Livre de Job 21

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Job reprit et dit:	1 υπολαβων δε ιωβ λεγει
2 Écoutez du moins mes paroles, cela vaudra mieux que de me consoler.	2 ακουσατε ακουσατε μου των λογων ινα μη η μοι παρ' υμων αυτη η παρακλησις
3 Accordez-moi un peu la parole: tu te moqueras après que j’aurai parlé.	3 αρατε με εγω δε λαλησω ειτ' ου καταγελασετε μου
4 Est-ce d’un humain que je me plains? Alors, n’ai-je pas raison d’être nerveux?	4 τι γαρ μη ανθρωπου μου η ελεγξις η δια τι ου θυμωθησομαι
5 Tournez-vous vers moi: j’ai de quoi vous étonner, et vous mettrez la main sur la bouche.	5 εισβλεψαντες εις εμε θαυμασατε χειρα θεντες επι σιαγονι
6 Ce sont des choses qui m’épouvantent quand j’y songe, et j’en tremble de tout mon corps.	6 εαν τε γαρ μνησθω εσπουδακα εχουσιν δε μου τας σαρκας οδυναι
7 Pourquoi les méchants restent-ils en vie? Ils font de vieux os et gagnent en pouvoir.	7 δια τι ασεβεις ζωσιν πεπαλαιωνται δε και εν πλουτω
8 Leur famille à leur côté prospère, leurs petits-enfants se multiplient sous leurs yeux.	8 ο σπορος αυτων κατα ψυχην τα δε τεκνα αυτων εν οφθαλμοις
9 On vit bien dans leurs maisons: pas de soucis, les coups de Dieu ne sont pas pour eux.	9 οι οικοι αυτων ευθηνουσιν φοβος δε ουδαμου μαστιξ δε παρα κυριου ουκ εστιν επ' αυτοις
10 Leur taureau féconde à chaque fois, leur vache met bas sans jamais avorter.	10 η βους αυτων ουκ ωμοτοκησεν διεσωθη δε αυτων εν γαστρι εχουσα και ουκ εσφαλεν
11 Ils ont des gamins comme ils ont des agneaux, ils voient s’ébattre leurs enfants:	11 μενουσιν δε ως προβατα αιωνια τα δε παιδια αυτων προσπαιζουσιν
12 ils jouent du tambourin et de la guitare, ils dansent au son de la flûte.	12 αναλαβοντες ψαλτηριον και κιθαραν και ευφραινονται φωνη ψαλμου
13 Leurs jours s’achèvent dans le bonheur, ils descendent sans drame au séjour des morts.	13 συνετελεσαν δε εν αγαθοις τον βιον αυτων εν δε αναπαυσει αδου εκοιμηθησαν
14 Et c’étaient eux qui disaient à Dieu: “Va-t’en! Nous ne voulons pas connaître tes volontés!	14 λεγει δε κυριω αποστα απ' εμου οδους σου ειδεναι ου βουλομαι
15 Pourquoi faudrait-il servir le Puissant, et qu’est-ce qu’on gagne à l’invoquer?”	15 τι ικανος οτι δουλευσομεν αυτω και τις ωφελεια οτι απαντησομεν αυτω
16 Ne sont-ils pas maîtres de leur bonheur, alors même qu’ils ont tout décidé sans Dieu?	16 εν χερσιν γαρ ην αυτων τα αγαθα εργα δε ασεβων ουκ εφορα
17 Voit-on souvent s’éteindre la lampe des méchants, le malheur fondre sur eux et la colère d’en haut détruire les malfaisants?	17 ου μην δε αλλα και ασεβων λυχνος σβεσθησεται επελευσεται δε αυτοις η καταστροφη ωδινες δε αυτους εξουσιν απο οργης
18 Sont-ils vraiment la paille qu’emporte le vent, la feuille sèche livrée au tourbillon?	18 εσονται δε ωσπερ αχυρα προ ανεμου η ωσπερ κονιορτος ον υφειλατο λαιλαψ
19 Dieu, dites-vous, fera payer pour lui ses fils? Qu’il le fasse payer lui, et qu’il le sente!	19 εκλιποι υιους τα υπαρχοντα αυτου ανταποδωσει προς αυτον και γνωσεται
20 Qu’il voie le malheur de ses propres yeux, qu’il boive la colère du Tout-Puissant!	20 ιδοισαν οι οφθαλμοι αυτου την εαυτου σφαγην απο δε κυριου μη διασωθειη
21 Qu’a-t-il à faire de sa famille après lui, quand on a mis un terme au compte de ses mois?	21 οτι τι θελημα αυτου εν οικω αυτου μετ' αυτον και αριθμοι μηνων αυτου διηρεθησαν
22 Faut-il faire la leçon à Dieu, à celui qui juge les êtres supérieurs?	22 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην αυτος δε φονους διακρινει
23 L’un meurt en pleine vigueur, heureux et prospère,	23 ουτος αποθανειται εν κρατει απλοσυνης αυτου ολος δε ευπαθων και ευθηνων
24 les flancs bien grassouillets, les os remplis de sève.	24 τα δε εγκατα αυτου πληρη στεατος μυελος δε αυτου διαχειται
25 Un autre meurt dans la tristesse, sans avoir jamais savouré le bonheur.	25 ο δε τελευτα υπο πικριας ψυχης ου φαγων ουδεν αγαθον
26 Ensemble ils se couchent dans la poussière, où les vers vont grouiller sur eux.	26 ομοθυμαδον δε επι γης κοιμωνται σαπρια δε αυτους εκαλυψεν
27 Oh, je devine vos pensées, et ces idées que vous vous faites sur moi.	27 ωστε οιδα υμας οτι τολμη επικεισθε μοι
28 Vous dites: “Où est la maison du potentat, où est la tente des méchants?”	28 οτι ερειτε που εστιν οικος αρχοντος και που εστιν η σκεπη των σκηνωματων των ασεβων
29 N’avez-vous pas interrogé ceux qui voyagent, ne retenez vous pas leurs témoignages?	29 ερωτησατε παραπορευομενους οδον και τα σημεια αυτων ουκ απαλλοτριωσετε
30 Au jour du malheur le méchant est épargné, au jour de la colère il échappe.	30 οτι εις ημεραν απωλειας κουφιζεται ο πονηρος εις ημεραν οργης αυτου απαχθησονται
31 Qui ose lui reprocher, en face, sa conduite et lui rendre ce qu’il a fait?	31 τις απαγγελει επι προσωπου αυτου την οδον αυτου και αυτος εποιησεν τις ανταποδωσει αυτω
32 Voici qu’on l’escorte au cimetière, et de bien haut son image regarde.	32 και αυτος εις ταφους απηνεχθη και επι σορω ηγρυπνησεν
33 La terre prise au torrent lui est douce, les gens défilent en avant, et derrière lui c’est un peuple sans nombre.	33 εγλυκανθησαν αυτω χαλικες χειμαρρου και οπισω αυτου πας ανθρωπος απελευσεται και εμπροσθεν αυτου αναριθμητοι
34 Allez-vous me consoler avec du vent, avec des réponses où tout est illusoire?	34 πως δε παρακαλειτε με κενα το δε εμε καταπαυσασθαι αφ' υμων ουδεν