Thobis 8

VULGATA	LXX
1 Postquam vero cœnaverunt, introduxerunt juvenem ad eam.	1 οτε δε συνετελεσαν δειπνουντες εισηγαγον τωβιαν προς αυτην
2 Recordatus itaque Tobias sermonum angeli, protulit de cassidili suo partem jecoris, posuitque eam super carbones vivos.	2 ο δε πορευομενος εμνησθη των λογων ραφαηλ και ελαβεν την τεφραν των θυμιαματων και επεθηκεν την καρδιαν του ιχθυος και το ηπαρ και εκαπνισεν
3 Tunc Raphaël angelus apprehendit dæmonium, et religavit illud in deserto superioris Ægypti.	3 οτε δε ωσφρανθη το δαιμονιον της οσμης εφυγεν εις τα ανωτατα αιγυπτου και εδησεν αυτο ο αγγελος
4 Tunc hortatus est virginem Tobias, dixitque ei : Sara, exsurge, et deprecemur Deum hodie, et cras, et secundum cras : quia his tribus noctibus Deo jungimur ; tertia autem transacta nocte, in nostro erimus conjugio.	4 ως δε συνεκλεισθησαν αμφοτεροι ανεστη τωβιας απο της κλινης και ειπεν αναστηθι αδελφη και προσευξωμεθα ινα ημας ελεηση ο κυριος
5 Filii quippe sanctorum sumus, et non possumus ita conjungi sicut gentes quæ ignorant Deum.	5 και ηρξατο τωβιας λεγειν ευλογητος ει ο θεος των πατερων ημων και ευλογητον το ονομα σου το αγιον και ενδοξον εις τους αιωνας ευλογησατωσαν σε οι ουρανοι και πασαι αι κτισεις σου
6 Surgentes autem pariter, instanter orabant ambo simul, ut sanitas daretur eis.	6 συ εποιησας αδαμ και εδωκας αυτω βοηθον ευαν στηριγμα την γυναικα αυτου εκ τουτων εγενηθη το ανθρωπων σπερμα συ ειπας ου καλον ειναι τον ανθρωπον μονον ποιησωμεν αυτω βοηθον ομοιον αυτω
7 Dixitque Tobias : Domine Deus patrum nostrorum, benedicant te cæli et terræ, mareque et fontes, et flumina, et omnes creaturæ tuæ quæ in eis sunt.	7 και νυν κυριε ου δια πορνειαν εγω λαμβανω την αδελφην μου ταυτην αλλ' επ' αληθειας επιταξον ελεησαι με και ταυτη συγκαταγηρασαι
8 Tu fecisti Adam de limo terræ, dedistique ei adjutorium Hevam.	8 και ειπεν μετ' αυτου αμην
9 Et nunc Domine, tu scis quia non luxuriæ causa accipio sororem meam conjugem, sed sola posteritatis dilectione, in qua benedicatur nomen tuum in sæcula sæculorum.	9 και εκοιμηθησαν αμφοτεροι την νυκτα
10 Dixit quoque Sara : Miserere nobis Domine, miserere nobis, et consenescamus ambo pariter sani.	10 και αναστας ραγουηλ επορευθη και ωρυξεν ταφον λεγων μη και ουτος αποθανη
11 Et factum est circa pullorum cantum, accersiri jussit Raguel servos suos, et abierunt cum eo pariter ut foderent sepulchrum.	11 και ηλθεν ραγουηλ εις την οικιαν εαυτου
12 Dicebat enim : Ne forte simili modo evenerit ei, quo et ceteris illis septem viris qui sunt ingressi ad eam.	12 και ειπεν εδνα τη γυναικι αυτου αποστειλον μιαν των παιδισκων και ιδετωσαν ει ζη ει δε μη ινα θαψωμεν αυτον και μηδεις γνω
13 Cumque parassent fossam, reversus Raguel ad uxorem suam, dixit ei :	13 και εισηλθεν η παιδισκη ανοιξασα την θυραν και ευρεν τους δυο καθευδοντας
14 Mitte unam de ancillis tuis, et videat si mortuus est, ut sepeliam eum antequam illucescat dies.	14 και εξελθουσα απηγγειλεν αυτοις οτι ζη
15 At illa misit unam ex ancillis suis. Quæ ingressa cubiculum, reperit eos salvos et incolumes, secum pariter dormientes.	15 και ευλογησεν ραγουηλ τον θεον λεγων ευλογητος ει συ ο θεος εν παση ευλογια καθαρα και αγια και ευλογειτωσαν σε οι αγιοι σου και πασαι αι κτισεις σου και παντες οι αγγελοι σου και οι εκλεκτοι σου ευλογειτωσαν σε εις παντας τους αιωνας
16 Et reversa nuntiavit bonum nuntium : et benedixerunt Dominum, Raguel videlicet et Anna uxor ejus,	16 ευλογητος ει οτι ηυφρανας με και ουκ εγενετο μοι καθως υπενοουν αλλα κατα το πολυ ελεος σου εποιησας μεθ' ημων
17 et dixerunt : Benedicimus te, Domine Deus Israël, quia non contigit quemadmodum putabamus.	17 ευλογητος ει οτι ηλεησας δυο μονογενεις ποιησον αυτοις δεσποτα ελεος συντελεσον την ζωην αυτων εν υγιεια μετα ευφροσυνης και ελεους
18 Fecisti enim nobiscum misericordiam tuam, et exclusisti a nobis inimicum persequentem nos.	18 εκελευσεν δε τοις οικεταις χωσαι τον ταφον
19 Misertus es autem duobus unicis. Fac eos, Domine, plenius benedicere te, et sacrificium tibi laudis tuæ et suæ sanitatis offerre, ut cognoscat universitas gentium quia tu es Deus solus in universa terra.	19 και εποιησεν αυτοις γαμον ημερων δεκα τεσσαρων
20 Statimque præcepit servis suis Raguel ut replerent fossam quam fecerant priusquam elucesceret.	20 και ειπεν αυτω ραγουηλ πριν η συντελεσθηναι τας ημερας του γαμου ενορκως μη εξελθειν αυτον εαν μη πληρωθωσιν αι δεκα τεσσαρες ημεραι του γαμου
21 Uxori autem suæ dixit ut instrueret convivium, et præpararet omnia quæ in cibos erant iter agentibus necessaria.	21 και τοτε λαβοντα το ημισυ των υπαρχοντων αυτου πορευεσθαι μετα υγιειας προς τον πατερα και τα λοιπα οταν αποθανω και η γυνη μου
22 Duas quoque pingues vaccas, et quatuor arietes, occidi fecit, et parari epulas omnibus vicinis suis, cunctisque amicis.
23 Et adjuravit Raguel Tobiam ut duas hebdomadas moraretur apud se.
24 De omnibus autem quæ possidebat Raguel, dimidiam partem dedit Tobiæ, et fecit scripturam, ut pars dimidia quæ supererat, post obitum eorum Tobiæ dominio deveniret.