ΙΩΒ - Giobbe - Job 36

GREEK BIBLE	BIBBIA CEI 2008
1 Και ο Ελιου εξηκολουθησε και ειπεν?	1 Eliu continuò a dire:
2 Υπομεινον με ολιγον, και θελω σε διδαξει? διοτι εχω ετι λογους υπερ του Θεου.	2 «Abbi un po’ di pazienza e io ti istruirò, perché c’è altro da dire in difesa di Dio.
3 Θελω λαβει τα επιχειρηματα μου μακροθεν, και θελω αποδωσει δικαιοσυνην εις τον Ποιητην μου?	3 Prenderò da lontano il mio sapere e renderò giustizia al mio creatore.
4 διοτι οι λογοι μου επ' αληθειας δεν θελουσιν εισθαι ψευδεις? πλησιον σου ειναι ο τελειος κατα την γνωσιν.	4 Non è certo menzogna il mio parlare: è qui con te un uomo dalla scienza perfetta.
5 Ιδου, ο Θεος ειναι ισχυρος, ομως δεν καταφρονει ουδενα? ισχυρος εις δυναμιν σοφιας.	5 Ecco, Dio è grande e non disprezza nessuno, egli è grande per la fermezza delle sue decisioni.
6 Δεν θελει ζωοποιησει τον ασεβη? εις δε τους πτωχους διδει το δικαιον.	6 Non lascia vivere l’iniquo e rende giustizia ai miseri.
7 Δεν αποσυρει τους οφθαλμους αυτου απο των δικαιων, αλλα και μετα βασιλεων βαλλει αυτους επι θρονου? μαλιστα καθιζει αυτους διαπαντος, και ειναι υψωμενοι.	7 Non stacca gli occhi dai giusti, li fa sedere sui troni dei re e li esalta per sempre.
8 Και εαν ηθελον εισθαι δεδεμενοι με δεσμα και πιασθη με σχοινια θλιψεως,	8 Se sono avvinti in catene, o sono stretti dai lacci dell’afflizione,
9 τοτε φανερονει εις αυτους τα εργα αυτων και τας παραβασεις αυτων, οτι υπερηυξησαν,	9 Dio mostra loro gli errori e i misfatti che hanno commesso per orgoglio.
10 και ανοιγει το ωτιον αυτων εις διδασκαλιαν, και απο της ανομιας προσταζει να επιστρεψωσιν.	10 Apre loro gli orecchi alla correzione e li esorta ad allontanarsi dal male.
11 Εαν υπακουσωσι και δουλευσωσι, θελουσι τελειωσει τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευφροσυναις.	11 Se ascoltano e si sottomettono, termineranno i loro giorni nel benessere e i loro anni fra le delizie.
12 Αλλ' εαν δεν υπακουσωσι, θελουσι διαπερασθη υπο ρομφαιας και θελουσι τελευτησει εν αγνωσια.	12 Ma se non ascoltano, passeranno attraverso il canale infernale e spireranno senza rendersene conto.
13 Οι δε υποκριται την καρδιαν επισωρευουσιν οργην? δεν θελουσι βοησει οταν δεση αυτους?	13 I perversi di cuore si abbandonano all’ira, non invocano aiuto, quando Dio li incatena.
14 αυτοι αποθνησκουσιν εν τη νεοτητι, και η ζωη αυτων τελειονει μεταξυ των ασελγων.	14 Si spegne in gioventù la loro vita, la loro esistenza come quella dei prostituti.
15 Λυτρονει τον τεθλιμμενον εν τη θλιψει αυτου και ανοιγει τα ωτα αυτων εν συμφορα?	15 Ma Dio libera il povero mediante l'afflizione, e con la sofferenza gli apre l’orecchio.
16 και ουτως ηθελε σε εκβαλει απο της στενοχωριας εις ευρυχωριαν, οπου δεν υπαρχει στενοχωρια? και το παρατιθεμενον επι της τραπεζης σου θελει εισθαι πληρες παχους.	16 Egli trarrà anche te dalle fauci dell’angustia verso un luogo spazioso, non ristretto, e la tua tavola sarà colma di cibi succulenti.
17 Αλλα συ εξεπληρωσας δικην ασεβους? δικη και κρισις θελουσι σε καταλαβει.	17 Ma se di giudizio iniquo sei pieno, giudizio e condanna ti seguiranno.
18 Επειδη υπαρχει θυμος, προσεχε μη σε εξαφανιση δια της προσβολης αυτου? τοτε ουδε μεγα λυτρον ηθελε σε λυτρωσει.	18 Fa’ che l’ira non ti spinga allo scherno, e che il prezzo eccessivo del riscatto non ti faccia deviare.
19 Θελει αποβλεψει εις τα πλουτη σου, ουτε εις χρυσιον ουτε εις πασαν την ισχυν της δυναμεως;	19 Varrà forse davanti a lui il tuo grido d’aiuto nell’angustia o tutte le tue risorse di energia?
20 Μη επιποθει την νυκτα, καθ' ην οι λαοι εκκοπτονται εν τω τοπω αυτων.	20 Non desiderare che venga quella notte nella quale i popoli sono sradicati dalla loro sede.
21 Προσεχε, μη στραφης προς την ανομιαν? διοτι συ προεκρινας τουτο μαλλον παρα την θλιψιν.	21 Bada di non volgerti all’iniquità, poiché per questo sei stato provato dalla miseria.
22 Ιδου, ο Θεος ειναι υψωμενος δια της δυναμεως αυτου? τις διδασκει ως αυτος;	22 Ecco, Dio è sublime nella sua potenza; quale maestro è come lui?
23 Τις διωρισεν εις αυτον την οδον αυτου; η τις δυναται να ειπη, Επραξας ανομιαν;	23 Chi mai gli ha imposto il suo modo d’agire o chi mai ha potuto dirgli: “Hai agito male?”.
24 Ενθυμου να μεγαλυνης το εργον αυτου, το οποιον θεωρουσιν οι ανθρωποι.	24 Ricòrdati di lodarlo per le sue opere, che l’umanità ha cantato.
25 Πας ανθρωπος βλεπει αυτο? ο ανθρωπος θεωρει αυτο μακροθεν.	25 Tutti le contemplano, i mortali le ammirano da lontano.
26 Ιδου, ο Θεος ειναι μεγας και ακατανοητος εις ημας, και ο αριθμος των ετων αυτου ανεξερευνητος.	26 Ecco, Dio è così grande che non lo comprendiamo, è incalcolabile il numero dei suoi anni.
27 Οταν ανασυρη τας ρανιδας του υδατος, αυται καταχεουσιν εκ των ατμων αυτου βροχην,	27 Egli attrae in alto le gocce d’acqua e scioglie in pioggia i suoi vapori
28 την οποιαν τα νεφη ραινουσιν? αφθονως σταλαζουσιν επι τον ανθρωπον.	28 che le nubi rovesciano, grondano sull’uomo in quantità.
29 Δυναται τις ετι να εννοηση τας εφαπλωσεις των νεφελων, τον κροτον της σκηνης αυτου;	29 Chi può calcolare la distesa delle nubi e i fragori della sua dimora?
30 Ιδου, εφαπλονει το φως αυτου επ' αυτην και σκεπαζει τους πυθμενας της θαλασσης?	30 Ecco, egli vi diffonde la sua luce e ricopre le profondità del mare.
31 επειδη δι' αυτων δικαζει τους λαους και διδει τροφην αφθονως.	31 In tal modo alimenta i popoli e offre loro cibo in abbondanza.
32 Εν ταις παλαμαις αυτου κρυπτει την αστραπην? και προσταζει αυτην εις ο, τι εχει να απαντηση.	32 Con le mani afferra la folgore e la scaglia contro il bersaglio.
33 Παραγγελλει εις αυτην υπερ του φιλου αυτου, κατα δε του ασεβους ετοιμαζει οργην.	33 Il suo fragore lo annuncia, la sua ira si accende contro l’iniquità.