1 ουχ εορακας αυτον ουδε επι τοις λεγομενοις τεθαυμακας | 1 ¡Sería vana tu esperanza porque su vista sola aterra! |
2 ου δεδοικας οτι ητοιμασται μοι τις γαρ εστιν ο εμοι αντιστας | 2 No hay audaz que lo despierte, ¿y quién podrá resistir ante él? |
3 η τις αντιστησεται μοι και υπομενει ει πασα η υπ' ουρανον εμη εστιν | 3 ¿Quién le hizo frente y quedó salvo? ¡Ninguno bajo la capa de los cielos! |
4 ου σιωπησομαι δι' αυτον και λογον δυναμεως ελεησει τον ισον αυτου | 4 Mencionaré también sus miembros, hablaré de su fuerza incomparable. |
5 τις αποκαλυψει προσωπον ενδυσεως αυτου εις δε πτυξιν θωρακος αυτου τις αν εισελθοι | 5 ¿Quién rasgó la delantera de su túnica y penetró en su coraza doble? |
6 πυλας προσωπου αυτου τις ανοιξει κυκλω οδοντων αυτου φοβος | 6 ¿Quién abrió las hojas de sus fauces? ¡Reina el terror entre sus dientes! |
7 τα εγκατα αυτου ασπιδες χαλκειαι συνδεσμος δε αυτου ωσπερ σμιριτης λιθος | 7 Su dorso son hileras de escudos, que cierra un sello de piedra. |
8 εις του ενος κολλωνται πνευμα δε ου μη διελθη αυτον | 8 Están apretados uno a otro, y ni un soplo puede pasar entre ellos. |
9 ανηρ τω αδελφω αυτου προσκολληθησεται συνεχονται και ου μη αποσπασθωσιν | 9 Están pegados entre sí y quedan unidos sin fisura. |
10 εν πταρμω αυτου επιφαυσκεται φεγγος οι δε οφθαλμοι αυτου ειδος εωσφορου | 10 Echa luz su estornudo, sus ojos son como los párpados de la aurora. |
11 εκ στοματος αυτου εκπορευονται λαμπαδες καιομεναι και διαρριπτουνται εσχαραι πυρος | 11 Salen antorchas de sus fauces, chispas de fuego saltan. |
12 εκ μυκτηρων αυτου εκπορευεται καπνος καμινου καιομενης πυρι ανθρακων | 12 De sus narices sale humo, como de un caldero que hierve junto al fuego. |
13 η ψυχη αυτου ανθρακες φλοξ δε εκ στοματος αυτου εκπορευεται | 13 Su soplo enciende carbones, una llama sale de su boca. |
14 εν δε τραχηλω αυτου αυλιζεται δυναμις εμπροσθεν αυτου τρεχει απωλεια | 14 En su cuello se asienta la fuerza, y ante él cunde el espanto. |
15 σαρκες δε σωματος αυτου κεκολληνται καταχεει επ' αυτον ου σαλευθησεται | 15 Son compactas las papadas de su carne: están pegadas a ella, inseparables. |
16 η καρδια αυτου πεπηγεν ως λιθος εστηκεν δε ωσπερ ακμων ανηλατος | 16 Su corazón es duro como roca, resistente como piedra de molino. |
17 στραφεντος δε αυτου φοβος θηριοις τετραποσιν επι γης αλλομενοις | 17 Cuando se yergue, se amedrentan las olas, y las ondas del mar se retiran. |
18 εαν συναντησωσιν αυτω λογχαι ουδεν μη ποιησωσιν δορυ επηρμενον και θωρακα | 18 Le alcanza la espada sin clavarse, lo mismo la lanza, jabalina o dardo. |
19 ηγηται μεν γαρ σιδηρον αχυρα χαλκον δε ωσπερ ξυλον σαθρον | 19 Para él e hierro es sólo paja, el bronce, madera carcomida. |
20 ου μη τρωση αυτον τοξον χαλκειον ηγηται μεν πετροβολον χορτον | 20 No le ahuyentan los disparos del arco, cual polvillo le llegan las piedras de la honda. |
21 ως καλαμη ελογισθησαν σφυραι καταγελα δε σεισμου πυρφορου | 21 Una paja le parece la maza, se ríe del venablo que silba. |
22 η στρωμνη αυτου οβελισκοι οξεις πας δε χρυσος θαλασσης υπ' αυτον ωσπερ πηλος αμυθητος | 22 Debajo de él tejas puntiagudas: un trillo que va pasando por el lodo. |
23 αναζει την αβυσσον ωσπερ χαλκειον ηγηται δε την θαλασσαν ωσπερ εξαλειπτρον | 23 Hace del abismo una olla borbotante, cambia el mar en pebetero. |
24 τον δε ταρταρον της αβυσσου ωσπερ αιχμαλωτον ελογισατο αβυσσον εις περιπατον | 24 Deja tras sí una estela luminosa, el abismo diríase una melena blanca. |
25 ουκ εστιν ουδεν επι της γης ομοιον αυτω πεποιημενον εγκαταπαιζεσθαι υπο των αγγελων μου | 25 No hay en la tierra semejante a él, que ha sido hecho intrépido. |
26 παν υψηλον ορα αυτος δε βασιλευς παντων των εν τοις υδασιν | 26 Mira a la cara a los más altos, es rey de todos los hijos del orgullo. |