Livre de Job 37

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 À ce spectacle mon cœur sursaute et ne peut pas rester en place.	1 και ταυτης εταραχθη η καρδια μου και απερρυη εκ του τοπου αυτης
2 Écoutez donc le fracas de sa voix, le grondement qui sort de sa bouche!	2 ακουε ακοην εν οργη θυμου κυριου και μελετη εκ στοματος αυτου εξελευσεται
3 D’un bout du ciel à l’autre il a lancé l’éclair: il atteindra les extrémités de la terre.	3 υποκατω παντος του ουρανου αρχη αυτου και το φως αυτου επι πτερυγων της γης
4 Puis on entend un rugissement: c’est sa voix souveraine qui tonne et les éclairs ne cesseront pas tandis qu’elle se fera entendre.	4 οπισω αυτου βοησεται φωνη βροντησει εν φωνη υβρεως αυτου και ουκ ανταλλαξει αυτους οτι ακουσει φωνην αυτου
5 Oui, Dieu par sa voix opère des merveilles, il fait des prodiges qui nous dépassent.	5 βροντησει ο ισχυρος εν φωνη αυτου θαυμασια εποιησεν γαρ μεγαλα α ουκ ηδειμεν
6 Il dit à la neige: “Descends sur la terre!” et aux pluies d’averse: “Allez-y fort!”	6 συντασσων χιονι γινου επι της γης και χειμων υετος και χειμων υετων δυναστειας αυτου
7 C’est alors qu’il enferme chacun en son abri, pour que tous reconnaissent sa puissance.	7 εν χειρι παντος ανθρωπου κατασφραγιζει ινα γνω πας ανθρωπος την εαυτου ασθενειαν
8 Même les bêtes vont à leurs tanières et se couchent dans leurs refuges.	8 εισηλθεν δε θηρια υπο σκεπην ησυχασαν δε επι κοιτης
9 Du sud arrive la tempête, du nord vient le froid.	9 εκ ταμιειων επερχονται διναι απο δε ακρωτηριων ψυχος
10 Sous le souffle de Dieu la glace se forme, la surface des eaux se durcit.	10 και απο πνοης ισχυρου δωσει παγος οιακιζει δε το υδωρ ως εαν βουληται
11 Il charge d’éclairs les nuages, et les nuées déchargent les éclairs.	11 και εκλεκτον καταπλασσει νεφελη διασκορπιει νεφος φως αυτου
12 Lui les envoie à la ronde, les fait partir tour à tour: sur toute l’étendue de la terre ils feront le travail qu’il ordonne.	12 και αυτος κυκλωματα διαστρεψει εν θεεβουλαθω εις εργα αυτων παντα οσα αν εντειληται αυτοις ταυτα συντετακται παρ' αυτου επι της γης
13 Si c’est pour punir, il feront ce qui lui plaît, si c’est pour une grâce, on la recevra.	13 εαν εις παιδειαν εαν εις την γην αυτου εαν εις ελεος ευρησει αυτον
14 Écoute encore ceci, Job, prends le temps d’observer les merveilles de Dieu.	14 ενωτιζου ταυτα ιωβ στηθι νουθετου δυναμιν κυριου
15 Sais-tu de quelle façon il les opère? comment il fait briller l’éclair dans la nuée?	15 οιδαμεν οτι ο θεος εθετο εργα αυτου φως ποιησας εκ σκοτους
16 Sais-tu comment flottent les nuages? Quel miracle de science achevée!	16 επισταται δε διακρισιν νεφων εξαισια δε πτωματα πονηρων
17 Toi qui ne supportes pas sous tes vêtements, quand la terre s’assoupit sous le vent du midi,	17 σου δε η στολη θερμη ησυχαζεται δε επι της γης
18 l’aurais-tu aidé à forger le firmament, et le laisser ferme comme un miroir de bronze?	18 στερεωσεις μετ' αυτου εις παλαιωματα ισχυραι ως ορασις επιχυσεως
19 Dis-moi: comment devons-nous lui parler? ne discutons plus: nous sommes dans les ténèbres.	19 δια τι διδαξον με τι ερουμεν αυτω και παυσωμεθα πολλα λεγοντες
20 Quand je parle, est-ce qu’on le lui répète? Est-il informé de ce que disent les hommes?	20 μη βιβλος η γραμματευς μοι παρεστηκεν ινα ανθρωπον εστηκως κατασιωπησω
21 Mais quoi? on ne voit plus la lumière… les nuages ont tout obscurci… voici que le vent souffle et les balaye…	21 πασιν δ' ουχ ορατον το φως τηλαυγες εστιν εν τοις παλαιωμασιν ωσπερ το παρ' αυτου επι νεφων
22 Une lumière dorée nous arrive du nord: c’est l’éclat redoutable dont Dieu s’enveloppe!	22 απο βορρα νεφη χρυσαυγουντα επι τουτοις μεγαλη η δοξα και τιμη παντοκρατορος
23 C’est le Puissant que nous ne pouvions atteindre, grand par sa force, grand par sa justice, si grand en sa justice qu’il n’accable personne!	23 και ουχ ευρισκομεν αλλον ομοιον τη ισχυι αυτου ο τα δικαια κρινων ουκ οιει επακουειν αυτον
24 C’est pourquoi les humains doivent le craindre: tous les sages ensemble ne sont rien à ses yeux.”	24 διο φοβηθησονται αυτον οι ανθρωποι φοβηθησονται δε αυτον και οι σοφοι καρδια