Livre des Psaumes 56

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Au maître de chant. Sur l’air “la silencieuse colombe des pays lointains…”. De David. Poème. Lorsque les Philistins s’emparèrent de lui à Gat.	1 εις το τελος μη διαφθειρης τω δαυιδ εις στηλογραφιαν εν τω αυτον αποδιδρασκειν απο προσωπου σαουλ εις το σπηλαιον
2 Ô Dieu, aie pitié de moi quand on me harcèle! tout le jour l’assaillant me presse,	2 ελεησον με ο θεος ελεησον με οτι επι σοι πεποιθεν η ψυχη μου και εν τη σκια των πτερυγων σου ελπιω εως ου παρελθη η ανομια
3 tout le jour il me harcèle et me regarde me débattre. Qu’ils sont nombreux, mes adversaires! C’est en toi, Très-Haut,	3 κεκραξομαι προς τον θεον τον υψιστον τον θεον τον ευεργετησαντα με
4 que je me confie, le jour où je prends peur:	4 εξαπεστειλεν εξ ουρανου και εσωσεν με εδωκεν εις ονειδος τους καταπατουντας με διαψαλμα εξαπεστειλεν ο θεος το ελεος αυτου και την αληθειαν αυτου
5 je réveille ma foi aux paroles de Dieu, en Dieu je me confie et je n’ai plus de crainte: que peut me faire un mortel?	5 και ερρυσατο την ψυχην μου εκ μεσου σκυμνων εκοιμηθην τεταραγμενος υιοι ανθρωπων οι οδοντες αυτων οπλον και βελη και η γλωσσα αυτων μαχαιρα οξεια
6 Tout le jour j’entends des paroles blessantes, ils ne pensent qu’à me faire du mal.	6 υψωθητι επι τους ουρανους ο θεος και επι πασαν την γην η δοξα σου
7 Ils s’ameutent et se cachent, ils relèvent mes traces, ils partent en chasse contre moi.	7 παγιδα ητοιμασαν τοις ποσιν μου και κατεκαμψαν την ψυχην μου ωρυξαν προ προσωπου μου βοθρον και ενεπεσαν εις αυτον διαψαλμα
8 Pas de salut pour eux après tant d’injustices, ô Dieu, fais tomber sur eux la fureur des païens.	8 ετοιμη η καρδια μου ο θεος ετοιμη η καρδια μου ασομαι και ψαλω
9 Tu as fait le compte de mes déboires, recueille mes larmes dans ton fermoir.	9 εξεγερθητι η δοξα μου εξεγερθητι ψαλτηριον και κιθαρα εξεγερθησομαι ορθρου
10 Mes ennemis reviendront en arrière le jour où je ferai appel, car je sais bien que Dieu est pour moi.	10 εξομολογησομαι σοι εν λαοις κυριε ψαλω σοι εν εθνεσιν
11 Je réveille ma foi aux paroles de Dieu, je reprends foi en la parole du Seigneur.	11 οτι εμεγαλυνθη εως των ουρανων το ελεος σου και εως των νεφελων η αληθεια σου
12 en Dieu je me confie et je n’ai plus de crainte: que peut me faire un mortel?	12 υψωθητι επι τους ουρανους ο θεος και επι πασαν την γην η δοξα σου
13 Je n’oublie pas, ô Dieu, mes promesses, je t’offrirai la victime pour l’action de grâce.
14 Car tu as gardé mes pieds d’un faux pas et je marcherai en présence de Dieu dans la lumière des vivants.