Proverbi 27

DIODATI	GREEK BIBLE
1 Non gloriarti del giorno di domani; Perciocchè tu non sai ciò che il giorno partorirà	1 Μη καυχασαι εις την αυριον ημεραν? διοτι δεν εξευρεις τι θελει γεννησει η ημερα.
2 Loditi lo strano, e non la tua propria bocca; Lo straniero, e non le tue proprie labbra	2 Ας σε επαινη αλλος και μη το στομα σου? ξενος, και μη τα χειλη σου.
3 Le pietre son pesanti, e la rena è grave; Ma l’ira dello stolto è più pesante che amendue quelle cose.	3 Βαρυς ειναι ο λιθος και δυσβαστακτος η αμμος? αλλ' η οργη του αφρονος ειναι βαρυτερα των δυο.
4 La collera è una cosa crudele, e l’ira una cosa strabocchevole; E chi potrà durar davanti alla gelosia?	4 Ο θυμος ειναι σκληρος και η οργη οξεια? αλλα τις δυναται να σταθη εμπροσθεν της ζηλοτυπιας;
5 Meglio vale riprensione palese, Che amore occulto.	5 Ο φανερος ελεγχος ειναι καλητερος παρα κρυπτομενη αγαπη?
6 Le ferite di chi ama son leali; Ma i baci di chi odia sono simulati	6 πληγαι φιλου ειναι πισται? φιληματα δε εχθρων πολυαριθμα.
7 La persona satolla calca il favo del miele; Ma alla persona affamata ogni cosa amara è dolce	7 Κεχορτασμενη ψυχη αποστρεφεται την κηρηθραν? εις δε την πεινασμενην ψυχην παν πικρον φαινεται γλυκυ.
8 Quale è l’uccelletto, che va ramingo fuor del suo nido, Tale è l’uomo che va vagando fuor del suo luogo	8 Ως το πτηνον το αποπλανωμενον απο της φωλεας αυτου, ουτως ειναι ο ανθρωπος ο αποπλανωμενος απο του τοπου αυτου.
9 L’olio odorifero e il profumo rallegrano il cuore; Così fa la dolcezza dell’amico dell’uomo per consiglio cordiale.	9 Τα μυρα και τα θυμιαματα ευφραινουσι την καρδιαν, και η γλυκυτης του φιλου δια της εγκαρδιου συμβουλης.
10 Non lasciare il tuo amico, nè l’amico di tuo padre; E non entrare in casa del tuo fratello nel giorno della tua calamità; Meglio vale un vicino presso, che un fratello lontano	10 Τον φιλον σου και τον φιλον του πατρος σου μη εγκαταλιπης? εις δε τον οικον του αδελφου σου μη εισελθης εν τη ημερα της συμφορας σου? διοτι καλητερον ειναι γειτων πλησιον παρα αδελφος μακραν.
11 Figliuol mio, sii savio, e rallegra il mio cuore; Ed io avrò che rispondere a colui che mi farà vituperio	11 Υιε μου, γινου σοφος και ευφραινε την καρδιαν μου, δια να εχω τι να αποκρινωμαι προς τον ονειδιζοντα με.
12 L’uomo avveduto, veggendo il male, si nasconde; Ma gli scempi passano oltre, e ne portano la pena	12 Ο φρονιμος προβλεπει το κακον και κρυπτεται? οι αφρονες εξακολουθουσι και τιμωρουνται.
13 Prendi pure il vestimento di chi ha fatta sicurtà per lo strano; E prendi pegno da lui per la straniera	13 Λαβε το ιματιον του εγγυωμενου δια ξενον και λαβε ενεχυρον απ' αυτου, εγγυωμενου περι ξενων πραγματων.
14 Chi benedice il suo prossimo ad alta voce, Levandosi la mattina a buon’ora, Ciò gli sarà reputato in maledizione	14 Ο εγειρομενος το πρωι και ευλογων μετα μεγαλης φωνης τον πλησιον αυτου θελει λογισθη ως καταρωμενος αυτον.
15 Un gocciolar continuo in giorno di gran pioggia, E una donna rissosa, è tutt’uno.	15 Ακαταπαυστον σταξιμον εν ημερα βροχερα, και φιλερις γυνη ειναι ομοια?
16 Chi vuol tenerla serrata, pubblica di voler serrar del vento, E dell’olio nella sua man destra	16 ο κρυπτων αυτην κρυπτει τον ανεμον? και το μυρον εν τη δεξια αυτου κρυπτομενον φωναζει.
17 Il ferro si pulisce col ferro; Così l’uomo pulisce la faccia del suo prossimo	17 Ο σιδηρος ακονιζει τον σιδηρον? και ο ανθρωπος ακονιζει το προσωπον του φιλου αυτου.
18 Chi guarda il fico ne mangia il frutto; Così chi guarda il suo signore sarà onorato	18 Ο φυλαττων την συκην θελει φαγει τον καρπον αυτης? και ο φυλαττων τον κυριον αυτου θελει τιμηθη.
19 Come l’acqua rappresenta la faccia alla faccia; Così il cuor dell’uomo rappresenta l’uomo all’uomo	19 Καθως εις το υδωρ ανταποκρινεται προσωπον εις προσωπον, ουτω καρδια ανθρωπου εις ανθρωπον.
20 Il sepolcro, e il luogo della perdizione, non son giammai satolli; Così anche giammai non si saziano gli occhi dell’uomo	20 Ο αδης και η απωλεια δεν χορταινουσι? και οι οφθαλμοι του ανθρωπου δεν χορταινουσιν.
21 La coppella è per l’argento, e il fornello per l’oro; Ma l’uomo è provato per la bocca che lo loda	21 Ο αργυρος δοκιμαζεται δια του χωνευτηριου και ο χρυσος δια της καμινου? ο δε ανθρωπος δια του στοματος των εγκωμιαζοντων αυτον.
22 Avvegnachè tu pestassi lo stolto in un mortaio, Col pestello, per mezzo del grano infranto, La sua follia non si dipartirebbe però da lui	22 Και αν κοπανισης δια κοπανου τον αφρονα εν ιγδιω μεταξυ σιτου κοπανιζομενου, η αφροσυνη αυτου δεν θελει χωρισθη απ' αυτου.
23 Abbi diligentemente cura delle tue pecore, Metti il cuor tuo alle mandre.	23 Προσεχε να γνωριζης την καταστασιν των ποιμνιων σου, και επιμελου καλως τας αγελας σου?
24 Perciocchè i tesori non durano in perpetuo; E la corona è ella per ogni età?	24 Διοτι ο πλουτος δεν μενει διαπαντος? ουδε το διαδημα απο γενεας εις γενεαν.
25 Il fieno nasce, e l’erbaggio spunta, E le erbe de’ monti son raccolte.	25 Ο χορτος βλαστανει και η χλοη αναφαινεται, και τα χορτα των ορεων συναγονται.
26 Gli agnelli son per lo tuo vestire, E i becchi sono il prezzo di un campo.	26 Τα αρνια ειναι δια τα ενδυματα σου, και οι τραγοι δια την πληρωμην του αγρου.
27 E l’abbondanza del latte delle capre è per tuo cibo, E per cibo di casa tua, E per lo vitto delle tue serventi	27 Και θελεις εχει αφθονον γαλα αιγων δια την τροφην σου, δια την τροφην του οικου σου και την ζωην των θεραπαινων σου.