Secondo libro di Samuele 22
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS |
---|---|
1 Locutus est autem David Domino verba carminis huius in die, qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum et de manu Saul, | 1 David dirigió al Señor las palabras de este canto, cuando el Señor lo libró de todos sus enemigos y de la mano de Saúl. |
2 et ait: “ Dominus petra mea et arx mea et salvator meus; | 2 El dijo: Yo te amo, Señor, mi fuerza |
3 Deus meus, rupes mea, in quam confugiam, scutum meum et cornu salutis meae! Munimentum meum et refugium meum. Salvator meus, de violentia liberabis me. | 3 Señor, mi Roca, mi fortaleza y mi libertador, mi Dios, el peñasco en que me refugio, mi escudo, mi fuerza salvadora, mi baluarte, mi salvador, que me libras de la violencia. |
4 Laudabilem invocabo Dominum et ab inimicis meis salvus ero. | 4 Yo invoco al Señor, que es digno de alabanza, y quedo a salvo de mis enemigos. |
5 Quia circumdederunt me fluctus mortis, torrentes Belial terruerunt me; | 5 Las olas de la Muerte me envolvieron, me aterraron los torrentes devastadores, |
6 praeoccupaverunt me laquei mortis. | 6 me cercaron los lazos del Abismo, las redes de la Muerte llegaron hasta mí. |
7 In tribulatione mea invocavi Dominum et ad Deum meum clamavi; et exaudivit de templo suo vocem meam, et clamor meus venit ad aures eius. | 7 Pero en mi angustia invoqué al Señor, grité a mi Dios pidiendo auxilio, y él escuchó mi voz desde su Templo, mi grito llegó hasta sus oídos. |
8 Commota est et contremuit terra; fundamenta caelorum concussa sunt et conquassata, quoniam iratus est. | 8 Entonces tembló y se tambaleó la tierra: vacilaron los fundamentos de las montañas, y se conmovieron a causa de su furor; |
9 Ascendit fumus de naribus eius, et ignis de ore eius vorabat; carbones incensi sunt ab eo. | 9 de su nariz se alzó una humareda, de su boca, un fuego abrasador, y arrojaba carbones encendidos. |
10 Et inclinavit caelos et descendit, et caligo sub pedibus eius. | 10 El Señor inclinó el cielo, y descendió con un espeso nubarrón bajo sus pies; |
11 Et ascendit super cherub et volavit et devolavit super pennas venti. | 11 montó en el Querubín y emprendió vuelo, planeando sobre las alas del viento. |
12 Posuit tenebras in circuitu suo tabernaculum suum, tenebrosas aquas, nubes densissimas. | 12 Se envolvió en un manto de tinieblas; un oscuro aguacero y espesas nubes lo cubrían como un toldo; |
13 Prae fulgore in conspectu eius incensi sunt carbones ignis. | 13 las nubes se deshicieron en granizo y centellas al fulgor de su presencia. |
14 Intonuit de caelo Dominus, et Excelsus dedit vocem suam. | 14 El Señor tronaba desde el cielo, el Altísimo hacía oír su voz; |
15 Misit sagittas et dissipavit eos, fulguravit fulmina et conturbavit eos. | 15 arrojó flechas y los dispersó, lanzó rayos y sembró la confusión. |
16 Et apparuerunt effusiones maris, et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini, ab inspiratione spiritus furoris eius. | 16 Al proferir tus amenazas, Señor, al soplar el vendaval de tu ira, aparecieron los cauces del mar y quedaron a la vista los cimientos del mundo. |
17 Misit de excelso et assumpsit me, traxit me de aquis multis; | 17 El tendió su mano desde lo alto y me tomó, me sacó de las aguas caudalosas; |
18 liberavit me ab inimico meo potentissimo, ab his, qui oderant me, qui robustiores me erant. | 18 me libró de mi enemigo poderoso, de adversarios más fuertes que yo. |
19 Praevenerunt me in die afflictionis meae, et factus est Dominus firmamentum meum; | 19 Ellos me enfrentaron en un día nefasto, pero el Señor fue mi apoyo: |
20 et eduxit me in latitudinem, liberavit me, quia complacui ei. | 20 me sacó a un lugar espacioso, me libró, porque me ama. |
21 Retribuit mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum munditiam manuum mearum reddit mihi, | 21 El Señor me recompensó de mis manos: |
22 quia custodivi vias Domini et non egi impie a Deo meo. | 22 porque seguí fielmente los caminos del Señor, y no me aparté de mi Dios, haciendo el mal; |
23 Omnia enim iudicia eius in conspectu meo, et a praeceptis eius non recessi; | 23 porque tengo presente todas sus decisiones y nunca me alejé de sus preceptos. |
24 et fui immaculatus cum eo et custodivi me ab iniquitate mea. | 24 Tuve ante él una conducta irreprochable y me esforcé por no ofenderlo. |
25 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum munditiam meam in conspectu oculorum suorum. | 25 El Señor me premió, porque yo era justo y era inocente ante sus ojos. |
26 Cum sancto sanctus eris et cum viro innocente innocens eris; | 26 Tú eres bondadoso con los buenos y eres íntegro con el hombre intachable; |
27 cum electo electus eris et cum perverso callidus eris. | 27 eres sincero con los que son sinceros y te muestras astuto con los falsos. |
28 Et populum pauperem salvum facies et oculos superborum humiliabis, | 28 Porque tú salvas al pueblo oprimido y humillas los ojos altaneros: |
29 quia tu lucerna mea, Domine, et Deus meus illuminat tenebras meas. | 29 tú eres mi lámpara, Señor; Dios mío, tú iluminas mis tinieblas |
30 In te enim aggrediar hostium turmas, in Deo meo transiliam murum. | 30 Contigo puedo atacar a un tropel; con mi Dios, puedo asaltar una muralla. |
31 Deus, immaculata via eius, eloquium Domini igne examinatum; scutum est omnium sperantium in se. | 31 El camino de Dios es perfecto, la promesa del Señor es digna de confianza. El Señor es un escudo para los que se refugian en él, |
32 Quoniam quis est Deus praeter Dominum? Et quae rupes praeter Deum nostrum? | 32 porque ¿Quién es Dios fuera del Señor? ¿y quién es la Roca fuera de nuestro Dios? |
33 Deus, qui accinxit me fortitudine et complanavit perfectam viam meam, | 33 El es el Dios que me ciñe de valor y hace intachable mi camino; |
34 coaequans pedes meos cervis et super excelsa statuens me; | 34 el que me da la rapidez de un ciervo y me afianza en las alturas; |
35 docens manus meas ad proelium, et tendunt arcum aereum brachia mea. | 35 el que adiestra mis manos para la guerra y mis brazos para tender el arco de bronce. |
36 Dedisti mihi clipeum salutis tuae, et exauditio tua magnificavit me. | 36 Me entregaste tu escudo victorioso y tu mano derecha me sostuvo; me engrandeciste con tu triunfo, |
37 Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmati tali mei. | 37 me hiciste dar largos pasos, y no se doblaron mis tobillos. |
38 Persequebar inimicos meos et conterebam et non convertebar, donec consumerem eos. | 38 Perseguí y alcancé a mis enemigos, no me volví hasta que fueron aniquilados; |
39 Consumpsi eos et confregi, ut non consurgerent: ceciderunt sub pedibus meis. | 39 los derroté y no pudieron rehacerse, quedaron abatidos bajo mis pies. |
40 Accinxisti me fortitudine ad proelium, incurvasti insurgentes in me subtus me. | 40 Tú me ceñiste de valor para la lucha, doblegaste ante mí a mis agresores; |
41 Inimicos meos dedisti mihi dorsum, odientes me, et disperdidi eos. | 41 pusiste en fuga a mis enemigos, y yo exterminé a mis adversarios. |
42 Clamaverunt, et non erat qui salvaret, ad Dominum, et non exaudivit eos. | 42 Imploraron, pero nadie los salvó; gritaban al Señor, pero no les respondía. |
43 Contrivi eos ut pulverem terrae, quasi lutum platearum comminui eos. | 43 Los deshice como polvo de la tierra, los pisé como el barro de las calles. |
44 Salvasti me a contradictionibus populi mei, constituisti me in caput gentium. Populus, quem ignorabam, servit mihi, | 44 Tú me libraste de un ejército incontable y me pusiste al frente de naciones: pueblos extraños son mis vasallos. |
45 filii alieni blandiuntur mihi, auditu auris oboediunt mihi. | 45 Gente extranjera me rinde pleitesía; apenas me oyen nombrar, me prestan obediencia. |
46 Filii alieni defluunt et contremiscunt ex arcibus suis. | 46 Los extranjeros palidecen ante mí y, temblando, abandonan sus refugios. |
47 Vivit Dominus, et benedicta petra mea, et exaltetur Deus, petra salutis meae. | 47 ¡Viva el Señor! ¡Bendita sea mi Roca! ¡Glorificado sea Dios, la Roca de mi salvación, |
48 Deus, qui das vindictas mihi et deicis populos sub me. | 48 el Dios que venga mis agravios y pone a los pueblos a mis pies! |
49 Qui educis me ab inimicis meis et ab insurgentibus in me elevas me; a viro iniquo liberas me. | 49 Tú me liberas de mis enemigos, me haces triunfar de mis agresores y me libras del hombre violento. |
50 Propterea confitebor tibi, Domine, in gentibus, et nomini tuo cantabo: | 50 Por eso te alabaré entre las naciones y cantaré, Señor, en honor de tu Nombre. |
51 Magnificat salutes regis sui et facit misericordiam christo suo David et semini eius in sempiternum ”. | 51 El concede grandes victorias a su rey y trata con fidelidad a su Ungido. a David y a su descendencia para siempre. |