Giobbe (ايوب) 21

SMITH VAN DYKE	KÁLDI-NEOVULGÁTA
1 فاجاب ايوب وقال	1 És felelt Jób, és ezt mondta:
2 اسمعوا قولي سمعا وليكن هذا تعزيتكم.	2 »Hallgassátok meg, kérlek, szavamat, és szálljatok magatokba!
3 احتملوني وانا اتكلم وبعد كلامي استهزئوا.	3 Tűrjetek engem, amíg szólok, és szavaim után, ha úgy tetszik, gúnyolódjatok!
4 اما انا فهل شكواي من انسان. وان كانت فلماذا لا تضيق روحي.	4 Vajon ember ellen megy-e a perem? És miért ne kelljen méltán szomorkodnom?
5 تفرسوا فيّ وتعجبوا وضعوا اليد على الفم	5 Rám figyeljetek és álmélkodjatok, tegyétek ujjatokat szátokra!
6 عندما اتذكر ارتاع واخذت بشري رعدة.	6 Magam is megrémülök, ha rágondolok, és remegés fogja el testemet!
7 لماذا تحيا الاشرار ويشيخون نعم ويتجبّرون قوة.	7 Miért maradnak a gonoszok életben? Miért emelkednek fel és gyarapodnak vagyonban?
8 نسلهم قائم امامهم معهم وذريتهم في اعينهم.	8 Ivadékuk megmarad előttük, rokonok és unokák serege van szemük előtt,
9 بيوتهم آمنة من الخوف وليس عليهم عصا الله.	9 házuk bizton van és békében, és nincs az Isten vesszeje rajtuk,
10 ثورهم يلقح ولا يخطئ. بقرتهم تنتج ولا تسقط.	10 marhájuk fogan, borját el nem veszti, tehenük megellik és el nem vetél,
11 يسرحون مثل الغنم رضّعهم واطفالهم ترقص.	11 kieresztik kicsinyeiket, mint a nyájat, és vígan ugrándoznak gyermekeik,
12 يحملون الدف والعود ويطربون بصوت المزمار.	12 kezükben dob és citera, sípszó mellett vigadoznak;
13 يقضون ايامهم بالخير. في لحظة يهبطون الى الهاوية.	13 jólétben töltik napjaikat s egy pillanat alatt szállnak az alvilágba.
14 فيقولون للّه ابعد عنا. وبمعرفة طرقك لا نسرّ.	14 Pedig azt mondták Istennek: ‘Hagyj minket békében, nem vagyunk kíváncsiak útjaidra!
15 من هو القدير حتى نعبده وماذا ننتفع ان التمسناه	15 Ki az a Mindenható, hogy szolgáljunk neki, és mi hasznunk, ha hozzá imádkozunk?’
16 هوذا ليس في يدهم خيرهم. لتبعد عني مشورة الاشرار.	16 Nemde szerencséjüket kezükben tartják, s ő nem törődik a gonoszok tervével!
17 كم ينطفئ سراج الاشرار ويأتي عليهم بوارهم او يقسم لهم اوجاعا في غضبه	17 Ugyan hányszor alszik el a gonoszok mécsese, s éri el őket romlásuk, és ontja ki rájuk haragja fájdalmait?
18 او يكونون كالتبن قدام الريح وكالعاصفة التي تسرقها الزوبعة.	18 Hányszor járnak úgy, mint a szalmaszál a szél előtt, mint a pernye, amelyet elkap a szélvész?
19 الله يخزن اثمه لبنيه. ليجازه نفسه فيعلم.	19 ‘Isten az atya büntetését fiai számára tartja fenn?’ Fizessen csak neki! Hadd érezze!
20 لتنظر عيناه هلاكه ومن حمة القدير يشرب.	20 Saját szemével lássa romlását, maga igyék a Mindenható haragjából!
21 فما هي مسرّته في بيته بعده وقد تعيّن عدد شهوره	21 Mert mi gondja van arra, hogy mi lesz utána házával, mikor hónapjai számát már elvágták!
22 أالله يعلم معرفة وهو يقضي على العالين.	22 Lehet-e bölcsességre kioktatni Istent, aki a magasságbelieket ítéli?
23 هذا يموت في عين كماله. كله مطمئن وساكن.	23 Az egyik meghal erőben, egészségben, gazdagon és boldogan;
24 احواضه ملآنة لبنا ومخ عظامه طريء.	24 beleit háj borítja, és csontjait velő itatja,
25 وذلك يموت بنفس مرة ولم يذق خيرا.	25 a másik pedig meghal lelke keserűségében, minden vagyon nélkül;
26 كلاهما يضطجعان معا في التراب والدود يغشاهما	26 mégis együtt pihennek a porban, és féreg lepi el mindkettejüket.
27 هوذا قد علمت افكاركم والنيات التي بها تظلمونني.	27 Jól ismerem eszetek járását, ellenem irányuló igaztalan véleményeteket!
28 لانكم تقولون اين بيت العاتي واين خيمة مساكن الاشرار.	28 Mert kérditek: ‘Hol van az előkelő háza? Hová lettek a gonoszok hajlékai?’
29 أفلم تسالوا عابري السبيل ولم تفطنوا لدلائلهم.	29 Kérdezzetek akárkit az utasok közül és meglátjátok, ő is így tudja:
30 انه ليوم البوار يمسك الشرير ليوم السخط يقادون.	30 hogy a romlás napjáig a gonoszt megkímélik s a harag napjáig bizton vezetik.
31 من يعلن طريقه لوجهه. ومن يجازيه على ما عمل.	31 Ki veti szemére útját? Ki fizet meg neki tetteiért?
32 هو الى القبور يقاد وعلى المدفن يسهر.	32 Kikísérik a temetőbe, s ott ő őrt áll sírhantja fölött.
33 حلو له مدر الوادي. يزحف كل انسان وراءه وقدامه ما لا عدد له.	33 Édesek számára a sírgödör rögei; az egész népet vonultatja fel maga után, s előtte is számtalanok mennek!
34 فكيف تعزونني باطلا واجوبتكم بقيت خيانة	34 Miért is akartok vigasztalni hiábavalóságokkal, holott a válaszotok az igazsággal nyilván ellenkezik?«