Psalmi 139

NOVA VULGATA	DOUAI-RHEIMS
1 Magistro chori. David. Psalmus. Domine, scrutatus es et cognovisti me,	1 I will praise thee, O lord, with my whole heart: for thou hast heard the words of my mouth. I will sing praise to thee in the sight of his angels:
2 tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam. Intellexisti cogitationes meas de longe,	2 I will worship towards thy holy temple, and I will give glory to thy name. For thy mercy, and for thy truth: for thou hast magnified thy holy name above all.
3 semitam meam et accubitum meum investigasti. Et omnes vias meas perspexisti,	3 In what day soever I shall call upon thee, hear me: thou shall multiply strength in my soul.
4 quia nondum est sermo in lingua mea, et ecce, Domine, tu novisti omnia.	4 May all the kings of the earth give glory to thee: for they have heard all the words of thy mouth.
5 A tergo et a fronte coartasti me et posuisti super me manum tuam.	5 And let them sing in the ways of the Lord: for great is the glory of the Lord.
6 Mirabilis nimis facta est scientia tua super me, sublimis, et non attingam eam.	6 For the Lord is high, and looketh on the low: and the high he knoweth afar off.
7 Quo ibo a spiritu tuo et quo a facie tua fugiam?	7 If I shall walk in the midst of tribulation, thou wilt quicken me: and thou hast stretched forth thy hand against the wrath of my enemies: and thy right hand hath saved me.
8 Si ascendero in caelum, tu illic es; si descendero in infernum, ades.	8 The Lord will repay for me: thy mercy, O Lord, endureth for ever: O despise not the work of thy hands.
9 Si sumpsero pennas aurorae et habitavero in extremis maris,
10 etiam illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.
11 Si dixero: “ Forsitan tenebrae compriment me, et nox illuminatio erit circa me ”,
12 etiam tenebrae non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur - sicut tenebrae eius ita et lumen eius -.
13 Quia tu formasti renes meos, contexuisti me in utero matris meae.
14 Confitebor tibi, quia mirabiliter plasmatus sum; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
15 Non sunt abscondita ossa mea a te, cum factus sum in occulto, contextus in inferioribus terrae.
16 Imperfectum adhuc me viderunt oculi tui, et in libro tuo scripti erant omnes dies: ficti erant, et nondum erat unus ex eis.
17 Mihi autem nimis pretiosae cogitationes tuae, Deus; nimis gravis summa earum.
18 Si dinumerabo eas, super arenam multiplicabuntur; si ad finem pervenerim, adhuc sum tecum.
19 Utinam occidas, Deus, peccatores; viri sanguinum, declinate a me.
20 Qui loquuntur contra te maligne: exaltantur in vanum contra te.
21 Nonne, qui oderunt te, Domine, oderam et insurgentes in te abhorrebam?
22 Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.
23 Scrutare me, Deus, et scito cor meum; proba me et cognosce semitas meas
24 et vide, si via vanitatis in me est, et deduc me in via aeterna.