ΙΩΒ - Giobbe - Job 9

GREEK BIBLE	JERUSALEM
1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?	1 Job prit la parole et dit:
2 Αληθως εξευρω οτι ουτως εχει? αλλα πως ο ανθρωπος θελει δικαιωθη ενωπιον του Θεου;	2 En vérité, je sais bien qu'il en est ainsi: l'homme pourrait-il se justifier devant Dieu?
3 Εαν θεληση να διαδικασθη μετ' αυτου δεν δυναται να αποκριθη προς αυτον εν εκ χιλιων.	3 A celui qui se plaît à discuter avec lui, il ne répond même pas une fois sur mille.
4 Ειναι σοφος την καρδιαν και κραταιος την δυναμιν? τις εσκληρυνθη εναντιον αυτου και ευτυχησεν;	4 Parmi les plus sages et les plus robustes qui donc lui tiendrait tête impunément?
5 Αυτος μετακινει τα ορη, και δεν γνωριζουσι τις εστρεψεν αυτα εν τη οργη αυτου.	5 Il déplace les montagnes à leur insu et les renverse dans sa colère.
6 Αυτος σειει την γην απο του τοπου αυτης, και οι στυλοι αυτης σαλευονται.	6 Il ébranle la terre de son site et fait vaciller ses colonnes.
7 Αυτος προσταζει τον ηλιον, και δεν ανατελλει? και κρυπτει υπο σφραγιδα τα αστρα.	7 A sa défense, le soleil ne se lève pas, il met un sceau sur les étoiles.
8 Αυτος μονος εκτεινει τους ουρανους και πατει επι τα υψη της θαλασσης.	8 Lui seul a déployé les Cieux et foulé le dos de la Mer.
9 Αυτος καμνει τον Αρκτουρον, τον Ωριωνα και την Πλειαδα και τα ταμεια του νοτου.	9 Il a fait l'Ourse et Orion, les Pléiades et les Chambres du Sud.
10 Αυτος καμνει μεγαλεια ανεξιχνιαστα και θαυμασια αναριθμητα.	10 Il est l'auteur d'oeuvres grandioses et insondables, de merveilles qu'on ne peut compter.
11 Ιδου, διαβαινει πλησιον μου, και δεν βλεπω αυτον? διερχεται, και δεν εννοω αυτον.	11 S'il passe sur moi, je ne le vois pas et il glisse imperceptible.
12 Ιδου, αφαιρει? τις θελει εμποδισει αυτον; τις θελει ειπει προς αυτον, Τι καμνεις;	12 S'il ravit une proie, qui l'en empêchera et qui osera lui dire: "Que fais-tu?"
13 Εαν ο Θεος δεν συρη την οργην αυτου, οι επηρμενοι βοηθοι καταβαλλονται υποκατω αυτου.	13 Dieu ne renonce pas à sa colère: sous lui restent prostrés les satellites de Rahab.
14 Ποσον ολιγωτερον εγω ηθελον αποκριθη προς αυτον, εκλεγων τους προς αυτον λογους μου;	14 Et moi, je voudrais me défendre, je choisirais mes arguments contre lui?
15 προς τον οποιον, και αν ημην δικαιος, δεν ηθελον αποκριθη, αλλ' ηθελον ζητησει ελεος παρα του Κριτου μου.	15 Même si je suis dans mon droit, à quoi bon lui répondre? C'est mon juge qu'il faudrait supplier.
16 Εαν κραξω, και μοι αποκριθη, δεν ηθελον πιστευσει οτι εισηκουσε της φωνης μου.	16 Et si, sur mon appel, il daignait comparaître, je ne puis croire qu'il écouterait ma voix,
17 Διοτι με κατασυντριβει με ανεμοστροβιλον και πληθυνει τας πληγας μου αναιτιως.	17 lui, qui m'écrase pour un cheveu, qui multiplie sans raison mes blessures
18 Δεν με αφινει να αναπνευσω, αλλα με χορταζει απο πικριας.	18 et ne me laisse même pas reprendre mon souffle, tant il me rassasie d'amertume!
19 Εαν προκηται περι δυναμεως, ιδου, ειναι δυνατος? και εαν περι κρισεως, τις θελει μαρτυρησει υπερ εμου;	19 Recourir à la force? Il l'emporte en vigueur! Au tribunal? Mais qui donc l'assignera?
20 Εαν ηθελον να δικαιωσω εμαυτον, το στομα μου ηθελε με καταδικασει? εαν ηθελον ειπει, ειμαι αμεμπτος, ηθελε με αποδειξει διεφθαρμενον.	20 Si je me justifie, sa bouche peut me condamner; si je m'estime parfait, me déclarer pervers.
21 Και αν ημην αμεμπτος, δεν ηθελον φροντισει περι εμαυτου? ηθελον καταφρονησει την ζωην μου.	21 Mais suis-je parfait? Je ne le sais plus moi-même, et je fais fi de l'existence!
22 Εν τουτο ειναι, δια τουτο ειπα, αυτος αφανιζει τον αμεμπτον και τον ασεβη.	22 Car c'est tout un, et j'ose dire: il fait périr de même l'homme intègre et le méchant.
23 Και αν η μαστιξ αυτου θανατονη ευθυς, γελα ομως εις την δοκιμασιαν των αθωων.	23 Quand un fléau mortel s'abat soudain, il se rit de la détresse des innocents.
24 Η γη παρεδοθη εις τας χειρας του ασεβους? αυτος σκεπαζει τα προσωπα των κριτων αυτης? αν ουχι αυτος, που και τις ειναι;	24 Dans un pays livré au pouvoir d'un méchant, il met un voile sur la face des juges. Si ce n'est pas lui, quidonc alors?
25 Αι δε ημεραι μου ειναι ταχυδρομου ταχυτεραι? φευγουσι και δεν βλεπουσι καλον.	25 Mes jours passent, plus rapides qu'un coureur, ils s'enfuient sans voir le bonheur.
26 Παρηλθον ως πλοια σπευδοντα? ως αετος πετωμενος επι το θηραμα.	26 Ils glissent comme des nacelles de jonc, comme un aigle fond sur sa proie.
27 Εαν ειπω, Θελω λησμονησει το παραπονον μου, θελω παραιτησει το πενθος μου και παρηγορηθη?	27 Si je décide de refouler ma plainte, de changer de mine pour faire gai visage,
28 τρομαζω δια πασας τας θλιψεις μου, γνωριζων οτι δεν θελεις με αθωωσει.	28 l'effroi me saisit en face de tous mes maux, car, je le sais, tu ne me tiens pas pour innocent.
29 Ειμαι ασεβης? δια τι λοιπον να κοπιαζω εις ματην;	29 Et si j'ai commis le mal, à quoi bon me fatiguer en vain?
30 Εαν λουσθω εν υδατι χιονος και επιμελως αποκαθαρισω τας χειρας μου?	30 Que je me lave avec de la saponaire, que je purifie mes mains à la soude?
31 συ ομως θελεις με βυθισει εις τον βορβορον, ωστε και αυτα μου τα ιματια θελουσι με βδελυττεσθαι.	31 Tu me plonges alors dans l'ordure, et mes vêtements mêmes me prennent en horreur!
32 Διοτι δεν ειναι ανθρωπος ως εγω, δια να αποκριθω προς αυτον, και να ελθωμεν εις κρισιν ομου.	32 Car lui n'est pas, comme moi, un homme: impossible de lui répondre, de comparaître ensemble enjustice.
33 Δεν υπαρχει μεσιτης μεταξυ ημων, δια να βαλη την χειρα αυτου επ' αμφοτερους ημας.	33 Pas d'arbitre entre nous pour poser la main sur nous deux,
34 Ας απομακρυνη απ' εμου την ραβδον αυτου, και ο φοβος αυτου ας μη με εκπληττη?	34 pour écarter de moi ses rigueurs, chasser l'épouvante de sa terreur!
35 τοτε θελω λαλησει και δεν θελω φοβηθη αυτον? διοτι ουτω δεν ειμαι εν εμαυτω.	35 Je parlerai pourtant, sans le craindre, car je ne suis pas tel à mes yeux!