Klagelieder 5

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	LXX
1 Herr, denk daran, was uns geschehen, blick her und sieh unsre Schmach!	1 μνησθητι κυριε ο τι εγενηθη ημιν επιβλεψον και ιδε τον ονειδισμον ημων
2 An Ausländer fiel unser Erbe, unsre Häuser kamen an Fremde.	2 κληρονομια ημων μετεστραφη αλλοτριοις οι οικοι ημων ξενοις
3 Wir wurden Waisen, Kinder ohne Vater, unsere Mütter wurden Witwen.	3 ορφανοι εγενηθημεν ουχ υπαρχει πατηρ μητερες ημων ως αι χηραι
4 Unser Wasser trinken wir für Geld, unser Holz müssen wir bezahlen.	4 εξ ημερων ημων ξυλα ημων εν αλλαγματι ηλθεν
5 Wir werden getrieben, das Joch auf dem Nacken, wir sind müde, man versagt uns die Ruhe.	5 επι τον τραχηλον ημων εδιωχθημεν εκοπιασαμεν ουκ ανεπαυθημεν
6 Nach Ägypten streckten wir die Hand, nach Assur, um uns mit Brot zu sättigen.	6 αιγυπτος εδωκεν χειρα ασσουρ εις πλησμονην αυτων
7 Unsere Väter haben gesündigt; sie sind nicht mehr. Wir müssen ihre Sünden tragen.	7 οι πατερες ημων ημαρτον ουχ υπαρχουσιν ημεις τα ανομηματα αυτων υπεσχομεν
8 Sklaven herrschen über uns, niemand entreißt uns ihren Händen.	8 δουλοι εκυριευσαν ημων λυτρουμενος ουκ εστιν εκ της χειρος αυτων
9 Unter Lebensgefahr holen wir unser Brot, bedroht vom Schwert der Wüste.	9 εν ταις ψυχαις ημων εισοισομεν αρτον ημων απο προσωπου ρομφαιας της ερημου
10 Unsere Haut glüht wie ein Ofen von den Gluten des Hungers.	10 το δερμα ημων ως κλιβανος επελειωθη συνεσπασθησαν απο προσωπου καταιγιδων λιμου
11 Frauen hat man in Zion geschändet, Jungfrauen in den Städten von Juda.	11 γυναικας εν σιων εταπεινωσαν παρθενους εν πολεσιν ιουδα
12 Fürsten wurden von Feindeshand gehängt, den Ältesten nahm man die Ehre.	12 αρχοντες εν χερσιν αυτων εκρεμασθησαν πρεσβυτεροι ουκ εδοξασθησαν
13 Junge Männer mussten die Handmühlen schleppen, unter der Holzlast brachen Knaben zusammen.	13 εκλεκτοι κλαυθμον ανελαβον και νεανισκοι εν ξυλω ησθενησαν
14 Die Alten blieben fern vom Tor, die Jungen vom Saitenspiel.	14 και πρεσβυται απο πυλης κατεπαυσαν εκλεκτοι εκ ψαλμων αυτων κατεπαυσαν
15 Dahin ist unseres Herzens Freude, in Trauer gewandelt unser Reigen.	15 κατελυσεν χαρα καρδιας ημων εστραφη εις πενθος ο χορος ημων
16 Die Krone ist uns vom Haupt gefallen. Weh uns, wir haben gesündigt.	16 επεσεν ο στεφανος της κεφαλης ημων ουαι δη ημιν οτι ημαρτομεν
17 Darum ist krank unser Herz, darum sind trüb unsere Augen	17 περι τουτου εγενηθη οδυνηρα η καρδια ημων περι τουτου εσκοτασαν οι οφθαλμοι ημων
18 über den Zionsberg, der verwüstet liegt; Füchse laufen dort umher.	18 επ' ορος σιων οτι ηφανισθη αλωπεκες διηλθον εν αυτη
19 Du aber, Herr, bleibst ewig, dein Thron von Geschlecht zu Geschlecht.	19 συ δε κυριε εις τον αιωνα κατοικησεις ο θρονος σου εις γενεαν και γενεαν
20 Warum willst du uns für immer vergessen, uns verlassen fürs ganze Leben?	20 ινα τι εις νεικος επιληση ημων καταλειψεις ημας εις μακροτητα ημερων
21 Kehre uns, Herr, dir zu, dann können wir uns zu dir bekehren. Erneuere unsere Tage, damit sie werden wie früher.	21 επιστρεψον ημας κυριε προς σε και επιστραφησομεθα και ανακαινισον ημερας ημων καθως εμπροσθεν
22 Oder hast du uns denn ganz verworfen, zürnst du uns über alle Maßen?	22 οτι απωθουμενος απωσω ημας ωργισθης εφ' ημας εως σφοδρα .