1 ουχ εορακας αυτον ουδε επι τοις λεγομενοις τεθαυμακας | 1 Ton espérance serait illusoire, car sa vue seule suffit à terrasser. |
2 ου δεδοικας οτι ητοιμασται μοι τις γαρ εστιν ο εμοι αντιστας | 2 Il devient féroce quand on l'éveille, qui peut lui résister en face? |
3 η τις αντιστησεται μοι και υπομενει ει πασα η υπ' ουρανον εμη εστιν | 3 Qui donc l'a affronté sans en pâtir? Personne sous tous les cieux! |
4 ου σιωπησομαι δι' αυτον και λογον δυναμεως ελεησει τον ισον αυτου | 4 Je parlerai aussi de ses membres, je dirai sa force incomparable. |
5 τις αποκαλυψει προσωπον ενδυσεως αυτου εις δε πτυξιν θωρακος αυτου τις αν εισελθοι | 5 Qui a découvert par devant sa tunique, pénétré dans sa double cuirasse? |
6 πυλας προσωπου αυτου τις ανοιξει κυκλω οδοντων αυτου φοβος | 6 Qui a ouvert les battants de sa gueule? La terreur règne autour de ses dents! |
7 τα εγκατα αυτου ασπιδες χαλκειαι συνδεσμος δε αυτου ωσπερ σμιριτης λιθος | 7 Son dos, ce sont des rangées de boucliers, que ferme un sceau de pierre. |
8 εις του ενος κολλωνται πνευμα δε ου μη διελθη αυτον | 8 Ils se touchent de si près qu'un souffle ne peut s'y infiltrer. |
9 ανηρ τω αδελφω αυτου προσκολληθησεται συνεχονται και ου μη αποσπασθωσιν | 9 Ils adhèrent l'un à l'autre et font un bloc sans fissure. |
10 εν πταρμω αυτου επιφαυσκεται φεγγος οι δε οφθαλμοι αυτου ειδος εωσφορου | 10 Son éternuement projette de la lumière, ses yeux ressemblent aux paupières de l'aurore. |
11 εκ στοματος αυτου εκπορευονται λαμπαδες καιομεναι και διαρριπτουνται εσχαραι πυρος | 11 De sa gueule jaillissent des torches, il s'en échappe des étincelles de feu. |
12 εκ μυκτηρων αυτου εκπορευεται καπνος καμινου καιομενης πυρι ανθρακων | 12 Ses naseaux crachent de la fumée, comme un chaudron qui bout sur le feu. |
13 η ψυχη αυτου ανθρακες φλοξ δε εκ στοματος αυτου εκπορευεται | 13 Son souffle allumerait des charbons, une flamme sort de sa gueule. |
14 εν δε τραχηλω αυτου αυλιζεται δυναμις εμπροσθεν αυτου τρεχει απωλεια | 14 Sur son cou est campée la force, et devant lui bondit la violence. |
15 σαρκες δε σωματος αυτου κεκολληνται καταχεει επ' αυτον ου σαλευθησεται | 15 Les fanons de sa chair sont soudés ensemble: ils adhèrent à elle, inébranlables. |
16 η καρδια αυτου πεπηγεν ως λιθος εστηκεν δε ωσπερ ακμων ανηλατος | 16 Son coeur est dur comme le roc, résistant comme la meule de dessous. |
17 στραφεντος δε αυτου φοβος θηριοις τετραποσιν επι γης αλλομενοις | 17 Quand il se dresse, les flots prennent peur et les vagues de la mer se retirent. |
18 εαν συναντησωσιν αυτω λογχαι ουδεν μη ποιησωσιν δορυ επηρμενον και θωρακα | 18 L'épée l'atteint sans se fixer, de même lance, javeline ou dard. |
19 ηγηται μεν γαρ σιδηρον αχυρα χαλκον δε ωσπερ ξυλον σαθρον | 19 Pour lui, le fer n'est que paille, et l'airain, du bois pourri. |
20 ου μη τρωση αυτον τοξον χαλκειον ηγηται μεν πετροβολον χορτον | 20 Les traits de l'arc ne le font pas fuir: il reçoit comme un fétu les pierres de fronde. |
21 ως καλαμη ελογισθησαν σφυραι καταγελα δε σεισμου πυρφορου | 21 La massue lui semble un fétu, il se rit du javelot qui vibre. |
22 η στρωμνη αυτου οβελισκοι οξεις πας δε χρυσος θαλασσης υπ' αυτον ωσπερ πηλος αμυθητος | 22 Il a sous lui des tessons aigus, comme une herse il passe sur la vase. |
23 αναζει την αβυσσον ωσπερ χαλκειον ηγηται δε την θαλασσαν ωσπερ εξαλειπτρον | 23 Il fait bouillonner le gouffre comme une chaudière, il change la mer en brûle-parfums. |
24 τον δε ταρταρον της αβυσσου ωσπερ αιχμαλωτον ελογισατο αβυσσον εις περιπατον | 24 Il laisse derrière lui un sillage lumineux, l'abîme semble couvert d'une toison blanche. |
25 ουκ εστιν ουδεν επι της γης ομοιον αυτω πεποιημενον εγκαταπαιζεσθαι υπο των αγγελων μου | 25 Sur terre, il n'a point son pareil, il a été fait intrépide. |
26 παν υψηλον ορα αυτος δε βασιλευς παντων των εν τοις υδασιν | 26 Il regarde en face les plus hautains, il est roi sur tous les fils de l'orgueil. |