Livre de Job 21

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Job reprit et dit:	1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?
2 Écoutez du moins mes paroles, cela vaudra mieux que de me consoler.	2 Ακουσατε μετα προσοχης την ομιλιαν μου, και τουτο ας ηναι αντι των παρηγοριων σας.
3 Accordez-moi un peu la parole: tu te moqueras après que j’aurai parlé.	3 Υποφερετε με να λαλησω? και αφου λαλησω, εμπαιζετε.
4 Est-ce d’un humain que je me plains? Alors, n’ai-je pas raison d’être nerveux?	4 Μη εις ανθρωπον παραπονουμαι εγω; δια τι λοιπον να μη ταραχθη το πνευμα μου;
5 Tournez-vous vers moi: j’ai de quoi vous étonner, et vous mettrez la main sur la bouche.	5 Εμβλεψατε εις εμε και θαυμασατε, και βαλετε χειρα επι στοματος.
6 Ce sont des choses qui m’épouvantent quand j’y songe, et j’en tremble de tout mon corps.	6 Μονον να ενθυμηθω, ταραττομαι, και τρομος κυριευει την σαρκα μου.
7 Pourquoi les méchants restent-ils en vie? Ils font de vieux os et gagnent en pouvoir.	7 Δια τι οι ασεβεις ζωσι, γηρασκουσι, μαλιστα ακμαζουσιν εις πλουτη;
8 Leur famille à leur côté prospère, leurs petits-enfants se multiplient sous leurs yeux.	8 Το σπερμα αυτων στερεουται εμπροσθεν αυτων μετ' αυτων, και τα εκγονα αυτων εμπροσθεν των οφθαλμων αυτων.
9 On vit bien dans leurs maisons: pas de soucis, les coups de Dieu ne sont pas pour eux.	9 Αι οικιαι αυτων ειναι ασφαλεις απο φοβου? και ραβδος Θεου δεν ειναι επ' αυτους.
10 Leur taureau féconde à chaque fois, leur vache met bas sans jamais avorter.	10 Ο βους αυτων συλλαμβανει και δεν αποτυγχανει? η δαμαλις αυτων τικτει και δεν αποβαλλει.
11 Ils ont des gamins comme ils ont des agneaux, ils voient s’ébattre leurs enfants:	11 Απολυουσι τα τεκνα αυτων ως προβατα, και τα παιδια αυτων σκιρτωσι.
12 ils jouent du tambourin et de la guitare, ils dansent au son de la flûte.	12 Λαμβανουσι το τυμπανον και την κιθαραν και ευφραινονται εις τον ηχον του οργανου.
13 Leurs jours s’achèvent dans le bonheur, ils descendent sans drame au séjour des morts.	13 Διαγουσι τας ημερας αυτων εν αγαθοις και εν μια στιγμη καταβαινουσιν εις τον αδην.
14 Et c’étaient eux qui disaient à Dieu: “Va-t’en! Nous ne voulons pas connaître tes volontés!	14 Και λεγουσι προς τον Θεον, αποστηθι αφ' ημων, διοτι δεν θελομεν να γνωρισωμεν τας οδους σου?
15 Pourquoi faudrait-il servir le Puissant, et qu’est-ce qu’on gagne à l’invoquer?”	15 τι ειναι ο Παντοδυναμος δια να δουλευωμεν αυτον; και τι ωφελουμεθα επικαλουμενοι αυτον;
16 Ne sont-ils pas maîtres de leur bonheur, alors même qu’ils ont tout décidé sans Dieu?	16 Ιδου, τα αγαθα αυτων δεν ειναι εν τη χειρι αυτων? μακραν απ' εμου η βουλη των ασεβων.
17 Voit-on souvent s’éteindre la lampe des méchants, le malheur fondre sur eux et la colère d’en haut détruire les malfaisants?	17 Ποσακις σβυνεται ο λυχνος των ασεβων, και ερχεται η καταστροφη αυτων επ' αυτους Ο Θεος διαμοιραζει εις αυτους ωδινας εν τη οργη αυτου.
18 Sont-ils vraiment la paille qu’emporte le vent, la feuille sèche livrée au tourbillon?	18 Ειναι ως αχυρον εμπροσθεν του ανεμου? και ως κονιορτος, τον οποιον αρπαζει ο ανεμοστροβιλος.
19 Dieu, dites-vous, fera payer pour lui ses fils? Qu’il le fasse payer lui, et qu’il le sente!	19 Ο Θεος φυλαττει την ποινην της ανομιας αυτων δια τους υιους αυτων? ανταποδιδει εις αυτους, και θελουσι γνωρισει τουτο.
20 Qu’il voie le malheur de ses propres yeux, qu’il boive la colère du Tout-Puissant!	20 Οι οφθαλμοι αυτων θελουσιν ιδει την καταστροφην αυτων, και θελουσι πιει απο του θυμου του Παντοδυναμου.
21 Qu’a-t-il à faire de sa famille après lui, quand on a mis un terme au compte de ses mois?	21 Διοτι ο ασεβης ποιαν ηδονην εχει μεθ' εαυτον εν τω οικω αυτου, αφου κοπη εις το μεσον ο αριθμος των μηνων αυτου;
22 Faut-il faire la leçon à Dieu, à celui qui juge les êtres supérieurs?	22 Θελει διδαξει τις τον Θεον γνωσιν; και αυτος κρινει τους υψηλους.
23 L’un meurt en pleine vigueur, heureux et prospère,	23 Ο μεν αποθνησκει εν τω ακρω της ευδαιμονιας αυτου, ενω ειναι κατα παντα ευτυχης και ησυχος?
24 les flancs bien grassouillets, les os remplis de sève.	24 τα πλευρα αυτου ειναι πληρη παχους, και τα οστα αυτου ποτιζονται μυελον.
25 Un autre meurt dans la tristesse, sans avoir jamais savouré le bonheur.	25 Ο δε αποθνησκει εν πικρια ψυχης, και ποτε δεν εφαγεν εν ευφροσυνη.
26 Ensemble ils se couchent dans la poussière, où les vers vont grouiller sur eux.	26 Θελουσι κοιτεσθαι ομου εν τω χωματι, και σκωληκες θελουσι σκεπασει αυτους.
27 Oh, je devine vos pensées, et ces idées que vous vous faites sur moi.	27 Ιδου, γνωριζω τους διαλογισμους σας, και τας πονηριας τας οποιας μηχανασθε κατ' εμου.
28 Vous dites: “Où est la maison du potentat, où est la tente des méchants?”	28 Διοτι λεγετε, Που ο οικος του αρχοντος; και που η σκηνη της κατοικησεως των ασεβων;
29 N’avez-vous pas interrogé ceux qui voyagent, ne retenez vous pas leurs témoignages?	29 Δεν ηρωτησατε τους διαβαινοντας την οδον; και τα σημεια αυτων δεν καταλαμβανετε;
30 Au jour du malheur le méchant est épargné, au jour de la colère il échappe.	30 Οτι ο ασεβης φυλαττεται εις ημεραν αφανισμου, εις ημεραν οργης φερεται.
31 Qui ose lui reprocher, en face, sa conduite et lui rendre ce qu’il a fait?	31 Τις θελει φανερωσει εμπροσθεν αυτου την οδον αυτου; και τις θελει ανταποδωσει εις αυτον ο, τι αυτος επραξε;
32 Voici qu’on l’escorte au cimetière, et de bien haut son image regarde.	32 και αυτος θελει φερθη εις τον ταφον, και θελει διαμενει εν τω μνηματι.
33 La terre prise au torrent lui est douce, les gens défilent en avant, et derrière lui c’est un peuple sans nombre.	33 Οι βωλοι της κοιλαδος θελουσιν εισθαι γλυκεις εις αυτον, και πας ανθρωπος θελει υπαγει κατοπιν αυτου, καθως αναριθμητοι προπορευονται αυτου.
34 Allez-vous me consoler avec du vent, avec des réponses où tout est illusoire?	34 Πως λοιπον με παρηγορειτε ματαιως, αφου εις τας αποκρισεις σας μενει ψευδος;