Isaías 33

BIBLIA	Biblija Hrvatski
1 ¡Ay, tú que saqueas, y no has sido saqueado, que despojas, y no has sido despojado! En terminando tú de saquear, serás saqueado; así que acabes de despojar, serás despojado;	1 Teško tebi koji nepustošen pustošiš, koji pljačkaš nepljačkan, kad prestaneš, tebe će opustošiti, opljačkat’ te kad prestaneš pljačkati.
2 Yahveh, ten piedad de nosotros, en ti esperamos. Sé nuestro brazo por las mañanas y nuestra salvación en tiempo de apretura.	2 Jahve, smiluj nam se, u te se uzdamo! Budi mišica naša svako jutro, naš spas u doba nevolje.
3 Al fragor del estrépito se dispersan los pueblos, al alzarte tú se desperdigan las gentes,	3 Od silna tutnja pobjegoše narodi, ti ustade, raspršiše se puci,
4 se amontona el botín como quien amontona saltamontes, se alabanzan sobre él, como se alabanzan las langostas.	4 i plijen se skuplja kao što se kupe šaške, na nj će navaliti kao jato skakavaca.
5 Exaltado sea Yahveh, pues reposa en lo alto; llene a Sión de equidad y de justicia.	5 Uzvišen je Jahve jer u visini prebiva, on puni Sion pravom i pravednošću.
6 Sean tus días estables; la riqueza que salva son la sabiduría y la ciencia, el temor de Yahveh sea tu tesoro.	6 Pouzdan je tvoj vijek: mudrost i znanje spasonosno su blago – a strah Gospodnji njegovo bogatstvo.
7 ¡Mirad! Ariel se lamenta por las calles, los embajadores de paz amargamente lloran.	7 Gle, stanovništvo Arielovo kuka po ulicama, glasnici mironosni plaču gorko.
8 Han quedado desiertas las calzadas, ya no hay transeúntes por los caminos. Han violado la alianza, han recusado los testimonios, no se tiene en cuenta a nadie.	8 Opustješe ceste, s putova nesta putnikâ; raskidaju se savezi, preziru se svjedoci, ni prema kome nema obzira.
9 La tierra está en duelo, languidece; el líbano está ajado y mustio. Ha quedado el Sarón como la estepa, se van pelando el Basán y el Carmelo.	9 Gine zemlja u žalosti, u stidu vene Libanon. Šaron je kao stepa, Bašan i Karmel ogolješe.
10 «Ahora me levanto - dice Yahveh - ahora me exalto, ahora me elevo.	10 »Sada ću ustati«, veli Jahve, »sada ću se dići, sada uzvisiti.
11 Concebiréis forraje, pariréis paja, y mi soplo como fuego os devorará;	11 Začeste sijeno, rodit ćete slamu; dah moj proždrijet će vas kao oganj.
12 los pueblos serán calcinados, espinos cercenados que en fuego arderán.	12 Narodi će biti sažgani u vapno, kao posječeno trnje što gori u vatri.
13 Oíd, los alejados, lo que he hecho; enteraos, los cercanos, de mi fuerza».	13 Čujte, vi koji ste daleko, što sam učinio, a vi koji ste blizu, poznajte mi snagu!«
14 Se espantaron en Sión los pecadores, sobrecogió el temblor a los impíos: ¿Quién de nosotros podrá habitar con el fuego consumidor? ¿quién de nosotros podrá habitar con las llamas eternas?	14 Na Sionu strepe grešnici, trepet spopada bezbožnika: »Tko će od nas opstati pred ognjem zatornim, tko će od nas opstati pred žarom vječnim?«
15 El que anda en justicia y habla con rectitud; el que rehúsa ganancias fraudulentas, el que se sacude la palma de la mano para no aceptar soborno, el que se tapa las orejas para no oír hablar de sangre, y cierra sus ojos para no ver el mal.	15 Onaj koji hodi u pravdi i pravo govori, koji prezire dobit od prinude, koji otresa ruku da ne primi mito, koji zatiskuje uši da ne čuje o krvoproliću, koji zatvara oči da ne vidi zlo:
16 Ese morará en las alturas, subirá a refugiarse en la fortaleza de las peñas, se le dará su pan y tendrá el agua segura.	16 on će prebivati u visinama, tvrđe na stijenama bit će mu utočište, imat će dosta kruha i vode će mu svagda dotjecati.
17 Tus ojos contemplarán un rey en su belleza, verán una tierra dilatada.	17 Oči će ti gledati kralja u njegovoj ljepoti, promatrat će zemlju nepreglednu.
18 Tu corazón musitará con sobresalto: «¿Dónde está el que contaba, dónde el que pesaba, dónde el que contaba torres?»	18 Srce će ti u strahu misliti: »Gdje li je onaj što je brojio, gdje li onaj što je mjerio, gdje li onaj što je prebrajao mladiće?«
19 Y no verás al pueblo audaz, pueblo de lenguaje oscuro, incomprensible, al bárbaro cuya lengua no se entiende.	19 Nećeš više vidjeti divljega naroda, naroda nerazumljiva i neshvatljiva govora, jezika strana što ga nitko ne razumije.
20 Contempla a Sión, villa de nuestras solemnidades: tus ojos verán a Jerusalén, albergue fijo, tienda sin trashumancia, cuyas clavijas no serán removidas nunca y cuyas cuerdas no serán rotas.	20 Pogledaj na Sion, grad blagdana naših: oči će ti Jeruzalem vidjeti, prebivalište zaštićeno, šator što se ne prenosi, kojem se kolčići nikad ne vade, nit’ mu se ijedno uže otkida.
21 Sino que allí Yahveh será magnífico para con nosotros; como un lugar de ríos y amplios canales, por donde no ande ninguna embarcación de remos, ni navío de alto bordo lo atraviese.	21 Ondje nam je Jahve silni, umjesto rijeka i širokih rukavaca: neće onud proći nijedna lađa s veslima niti će koji bojni brod projedriti.
22 (Porque Yahveh es nuestro juez, Yahveh nuestro legislador, Yahveh nuestro rey: él nos salvará.)	22 Jer Jahve je sudac naš, Jahve naš vojvoda, Jahve je kralj naš – on će nas spasiti.
23 Se han distendido las cuerdas, no sujetan derecho el mástil, no despliegan estandarte. Entonces será repartido un botín numeroso: hasta los cojos tendrán botín,	23 Užad ti je popustila, ne može držati jarbola ni razviti stijega, pa se dijeli golemo blago oteto – kljasti će se naplijeniti plijena!
24 y no dirá ningún habitante: «Estoy enfermo»; al pueblo que allí mora le será perdonada su culpa.	24 I nijedan građanin neće reći: »Bolestan sam!« Narodu što živi ondje krivnja će se oprostiti.