Job 9

DOUAI-RHEIMS	GREEK BIBLE
1 And Job answered, and said:	1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?
2 Indeed I know it is so, and that man cannot be justified compared with	2 Αληθως εξευρω οτι ουτως εχει? αλλα πως ο ανθρωπος θελει δικαιωθη ενωπιον του Θεου;
3 If he will contend with him, he cannot answer him one for a thousand.	3 Εαν θεληση να διαδικασθη μετ' αυτου δεν δυναται να αποκριθη προς αυτον εν εκ χιλιων.
4 He is wise in heart, and mighty in strength: who hath resisted him, and hath had peace ?	4 Ειναι σοφος την καρδιαν και κραταιος την δυναμιν? τις εσκληρυνθη εναντιον αυτου και ευτυχησεν;
5 Who hath removed mountains, and they whom he overthrew in his wrath, knew it not.	5 Αυτος μετακινει τα ορη, και δεν γνωριζουσι τις εστρεψεν αυτα εν τη οργη αυτου.
6 Who shaketh the earth out of her place, and the pillars thereof tremble.	6 Αυτος σειει την γην απο του τοπου αυτης, και οι στυλοι αυτης σαλευονται.
7 Who commandeth tile sun and it riseth not: and shutteth up the stars as it were under a seal:	7 Αυτος προσταζει τον ηλιον, και δεν ανατελλει? και κρυπτει υπο σφραγιδα τα αστρα.
8 Who alone spreadeth out the heavens, and walketh upon the waves of the sea.	8 Αυτος μονος εκτεινει τους ουρανους και πατει επι τα υψη της θαλασσης.
9 Who maketh Arcturus, and Orion, and Hyades, and the inner parts of the south.	9 Αυτος καμνει τον Αρκτουρον, τον Ωριωνα και την Πλειαδα και τα ταμεια του νοτου.
10 Who doth things great and incomprehensible, and wonderful, of which there is no number.	10 Αυτος καμνει μεγαλεια ανεξιχνιαστα και θαυμασια αναριθμητα.
11 If he come to me, I shall not see him: if he depart I shall not understand.	11 Ιδου, διαβαινει πλησιον μου, και δεν βλεπω αυτον? διερχεται, και δεν εννοω αυτον.
12 If he examine on a sudden, who shall answer him? or who can say: Why dost thou so?	12 Ιδου, αφαιρει? τις θελει εμποδισει αυτον; τις θελει ειπει προς αυτον, Τι καμνεις;
13 God, whose wrath no mall can resist, and under whom they stoop that bear up the world.	13 Εαν ο Θεος δεν συρη την οργην αυτου, οι επηρμενοι βοηθοι καταβαλλονται υποκατω αυτου.
14 What am I then, that I should answer him, and have words with him?	14 Ποσον ολιγωτερον εγω ηθελον αποκριθη προς αυτον, εκλεγων τους προς αυτον λογους μου;
15 I, who although I should have any just thing, would not answer, but would make supplication to my judge.	15 προς τον οποιον, και αν ημην δικαιος, δεν ηθελον αποκριθη, αλλ' ηθελον ζητησει ελεος παρα του Κριτου μου.
16 And if he should hear me when I call, I should not believe that he had heard my voice.	16 Εαν κραξω, και μοι αποκριθη, δεν ηθελον πιστευσει οτι εισηκουσε της φωνης μου.
17 For he shall crush me in a whirlwind, and multiply my wounds even without cause.	17 Διοτι με κατασυντριβει με ανεμοστροβιλον και πληθυνει τας πληγας μου αναιτιως.
18 He alloweth not my spirit to rest, and he filleth me with bitterness.	18 Δεν με αφινει να αναπνευσω, αλλα με χορταζει απο πικριας.
19 If strength be demanded, he is most strong: if equity of judgment, no man dare bear witness for me.	19 Εαν προκηται περι δυναμεως, ιδου, ειναι δυνατος? και εαν περι κρισεως, τις θελει μαρτυρησει υπερ εμου;
20 If I would justify myself, my own mouth shall condemn me: if I would shew myself innocent, he shall prove me wicked.	20 Εαν ηθελον να δικαιωσω εμαυτον, το στομα μου ηθελε με καταδικασει? εαν ηθελον ειπει, ειμαι αμεμπτος, ηθελε με αποδειξει διεφθαρμενον.
21 Although I should be simple, even this my soul shall be ignorant of, and I shall be weary of my life.	21 Και αν ημην αμεμπτος, δεν ηθελον φροντισει περι εμαυτου? ηθελον καταφρονησει την ζωην μου.
22 One thing there is that I have spoken, both the innocent and the wicked he consumeth.	22 Εν τουτο ειναι, δια τουτο ειπα, αυτος αφανιζει τον αμεμπτον και τον ασεβη.
23 If he scourge, let him kill at once, and not laugh at the pains of the innocent.	23 Και αν η μαστιξ αυτου θανατονη ευθυς, γελα ομως εις την δοκιμασιαν των αθωων.
24 The earth is given into the hand of the wicked, he covereth the face of the judges thereof: and if it be not he, who is it then?	24 Η γη παρεδοθη εις τας χειρας του ασεβους? αυτος σκεπαζει τα προσωπα των κριτων αυτης? αν ουχι αυτος, που και τις ειναι;
25 My days have been swifter than a post: they have fled away and have not seen good.	25 Αι δε ημεραι μου ειναι ταχυδρομου ταχυτεραι? φευγουσι και δεν βλεπουσι καλον.
26 They have passed by as ships carrying fruits, as an eagle flying to the prey.	26 Παρηλθον ως πλοια σπευδοντα? ως αετος πετωμενος επι το θηραμα.
27 If I say: I will not speak so: I change my face, and am tormented with sorrow.	27 Εαν ειπω, Θελω λησμονησει το παραπονον μου, θελω παραιτησει το πενθος μου και παρηγορηθη?
28 I feared all my works, knowing that thou didst not spare the offender.	28 τρομαζω δια πασας τας θλιψεις μου, γνωριζων οτι δεν θελεις με αθωωσει.
29 But if so also I am wicked, why have I laboured in vain?	29 Ειμαι ασεβης? δια τι λοιπον να κοπιαζω εις ματην;
30 If I be washed as it were with snow waters, and my hands shall shine ever so clean :	30 Εαν λουσθω εν υδατι χιονος και επιμελως αποκαθαρισω τας χειρας μου?
31 Yet thou shalt plunge me in filth, and my garments shall abhor me,	31 συ ομως θελεις με βυθισει εις τον βορβορον, ωστε και αυτα μου τα ιματια θελουσι με βδελυττεσθαι.
32 For I shall not answer a man that is like myself: nor one that may be heard with me equally in judgment.	32 Διοτι δεν ειναι ανθρωπος ως εγω, δια να αποκριθω προς αυτον, και να ελθωμεν εις κρισιν ομου.
33 There is none that may be able to reprove both, and to put his hand between both.	33 Δεν υπαρχει μεσιτης μεταξυ ημων, δια να βαλη την χειρα αυτου επ' αμφοτερους ημας.
34 Let him take his rod away from me, and let not his fear terrify me.	34 Ας απομακρυνη απ' εμου την ραβδον αυτου, και ο φοβος αυτου ας μη με εκπληττη?
35 I will speak, and will not fear him: for I cannot answer while I am in fear.	35 τοτε θελω λαλησει και δεν θελω φοβηθη αυτον? διοτι ουτω δεν ειμαι εν εμαυτω.