1 υιε εμη σοφια προσεχε εμοις δε λογοις παραβαλλε σον ους | 1 Hijo mío, atiende a mi sabiduría, inclina tu oído a mi inteligencia, |
2 ινα φυλαξης εννοιαν αγαθην αισθησιν δε εμων χειλεων εντελλομαι σοι | 2 para que guardes la debida discreción y tus labios conserven la ciencia. |
3 μη προσεχε φαυλη γυναικι μελι γαρ αποσταζει απο χειλεων γυναικος πορνης η προς καιρον λιπαινει σον φαρυγγα | 3 Porque los labios de la mujer ajena destilan miel y su paladar en más suave que el aceite, |
4 υστερον μεντοι πικροτερον χολης ευρησεις και ηκονημενον μαλλον μαχαιρας διστομου | 4 pero al final, ella es amarga como el ajenjo, cortante como una espada de doble filo. |
5 της γαρ αφροσυνης οι ποδες καταγουσιν τους χρωμενους αυτη μετα θανατου εις τον αδην τα δε ιχνη αυτης ουκ ερειδεται | 5 Sus pies descienden a la Muerte, sus pasos se precipitan en el Abismo; |
6 οδους γαρ ζωης ουκ επερχεται σφαλεραι δε αι τροχιαι αυτης και ουκ ευγνωστοι | 6 ella no tiene en cuenta el sendero de la vida, va errante sin saber adonde. |
7 νυν ουν υιε ακουε μου και μη ακυρους ποιησης εμους λογους | 7 Por eso, hijos, escúchenme y no se aparten de las palabras de mi boca. |
8 μακραν ποιησον απ' αυτης σην οδον μη εγγισης προς θυραις οικων αυτης | 8 Aleja de ella tu camino y no te acerques a la entrada de su casa, |
9 ινα μη προη αλλοις ζωην σου και σον βιον ανελεημοσιν | 9 no sea que entregues a otros tu honor y tus años, a un hombre cruel; |
10 ινα μη πλησθωσιν αλλοτριοι σης ισχυος οι δε σοι πονοι εις οικους αλλοτριων εισελθωσιν | 10 que gente extraña se sacie con tu fuerza y tus trabajos vayan a parar a casa ajena, |
11 και μεταμεληθηση επ' εσχατων ηνικα αν κατατριβωσιν σαρκες σωματος σου | 11 y que al fin tengas que gemir, cuando estén consumidos tu cuerpo y tu carne. |
12 και ερεις πως εμισησα παιδειαν και ελεγχους εξεκλινεν η καρδια μου | 12 Entonces dirás, «¿Cómo aborrecí la instrucción y mi corazón despreció las advertencias? |
13 ουκ ηκουον φωνην παιδευοντος με και διδασκοντος με ουδε παρεβαλλον το ους μου | 13 Yo no escuché la voz de mis maestros ni atendí a los que me enseñaban. |
14 παρ' ολιγον εγενομην εν παντι κακω εν μεσω εκκλησιας και συναγωγης | 14 Faltó poco para que estuviera en el colmo de la desgracia, en medio de la asamblea y de la comunidad». |
15 πινε υδατα απο σων αγγειων και απο σων φρεατων πηγης | 15 Bebe el agua de tu cisterna y la que fluye de tu propio pozo. |
16 μη υπερεκχεισθω σοι τα υδατα εκ της σης πηγης εις δε σας πλατειας διαπορευεσθω τα σα υδατα | 16 Que tus fuentes no se dispersen hacia afuera ni tus corrientes de agua, por las calles. |
17 εστω σοι μονω υπαρχοντα και μηδεις αλλοτριος μετασχετω σοι | 17 Que ellas sean para ti solo y que no haya extraños junto a ti. |
18 η πηγη σου του υδατος εστω σοι ιδια και συνευφραινου μετα γυναικος της εκ νεοτητος σου | 18 ¡Bendita sea tu fuente, y encuentra tu alegría en la mujer de tu juventud, |
19 ελαφος φιλιας και πωλος σων χαριτων ομιλειτω σοι η δε ιδια ηγεισθω σου και συνεστω σοι εν παντι καιρω εν γαρ τη ταυτης φιλια συμπεριφερομενος πολλοστος εση | 19 cierva amable, graciosa gacela! Que en todo tiempo te embriaguen sus amores y estés siempre prendado de su afecto. |
20 μη πολυς ισθι προς αλλοτριαν μηδε συνεχου αγκαλαις της μη ιδιας | 20 Hijo mío, ¿por qué te dejarás prendar por la mujer ajena y abrazarás los pechos de una extraña? |
21 ενωπιον γαρ εισιν των του θεου οφθαλμων οδοι ανδρος εις δε πασας τας τροχιας αυτου σκοπευει | 21 Los caminos del hombre están bajo la mirada del Señor y él tiene en cuenta todos sus senderos. |
22 παρανομιαι ανδρα αγρευουσιν σειραις δε των εαυτου αμαρτιων εκαστος σφιγγεται | 22 El malvado será presa de sus propias faltas y quedará atrapado en los lazos de su pecado. |
23 ουτος τελευτα μετα απαιδευτων εκ δε πληθους της εαυτου βιοτητος εξερριφη και απωλετο δι' αφροσυνην | 23 Morirá por falta de instrucción y se extraviará por su gran necedad. |