Salmi 17
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA RICCIOTTI | VULGATA |
---|---|
1 - Al corifeo. [Salmo] del servo del Signore, David, il quale rivolse al Signore le parole di questo cantico, il giorno in cui il Signore lo liberò dalle mani di tutti i suoi nemici e dalla mano di Saul. E disse: | 1 In finem. Puero Domini David, qui locutus est Domino verba cantici hujus, in die qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum ejus, et de manu Saul, et dixit : |
2 Io t'amo, o Signore, mia forza! | 2 Diligam te, Domine, fortitudo mea. |
3 Il Signore è il mio sostegno, il mio rifugio e il mio liberatore. Il mio Dio è l'aiuto mio in cui spero, il mio protettore e il corno della mia salvezza e il mio difensore. | 3 Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adjutor meus, et sperabo in eum ; protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus. |
4 Lodo e invoco il Signore, e da' miei nemici son salvo. | 4 Laudans invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero. |
5 Mi circondarono ambasce di morte e i torrenti dell'iniquità mi costernarono: | 5 Circumdederunt me dolores mortis, et torrentes iniquitatis conturbaverunt me. |
6 le ambasce degli Inferi mi circondarono, mi sorpresero lacci di morte. | 6 Dolores inferni circumdederunt me ; præoccupaverunt me laquei mortis. |
7 Nella tribolazione mia invocai il Signore, e verso il mio Dio gridai. Ed egli ascoltò dal suo santo tempio la mia voce, e il mio grido al suo cospetto penetrò negli orecchi di lui. | 7 In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi : et exaudivit de templo sancto suo vocem meam ; et clamor meus in conspectu ejus introivit in aures ejus. |
8 S'agitò e tremò la terra, le fondamenta delle montagne furon scosse e traballaron dinanzi al suo sdegno. | 8 Commota est, et contremuit terra ; fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt : quoniam iratus est eis. |
9 Si levò fumo dalle sue nari, e fuoco divampò dalla sua bocca: carboni accesi [schizzaron] fuori da lui. | 9 Ascendit fumus in ira ejus, et ignis a facie ejus exarsit ; carbones succensi sunt ab eo. |
10 Chinò i cieli e discese, e caligine era sotto i suoi piedi. | 10 Inclinavit cælos, et descendit, et caligo sub pedibus ejus. |
11 E montò sui cherubi e volò, volò sulle ali dei vènti. | 11 Et ascendit super cherubim, et volavit ; volavit super pennas ventorum. |
12 E dispose le tenebre a suo nascondiglio: fu sua tenda intorno a luil'acqua tenebrosa nelle nuvole dell'aria. | 12 Et posuit tenebras latibulum suum ; in circuitu ejus tabernaculum ejus, tenebrosa aqua in nubibus aëris. |
13 Per il fulgore, al suo cospetto, si dissiparon le nubi, grandine [piovve] e carboni di fuoco. | 13 Præ fulgore in conspectu ejus nubes transierunt ; grando et carbones ignis. |
14 E tonò dal cielo il Signore e l'Altissimo fe' risonar la sua voce:grandine [piovve] e carboni di fuoco. | 14 Et intonuit de cælo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam : grando et carbones ignis. |
15 E scagliò le sue frecce e li disperse, moltiplicò le folgori e li sgominò. | 15 Et misit sagittas suas, et dissipavit eos ; fulgura multiplicavit, et conturbavit eos. |
16 E apparvero le scaturigini delle acque, e si svelaron le fondamenta della terra, per il tuo sbuffare, o Signore, per il soffio veemente dell'ira tua! | 16 Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum, ab increpatione tua, Domine, ab inspiratione spiritus iræ tuæ. |
17 Stese dall'alto [la sua mano] e mi prese, e mi trasse su dalle molte acque. | 17 Misit de summo, et accepit me ; et assumpsit me de aquis multis. |
18 Mi liberò dai miei nemici potentissimi, e da coloro che m'odiavano, ch'eran più forti di me. | 18 Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me. Quoniam confortati sunt super me ; |
19 M'avevan sorpreso nel giorno della mia sciagura; ma il Signore fu il mio protettore. | 19 prævenerunt me in die afflictionis meæ : et factus est Dominus protector meus. |
20 E mi trasse fuori al largo: mi salvò perché mi voleva bene. | 20 Et eduxit me in latitudinem ; salvum me fecit, quoniam voluit me, |
21 E ha reso a me secondo la sua giustizia, e secondo la purità delle mie mani m'ha retribuito. | 21 et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi : |
22 Perchè ho custodito le vie del Signore, nè empiamente ho agito [allontanandomi] dal mio Dio. | 22 quia custodivi vias Domini, nec impie gessi a Deo meo ; |
23 Giacchè tutte le sue leggi mi stavan davanti, e i suoi precetti non rigettavo da me. | 23 quoniam omnia judicia ejus in conspectu meo, et justitias ejus non repuli a me. |
24 E senza macchia son stato verso di lui, e mi son guardato dall'iniquità. | 24 Et ero immaculatus cum eo ; et observabo me ab iniquitate mea. |
25 E ha reso a me il Signore secondo la mia giustiziae secondo la purità delle mie mani dinanzi ai suoi occhi. | 25 Et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum ejus. |
26 Con l'uomo pio, pio tu sei, e con il retto, retto ti dimostri. | 26 Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris, |
27 E con il puro sei puro, e col perverso fai da perverso. | 27 et cum electo electus eris, et cum perverso perverteris. |
28 Perché la gente umile tu salvi, e gli occhi de' superbi tu abbatti. | 28 Quoniam tu populum humilem salvum facies, et oculos superborum humiliabis. |
29 Tu invero dai lume alla mia lampada, o Signore: tu, mio Dio, illumini le mie tenebre! | 29 Quoniam tu illuminas lucernam meam, Domine ; Deus meus, illumina tenebras meas. |
30 Per te son tratto fuor dal cimento, e con l'aiuto del mio Dio dò la scalata alle mura! | 30 Quoniam in te eripiar a tentatione ; et in Deo meo transgrediar murum. |
31 La via del mio Dio è senza macchia, le parole del Signore son saggiate [e depurate] al fuoco: egli è il protettore di quanti sperano in lui. | 31 Deus meus, impolluta via ejus ; eloquia Domini igne examinata : protector est omnium sperantium in se. |
32 Poichè chi è Dio fuori del Signore? o dov' è una Rupe fuori del nostro Dio? | 32 Quoniam quis deus præter Dominum ? aut quis deus præter Deum nostrum ? |
33 [Quel] Dio che mi cinse di forza, e rese perfetta la mia via: | 33 Deus qui præcinxit me virtute, et posuit immaculatam viam meam ; |
34 che pareggiò i miei piedi a quelli delle cerve, e sulle alture mi stabilì [al sicuro]; | 34 qui perfecit pedes meos tamquam cervorum, et super excelsa statuens me ; |
35 che addestrò le mie mani alla battaglia, e fece le mie braccia quasi arco di bronzo! | 35 qui docet manus meas ad prælium. Et posuisti, ut arcum æreum, brachia mea, |
36 E mi desti la protezione di tua salvezza, e la tua destra mi sostenne, e la tua guida mi diresse del continuoe la stessa tua guida m'istruirà [in avvenire]. | 36 et dedisti mihi protectionem salutis tuæ : et dextera tua suscepit me, et disciplina tua correxit me in finem, et disciplina tua ipsa me docebit. |
37 Larghi rendesti i miei passi sotto di me, e non vacillarono i miei piedi. | 37 Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmata vestigia mea. |
38 Inseguii i miei nemici e li raggiunsie non tornai indietro sino a che non fosser distrutti. | 38 Persequar inimicos meos, et comprehendam illos ; et non convertar donec deficiant. |
39 Li abbattei e non posson risorgere, caddero sotto i miei piedi. | 39 Confringam illos, nec poterunt stare ; cadent subtus pedes meos. |
40 Mi cingesti di forza per la battaglia, e abbattesti sotto di me i miei aggressori. | 40 Et præcinxisti me virtute ad bellum, et supplantasti insurgentes in me subtus me. |
41 E i miei nemici facesti che mi volgesser la schienae i miei avversari sbaragliasti. | 41 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum, et odientes me disperdidisti. |
42 Gridarono, ma non c'era chi li salvasse, [gridarono] al Signore, e non li esaudì. | 42 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret ; ad Dominum, nec exaudivit eos. |
43 Ed io li stritolai come polvere in faccia al vento, come fango delle strade li spazzai via. | 43 Et comminuam eos ut pulverem ante faciem venti ; ut lutum platearum delebo eos. |
44 Mi liberasti da discordie di popolo, mi hai posto a capo di nazioni. | 44 Eripies me de contradictionibus populi ; constitues me in caput gentium. |
45 Tal popolo, ch' io non conoscevo [neppure], [ora] mi serve, con attento orecchio m'obbedisce. | 45 Populus quem non cognovi servivit mihi ; in auditu auris obedivit mihi. |
46 Gli stranieri mi adulano, gli stranieri sono [abbattuti, quasi] invecchiati, e zoppicando s'allontanan dalle loro vie. | 46 Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis. |
47 Vive il Signore. Benedetto è il mio Dio! e sia esaltato il Dio della mia salvezza! | 47 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltetur Deus salutis meæ. |
48 Tu, o Dio, che mi procacci le vendette, e sottometti i popoli sotto di me, che mi salvi dai miei feroci nemici! | 48 Deus qui das vindictas mihi, et subdis populos sub me ; liberator meus de inimicis meis iracundis. |
49 Da' miei assalitori tu mi metti al sicurodall'uomo malvagio [e violento] tu mi liberi. | 49 Et ab insurgentibus in me exaltabis me ; a viro iniquo eripies me. |
50 Perciò ti loderò tra le nazioni, o Signore, e inneggerò al tuo nome, | 50 Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine, et nomini tuo psalmum dicam ; |
51 che ha concesso salvezza magnifica al suo re, e favore ha largito al suo Unto, a David e alla sua progenie in eterno. | 51 magnificans salutes regis ejus, et faciens misericordiam christo suo David, et semini ejus usque in sæculum. |