Salmi 101
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA MARTINI | VULGATA |
---|---|
1 Orazione del povero, che è tu tribolazione, e spande la sua orazione dinanzi al Signore. Signore, esaudisci la mia orazione, e a te giungano le mie grida. | 1 Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. |
2 Non rivolger da me la tua faccia in ogni giorno di mia tribolazione di udienza alle mie parole. | 2 Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat. |
3 In qualunque giorno io ti invochi, tu esaudiscimi prontamente; | 3 Non avertas faciem tuam a me : in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam ; in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me. |
4 Imperocché i giorni miei quasi fumo sono svaniti; e le ossa mie si sono inaridite come legno combustibile. | 4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt. |
5 Sono appassito com'erba, e il mio cuore si è inaridito, perché mi sono scordato di mangiare il mio pane. | 5 Percussus sum ut f?num, et aruit cor meum, quia oblitus sum comedere panem meum. |
6 Pel gridare, e pel sospirare mi è rimasta attaccata alle ossa la mia carne. | 6 A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ. |
7 Sou divenuto simile al pelicano del deserto: son divenuto simile al corvo notturno nel suo tristo albergo. | 7 Similis factus sum pellicano solitudinis ; factus sum sicut nycticorax in domicilio. |
8 Passai senza sonno le notti, e fui simile all'uccello, che solo si sta sopra i tetti. | 8 Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto. |
9 Tutto di mi facevan rimproveri i miei nemici, e quei, che già mi lodavano, congiuravano contro di me. | 9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, et qui laudabant me adversum me jurabant : |
10 Perché in luogo di pane da mangiare io ebbi la cenere, e la mia bevanda mescolai colle lagrime, | 10 quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam, |
11 Al veder l'ira tua, e la tua indignazione; perocché tu innalzatomi mi gettasti per terra. | 11 a facie iræ et indignationis tuæ : quia elevans allisisti me. |
12 I miei giorni son passati com'ombra, e io com'erba seccai. | 12 Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut f?num arui. |
13 Ma tu, o Signore, duri in eterno, e di generazione in generazione va la ricordanza di te. | 13 Tu autem, Domine, in æternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem. |
14 Tu svegliato avrai pietà di Sionne, perché il tempo di averne pietà, il tempo è venuto. | 14 Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus : |
15 Imperocché le ruine di lei sono care a' tuoi servi, e la polvere di lei ameranno. | 15 quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus, et terræ ejus miserebuntur. |
16 E le genti temeranno il nome tuo, o Signore, e la tua gloria tutti i re della terra. | 16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam : |
17 Imperocché il Signore edificherà Sionne, ed ivi sarà veduto nella sua gloria. | 17 quia ædificavit Dominus Sion, et videbitur in gloria sua. |
18 Egli ha avuto riguardo all'orazione degli umili, e non ha disprezzata la loro preghiera. | 18 Respexit in orationem humilium et non sprevit precem eorum. |
19 Scrivansi queste cose per la generazione futura: e il popolo, che sarà creato darà lode al Signore: | 19 Scribantur hæc in generatione altera, et populus qui creabitur laudabit Dominum. |
20 Perche egli ha mirato dal suo santo cielo: il Signore dal cielo ha mirato sopra la terra: | 20 Quia prospexit de excelso sancto suo ; Dominus de cælo in terram aspexit : |
21 Per udire i gemiti di quei, che sono ne' ceppi, per dar libertà a' figliuoli degli uccisi. | 21 ut audiret gemitus compeditorum ; ut solveret filios interemptorum : |
22 Affinchè predichino il nome del Signore in Sionne, e le lodi di lui in Gerusalemme. | 22 ut annuntient in Sion nomen Domini, et laudem ejus in Jerusalem : |
23 Quando i popoli si riuniranno insieme, e i re per servire al Signore. | 23 in conveniendo populos in unum, et reges, ut serviant Domino. |
24 Disse a lui l'uomo nel corso di una vegeta età: fammi inteso del piccol numero de' miei giorni. | 24 Respondit ei in via virtutis suæ : Paucitatem dierum meorum nuntia mihi : |
25 Non mi richiamare alla metà de' miei giorni: gli anni tuoi sono eterni. | 25 ne revoces me in dimidio dierum meorum, in generationem et generationem anni tui. |
26 Tu da principio, o Signore, fondasti la terra, e opera delle mani tue sono i cieli. | 26 Initio tu, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt cæli. |
27 Eglino periranno; ma tu se' immutabile: ed essi invecchieranno tutti come un vestito. | 27 Ipsi peribunt, tu autem permanes ; et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur ; |
28 E come un mantello li cangerai, e saranno cangiati: ma tu se' quell'istesso, e gli anni tuoi non verran meno. | 28 tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient. |
29 I figliuoli de' servi tuoi avran ferma sede, e la loro posterità sarà stabilita pe' secoli. | 29 Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in sæculum dirigetur. |