Psalmi 87

NOVA VULGATA	LXX
1 Filiorum Core. Psalmus. Canticum. Fundamenta eius in montibus sanctis;	1 ωδη ψαλμου τοις υιοις κορε εις το τελος υπερ μαελεθ του αποκριθηναι συνεσεως αιμαν τω ισραηλιτη
2 diligit Dominus portas Sion super omnia tabernacula Iacob.	2 κυριε ο θεος της σωτηριας μου ημερας εκεκραξα και εν νυκτι εναντιον σου
3 Gloriosa dicta sunt de te, civitas Dei! -	3 εισελθατω ενωπιον σου η προσευχη μου κλινον το ους σου εις την δεησιν μου κυριε
4 Memor ero Rahab et Babylonis inter scientes me; ecce Philistaea et Tyrus cum Aethiopia: hi nati sunt illic.	4 οτι επλησθη κακων η ψυχη μου και η ζωη μου τω αδη ηγγισεν
5 Et de Sion dicetur: “ Hic et ille natus est in ea; et ipse firmavit eam Altissimus ”.	5 προσελογισθην μετα των καταβαινοντων εις λακκον εγενηθην ως ανθρωπος αβοηθητος εν νεκροις ελευθερος
6 Dominus referet in librum populorum: “ Hi nati sunt illic ”.	6 ωσει τραυματιαι ερριμμενοι καθευδοντες εν ταφω ων ουκ εμνησθης ετι και αυτοι εκ της χειρος σου απωσθησαν
7 Et cantant sicut choros ducentes: “ Omnes fontes mei in te ”.	7 εθεντο με εν λακκω κατωτατω εν σκοτεινοις και εν σκια θανατου
	8 επ' εμε επεστηριχθη ο θυμος σου και παντας τους μετεωρισμους σου επ' εμε επηγαγες διαψαλμα
	9 εμακρυνας τους γνωστους μου απ' εμου εθεντο με βδελυγμα εαυτοις παρεδοθην και ουκ εξεπορευομην
	10 οι οφθαλμοι μου ησθενησαν απο πτωχειας εκεκραξα προς σε κυριε ολην την ημεραν διεπετασα προς σε τας χειρας μου
	11 μη τοις νεκροις ποιησεις θαυμασια η ιατροι αναστησουσιν και εξομολογησονται σοι
	12 μη διηγησεται τις εν ταφω το ελεος σου και την αληθειαν σου εν τη απωλεια
	13 μη γνωσθησεται εν τω σκοτει τα θαυμασια σου και η δικαιοσυνη σου εν γη επιλελησμενη
	14 καγω προς σε κυριε εκεκραξα και το πρωι η προσευχη μου προφθασει σε
	15 ινα τι κυριε απωθεις την ψυχην μου αποστρεφεις το προσωπον σου απ' εμου
	16 πτωχος ειμι εγω και εν κοποις εκ νεοτητος μου υψωθεις δε εταπεινωθην και εξηπορηθην
	17 επ' εμε διηλθον αι οργαι σου και οι φοβερισμοι σου εξεταραξαν με
	18 εκυκλωσαν με ως υδωρ ολην την ημεραν περιεσχον με αμα
	19 εμακρυνας απ' εμου φιλον και πλησιον και τους γνωστους μου απο ταλαιπωριας