Livre de Job 19

JERUSALEM	LXX
1 Job prit la parole et dit:	1 υπολαβων δε ιωβ λεγει
2 Jusqu'à quand allez-vous me tourmenter et m'écraser par vos discours?	2 εως τινος εγκοπον ποιησετε ψυχην μου και καθαιρειτε με λογοις
3 Voilà dix fois que vous m'insultez et me malmenez sans vergogne.	3 γνωτε μονον οτι ο κυριος εποιησε με ουτως καταλαλειτε μου ουκ αισχυνομενοι με επικεισθε μοι
4 Même si je m'étais égaré, mon égarement resterait en moi seul.	4 ναι δη επ' αληθειας εγω επλανηθην παρ' εμοι δε αυλιζεται πλανος [4α] λαλησαι ρημα ο ουκ εδει τα δε ρηματα μου πλαναται και ουκ επι καιρου
5 Mais, en vérité, quand vous pensez triompher de moi et m'imputer mon opprobre,	5 εα δε οτι επ' εμοι μεγαλυνεσθε εναλλεσθε δε μοι ονειδει
6 sachez que Dieu lui-même m'a fait du tort et enveloppé de son filet.	6 γνωτε ουν οτι ο κυριος εστιν ο ταραξας οχυρωμα δε αυτου επ' εμε υψωσεν
7 Si je crie à la violence, pas de réponse; si j'en appelle, point de jugement.	7 ιδου γελω ονειδει και ου λαλησω κεκραξομαι και ουδαμου κριμα
8 Il a dressé sur ma route un mur infranchissable, mis des ténèbres sur mes sentiers.	8 κυκλω περιωκοδομημαι και ου μη διαβω επι προσωπον μου σκοτος εθετο
9 Il m'a dépouillé de ma gloire, ôté la couronne de ma tête.	9 την δε δοξαν απ' εμου εξεδυσεν αφειλεν δε στεφανον απο κεφαλης μου
10 Il me sape de toutes parts pour me faire disparaître; il déracine comme un arbre mon espérance.	10 διεσπασεν με κυκλω και ωχομην εξεκοψεν δε ωσπερ δενδρον την ελπιδα μου
11 Enflammé de colère contre moi, il me considère comme son adversaire.	11 δεινως δε μοι οργη εχρησατο ηγησατο δε με ωσπερ εχθρον
12 Ensemble ses troupes sont arrivées; elles ont frayé vers moi leur chemin d'approche, campé autour dema tente.	12 ομοθυμαδον δε ηλθον τα πειρατηρια αυτου επ' εμοι ταις οδοις μου εκυκλωσαν με εγκαθετοι
13 Mes frères, il les a écartés de moi, mes relations s'appliquent à m'éviter.	13 απ' εμου δε αδελφοι μου απεστησαν εγνωσαν αλλοτριους η εμε φιλοι δε μου ανελεημονες γεγονασιν
14 Mes proches et mes familiers ont disparu, les hôtes de ma maison m'ont oublié.	14 ου προσεποιησαντο με οι εγγυτατοι μου και οι ειδοτες μου το ονομα επελαθοντο μου
15 Mes servantes me tiennent pour un intrus, je suis un étranger à leurs yeux.	15 γειτονες οικιας θεραπαιναι τε μου αλλογενης ημην εναντιον αυτων
16 Si j'appelle mon serviteur, il ne répond pas, et je dois moi-même le supplier.	16 θεραποντα μου εκαλεσα και ουχ υπηκουσεν στομα δε μου εδεετο
17 Mon haleine répugne à ma femme, ma puanteur à mes propres frères.	17 και ικετευον την γυναικα μου προσεκαλουμην δε κολακευων υιους παλλακιδων μου
18 Même les gamins me témoignent du mépris: si je me lève, ils se mettent à dauber sur moi.	18 οι δε εις τον αιωνα με απεποιησαντο οταν αναστω κατ' εμου λαλουσιν
19 Tous mes intimes m'ont en horreur, mes préférés se sont retournés contre moi.	19 εβδελυξαντο δε με οι ειδοτες με ους δη ηγαπηκειν επανεστησαν μοι
20 Sous ma peau, ma chair tombe en pourriture et mes os se dénudent comme des dents.	20 εν δερματι μου εσαπησαν αι σαρκες μου τα δε οστα μου εν οδουσιν εχεται
21 Pitié, pitié pour moi, ô vous mes amis! car c'est la main de Dieu qui m'a frappé.	21 ελεησατε με ελεησατε με ω φιλοι χειρ γαρ κυριου η αψαμενη μου εστιν
22 Pourquoi vous acharner sur moi comme Dieu lui-même, sans vous rassasier de ma chair?	22 δια τι δε με διωκετε ωσπερ και ο κυριος απο δε σαρκων μου ουκ εμπιπλασθε
23 Oh! je voudrais qu'on écrive mes paroles, qu'elles soient gravées en une inscription,	23 τις γαρ αν δωη γραφηναι τα ρηματα μου τεθηναι δε αυτα εν βιβλιω εις τον αιωνα
24 avec le ciseau de fer et le stylet, sculptées dans le roc pour toujours!	24 εν γραφειω σιδηρω και μολιβω η εν πετραις εγγλυφηναι
25 Je sais, moi, que mon Défenseur est vivant, que lui, le dernier, se lèvera sur la poussière.	25 οιδα γαρ οτι αεναος εστιν ο εκλυειν με μελλων επι γης
26 Après mon éveil, il me dressera près de lui et, de ma chair, je verrai Dieu.	26 αναστησαι το δερμα μου το ανατλων ταυτα παρα γαρ κυριου ταυτα μοι συνετελεσθη
27 Celui que je verrai sera pour moi, celui que mes yeux regarderont ne sera pas un étranger. Et mesreins en moi se consument.	27 α εγω εμαυτω συνεπισταμαι α ο οφθαλμος μου εορακεν και ουκ αλλος παντα δε μοι συντετελεσται εν κολπω
28 Lorsque vous dites: "Comment l'accabler, quel prétexte trouverons-nous en lui?"	28 ει δε και ερειτε τι ερουμεν εναντι αυτου και ριζαν λογου ευρησομεν εν αυτω
29 Craignez pour vous-mêmes l'épée, car la colère s'enflammera contre les fautes, et vous saurez qu'il y aun jugement.	29 ευλαβηθητε δη και υμεις απο επικαλυμματος θυμος γαρ επ' ανομους επελευσεται και τοτε γνωσονται που εστιν αυτων η υλη