Knjiga o Jobu 29

Biblija Hrvatski	LXX
1 ?Job nastavi svoju besjedu i reče:	1 ετι δε προσθεις ιωβ ειπεν τω προοιμιω
2 »O, da mi je prošle proživjet’ mjesece, dane one kad je Bog nada mnom bdio,	2 τις αν με θειη κατα μηνα εμπροσθεν ημερων ων με ο θεος εφυλαξεν
3 kad mi je nad glavom njegov sjao žižak a kroz mrak me svjetlo njegovo vodilo,	3 ως οτε ηυγει ο λυχνος αυτου υπερ κεφαλης μου οτε τω φωτι αυτου επορευομην εν σκοτει
4 kao u dane mojih zrelih jeseni kad s mojim stanom Bog prijateljevaše,	4 οτε ημην επιβριθων οδοις οτε ο θεος επισκοπην εποιειτο του οικου μου
5 kada uz mene još bijaše Svesilni i moji me okruživahu dječaci,	5 οτε ημην υλωδης λιαν κυκλω δε μου οι παιδες
6 kada mi se noge u mlijeku kupahu, a potokom ulja ključaše mi kamen!	6 οτε εχεοντο μου αι οδοι βουτυρω τα δε ορη μου εχεοντο γαλακτι
7 Kada sam na vrata gradska izlazio i svoju stolicu postavljao na trg,	7 οτε εξεπορευομην ορθριος εν πολει εν δε πλατειαις ετιθετο μου ο διφρος
8 vidjevši me, sklanjali bi se mladići, starci bi ustavši stojeći ostali.	8 ιδοντες με νεανισκοι εκρυβησαν πρεσβυται δε παντες εστησαν
9 Razgovor bi prekidali uglednici i usta bi svoja rukom zatvarali.	9 αδροι δε επαυσαντο λαλουντες δακτυλον επιθεντες επι στοματι
10 Glavarima glas bi sasvim utihnuo, za nepce bi im se zalijepio jezik.	10 οι δε ακουσαντες εμακαρισαν με και γλωσσα αυτων τω λαρυγγι αυτων εκολληθη
11 Tko god me slušao, blaženim me zvao, hvalilo me oko kad bi me vidjelo.	11 οτι ους ηκουσεν και εμακαρισεν με οφθαλμος δε ιδων με εξεκλινεν
12 Jer izbavljah bijednog kada je kukao i sirotu ostavljenu bez pomoći.	12 διεσωσα γαρ πτωχον εκ χειρος δυναστου και ορφανω ω ουκ ην βοηθος εβοηθησα
13 Na meni bješe blagoslov izgubljenih, srcu udovice ja veselje vraćah.	13 ευλογια απολλυμενου επ' εμε ελθοι στομα δε χηρας με ευλογησεν
14 Pravdom se ja kao haljinom odjenuh, nepristranost bje mi plaštem i povezom.	14 δικαιοσυνην δε ενεδεδυκειν ημφιασαμην δε κριμα ισα διπλοιδι
15 Bjeh oči slijepcu i bjeh noge bogalju,	15 οφθαλμος ημην τυφλων πους δε χωλων
16 otac ubogima, zastupnik strancima.	16 εγω ημην πατηρ αδυνατων δικην δε ην ουκ ηδειν εξιχνιασα
17 Kršio sam zube čovjeku opaku, plijen sam čupao iz njegovih čeljusti.	17 συνετριψα δε μυλας αδικων εκ δε μεσου των οδοντων αυτων αρπαγμα εξεσπασα
18 Govorah: ‘U svom ću izdahnuti gnijezdu, k’o palma, bezbrojne proživjevši dane.	18 ειπα δε η ηλικια μου γηρασει ωσπερ στελεχος φοινικος πολυν χρονον βιωσω
19 Korijenje se moje sve do vode pruža, na granama mojim odmara se rosa.	19 η ριζα μου διηνοικται επι υδατος και δροσος αυλισθησεται εν τω θερισμω μου
20 Pomlađivat će se svagda slava moja i lûk će mi se obnavljati u ruci.’«	20 η δοξα μου καινη μετ' εμου και το τοξον μου εν χειρι αυτου πορευσεται
21 Slušali su željno što ću im kazati i šutjeli da od mene savjet čuju.	21 εμου ακουσαντες προσεσχον εσιωπησαν δε επι τη εμη βουλη
22 Na riječi mi ne bi ništa dometali i besjede su mi daždile po njima.	22 επι δε τω εμω ρηματι ου προσεθεντο περιχαρεις δε εγινοντο οποταν αυτοις ελαλουν
23 Za mnom žudjeli su oni k’o za kišom, otvarali usta k’o za pljuskom ljetnim.	23 ωσπερ γη διψωσα προσδεχομενη τον υετον ουτως ουτοι την εμην λαλιαν
24 Osmijeh moj bijaše njima ohrabrenje; pazili su na vedrinu moga lica.	24 εαν γελασω προς αυτους ου μη πιστευσωσιν και φως του προσωπου μου ουκ απεπιπτεν
25 Njima ja sam izabirao putove, kao poglavar ja sam ih predvodio, kao kralj među svojim kad je četama kao onaj koji tješi ojađene.	25 εξελεξαμην οδον αυτων και εκαθισα αρχων και κατεσκηνουν ωσει βασιλευς εν μονοζωνοις ον τροπον παθεινους παρακαλων