Giobbe (ايوب) 21

SMITH VAN DYKE	STUTTGARTENSIA-DELITZSCH
1 فاجاب ايوب وقال	1 וַיַּעַן אִיֹּוב וַיֹּאמַר
2 اسمعوا قولي سمعا وليكن هذا تعزيتكم.	2 שִׁמְעוּ מֹועַ מִלָּתִי וּתְהִי־זֹאת תַּנְחוּמֹתֵיכֶם
3 احتملوني وانا اتكلم وبعد كلامي استهزئوا.	3 אוּנִי וְאָנֹכִי אֲדַבֵּר וְאַחַר דַּבְּרִי תַלְעִיג
4 اما انا فهل شكواي من انسان. وان كانت فلماذا لا تضيق روحي.	4 הֶאָנֹכִי לְאָדָם שִׂיחִי וְאִם־מַדּוּעַ לֹא־תִקְצַר רוּחִי
5 تفرسوا فيّ وتعجبوا وضعوا اليد على الفم	5 פְּנוּ־אֵלַי וְהָשַׁמּוּ וְשִׂימוּ יָד עַל־פֶּה
6 عندما اتذكر ارتاع واخذت بشري رعدة.	6 וְאִם־זָכַרְתִּי וְנִבְהָלְתִּי וְאָחַז בְּשָׂרִי פַּלָּצוּת
7 لماذا تحيا الاشرار ويشيخون نعم ويتجبّرون قوة.	7 מַדּוּעַ רְשָׁעִים יִחְיוּ עָתְקוּ גַּם־גָּבְרוּ חָיִל
8 نسلهم قائم امامهم معهم وذريتهم في اعينهم.	8 זַרְעָם נָכֹון לִפְנֵיהֶם עִמָּם וְצֶאֱצָאֵיהֶם לְעֵינֵיהֶם
9 بيوتهم آمنة من الخوف وليس عليهم عصا الله.	9 בָּתֵּיהֶם שָׁלֹום מִפָּחַד וְלֹא שֵׁבֶט אֱלֹוהַּ עֲלֵיהֶם
10 ثورهم يلقح ولا يخطئ. بقرتهم تنتج ولا تسقط.	10 שֹׁורֹו עִבַּר וְלֹא יַגְעִל תְּפַלֵּט פָּרָתֹו וְלֹא תְשַׁכֵּל
11 يسرحون مثل الغنم رضّعهم واطفالهم ترقص.	11 יְשַׁלְּחוּ כַצֹּאן עֲוִילֵיהֶם וְיַלְדֵיהֶם יְרַקֵּדוּן
12 يحملون الدف والعود ويطربون بصوت المزمار.	12 יִשְׂאוּ כְּתֹף וְכִנֹּור וְיִשְׂמְחוּ לְקֹול עוּגָב
13 يقضون ايامهم بالخير. في لحظة يهبطون الى الهاوية.	13 [יְבַלּוּ כ] (יְכַלּוּ ק) בַטֹּוב יְמֵיהֶם וּבְרֶגַע שְׁאֹול יֵחָתּוּ
14 فيقولون للّه ابعد عنا. وبمعرفة طرقك لا نسرّ.	14 וַיֹּאמְרוּ לָאֵל סוּר מִמֶּנּוּ וְדַעַת דְּרָכֶיךָ לֹא חָפָצְנוּ
15 من هو القدير حتى نعبده وماذا ننتفع ان التمسناه	15 מַה־שַׁדַּי כִּי־נַעַבְדֶנּוּ וּמַה־נֹּועִיל כִּי נִפְגַּע־בֹּו
16 هوذا ليس في يدهم خيرهم. لتبعد عني مشورة الاشرار.	16 הֵן לֹא בְיָדָם טוּבָם עֲצַת רְשָׁעִים רָחֲקָה מֶנִּי
17 كم ينطفئ سراج الاشرار ويأتي عليهم بوارهم او يقسم لهم اوجاعا في غضبه	17 כַּמָּה ׀ נֵר־רְשָׁעִים יִדְעָךְ וְיָבֹא עָלֵימֹו אֵידָם חֲבָלִים יְחַלֵּק בְּאַפֹּו
18 او يكونون كالتبن قدام الريح وكالعاصفة التي تسرقها الزوبعة.	18 יִהְיוּ כְּתֶבֶן לִפְנֵי־רוּחַ וּכְמֹץ גְּנָבַתּוּ סוּפָה
19 الله يخزن اثمه لبنيه. ليجازه نفسه فيعلم.	19 אֱלֹוהַּ יִצְפֹּן־לְבָנָיו אֹונֹו יְשַׁלֵּם אֵלָיו וְיֵדָע
20 لتنظر عيناه هلاكه ومن حمة القدير يشرب.	20 יִרְאוּ [עֵינֹו כ] (עֵינָיו ק) כִּידֹו וּמֵחֲמַת שַׁדַּי יִשְׁתֶּה
21 فما هي مسرّته في بيته بعده وقد تعيّن عدد شهوره	21 כִּי מַה־חֶפְצֹו בְּבֵיתֹו אַחֲרָיו וּמִסְפַּר חֳדָשָׁיו חֻצָּצוּ
22 أالله يعلم معرفة وهو يقضي على العالين.	22 הַלְאֵל יְלַמֶּד־דָּעַת וְהוּא רָמִים יִשְׁפֹּוט
23 هذا يموت في عين كماله. كله مطمئن وساكن.	23 זֶה יָמוּת בְּעֶצֶם תֻּמֹּו כֻּלֹּו שַׁלְאֲנַן וְשָׁלֵיו
24 احواضه ملآنة لبنا ومخ عظامه طريء.	24 עֲטִינָיו מָלְאוּ חָלָב וּמֹחַ עַצְמֹותָיו יְשֻׁקֶּה
25 وذلك يموت بنفس مرة ولم يذق خيرا.	25 וְזֶה יָמוּת בְּנֶפֶשׁ מָרָה וְלֹא־אָכַל בַּטֹּובָה
26 كلاهما يضطجعان معا في التراب والدود يغشاهما	26 יַחַד עַל־עָפָר יִשְׁכָּבוּ וְרִמָּה תְּכַסֶּה עֲלֵיהֶם
27 هوذا قد علمت افكاركم والنيات التي بها تظلمونني.	27 הֵן יָדַעְתִּי מַחְשְׁבֹותֵיכֶם וּמְזִמֹּות עָלַי תַּחְמֹסוּ
28 لانكم تقولون اين بيت العاتي واين خيمة مساكن الاشرار.	28 כִּי תֹאמְרוּ אַיֵּה בֵית־נָדִיב וְאַיֵּה אֹהֶל ׀ מִשְׁכְּנֹות רְשָׁעִים
29 أفلم تسالوا عابري السبيل ولم تفطنوا لدلائلهم.	29 הֲלֹא אֶלְתֶּם עֹובְרֵי דָרֶךְ וְאֹתֹתָם לֹא תְנַכֵּרוּ
30 انه ليوم البوار يمسك الشرير ليوم السخط يقادون.	30 כִּי לְיֹום אֵיד יֵחָשֶׂךְ רָע לְיֹום עֲבָרֹות יוּבָלוּ
31 من يعلن طريقه لوجهه. ومن يجازيه على ما عمل.	31 מִי־יַגִּיד עַל־פָּנָיו דַּרְכֹּו וְהוּא־עָשָׂה מִי יְשַׁלֶּם־לֹו
32 هو الى القبور يقاد وعلى المدفن يسهر.	32 וְהוּא לִקְבָרֹות יוּבָל וְעַל־גָּדִישׁ יִשְׁקֹוד
33 حلو له مدر الوادي. يزحف كل انسان وراءه وقدامه ما لا عدد له.	33 מָתְקוּ־לֹו רִגְבֵי נָחַל וְאַחֲרָיו כָּל־אָדָם יִמְשֹׁוךְ וּלְפָנָיו אֵין מִסְפָּר
34 فكيف تعزونني باطلا واجوبتكم بقيت خيانة	34 וְאֵיךְ תְּנַחֲמוּנִי הָבֶל וּתְשׁוּבֹתֵיכֶם נִשְׁאַר־מָעַל׃ ס