodiam meam ego sum, stans totis noctibus.	8 και καλεσον ουριαν εις την σκοπιαν κυριου και ειπεν εστην δια παντος ημερας και επι της παρεμβολης εστην ολην την νυκτα
9 Ecce iste venit ascensor vir bigæ equitum ; et respondit, et dixit : Cecidit, cecidit Babylon, et omnia sculptilia deorum ejus contrita sunt in terram.	9 και ιδου αυτος ερχεται αναβατης συνωριδος και αποκριθεις ειπεν πεπτωκεν βαβυλων και παντα τα αγαλματα αυτης και τα χειροποιητα αυτης συνετριβησαν εις την γην
10 Tritura mea et filii areæ meæ, quæ audivi a Domino exercituum, Deo Israël, annuntiavi vobis.	10 ακουσατε οι καταλελειμμενοι και οι οδυνωμενοι ακουσατε α ηκουσα παρα κυριου σαβαωθ ο θεος του ισραηλ ανηγγειλεν ημιν
11 Onus Duma. Ad me clamat ex Seir : Custos, quid de nocte ? custos, quid de nocte ?	11 το οραμα της ιδουμαιας προς εμε καλει παρα του σηιρ φυλασσετε επαλξεις
12 Dixit custos : Venit mane et nox ; si quæritis, quærite ; convertimini, venite.	12 φυλασσω το πρωι και την νυκτα εαν ζητης ζητει και παρ' εμοι οικει
13 Onus in Arabia. In saltu ad vesperam dormietis, in semitis Dedanim.	13 εν τω δρυμω εσπερας κοιμηθηση εν τη οδω δαιδαν
14 Occurrentes sitienti ferte aquam, qui habitatis terram austri ; cum panibus occurrite fugienti.	14 εις συναντησιν διψωντι υδωρ φερετε οι ενοικουντες εν χωρα θαιμαν αρτοις συναντατε τοις φευγουσιν
15 A facie enim gladiorum fugerunt, a facie gladii imminentis, a facie arcus extenti, a facie gravis prælii.	15 δια το πληθος των φευγοντων και δια το πληθος των πλανωμενων και δια το πληθος της μαχαιρας και δια το πληθος των τοξευματων των διατεταμενων και δια το πληθος των πεπτωκοτων εν τω πολεμω
16 Quoniam hæc dicit Dominus ad me : Adhuc in uno anno, quasi in anno mercenarii, et auferetur omnis gloria Cedar.	16 οτι ουτως ειπεν μοι κυριος ετι ενιαυτος ως ενιαυτος μισθωτου εκλειψει η δοξα των υιων κηδαρ
17 Et reliquiæ numeri sagittariorum fortium de filiis Cedar imminuentur ; Dominus enim Deus Israël locutus est.	17 και το καταλοιπον των τοξευματων των ισχυρων υιων κηδαρ εσται ολιγον διοτι κυριος ελαλησεν ο θεος ισραηλ