1 ησυχασαν δε και οι τρεις φιλοι αυτου ετι αντειπειν ιωβ ην γαρ ιωβ δικαιος εναντιον αυτων | 1 Aquellos tres hombres dejaron de replicar a Job, porque se tenía por justo. |
2 ωργισθη δε ελιους ο του βαραχιηλ ο βουζιτης εκ της συγγενειας ραμ της αυσιτιδος χωρας ωργισθη δε τω ιωβ σφοδρα διοτι απεφηνεν εαυτον δικαιον εναντιον κυριου | 2 Entonces montó en cólera Elihú, hijo de Barakel el buzita, de la familia de Ram. Su cólera se inflamó contra Job, porque pretendía tener razón frente a Dios; |
3 και κατα των τριων δε φιλων ωργισθη σφοδρα διοτι ουκ ηδυνηθησαν αποκριθηναι αντιθετα ιωβ και εθεντο αυτον ειναι ασεβη | 3 y también contra sus tres amigos, porque no habían hallado ya nada que replicar y de esa manera habían dejado mal a Dios. |
4 ελιους δε υπεμεινεν δουναι αποκρισιν ιωβ οτι πρεσβυτεροι αυτου εισιν ημεραις | 4 Mientras hablaban ellos con Job, Elihú se había mantenido a la expectativa, porque eran más viejos que él. |
5 και ειδεν ελιους οτι ουκ εστιν αποκρισις εν στοματι των τριων ανδρων και εθυμωθη οργη αυτου | 5 Pero cuando vio que en la boca de los tres hombres ya no quedaba respuesta, montó en cólera. |
6 υπολαβων δε ελιους ο του βαραχιηλ ο βουζιτης ειπεν νεωτερος μεν ειμι τω χρονω υμεις δε εστε πρεσβυτεροι διο ησυχασα φοβηθεις του υμιν αναγγειλαι την εμαυτου επιστημην | 6 Tomó, pues, la palabra Elihú, hijo de Barakel el buzita, y dijo: Soy pequeño en edad, y vosotros sois viejos; por eso tenía miedo, me asustaba el declararos mi saber. |
7 ειπα δε οτι ο χρονος εστιν ο λαλων εν πολλοις δε ετεσιν οιδασιν σοφιαν | 7 Me decía yo: «Hablará la edad, los muchos años enseñarán sabiduría.» |
8 αλλα πνευμα εστιν εν βροτοις πνοη δε παντοκρατορος εστιν η διδασκουσα | 8 Pero en verdad, es un soplo en el hombre, es el espíritu de Sadday lo que hace inteligente. |
9 ουχ οι πολυχρονιοι εισιν σοφοι ουδ' οι γεροντες οιδασιν κριμα | 9 No son sabios los que están llenos de años, ni los viejos quienes comprenden lo que es justo. |
10 διο ειπα ακουσατε μου και αναγγελω υμιν α οιδα | 10 Por eso he dicho: Escuchadme, voy a declarar también yo mi saber. |
11 ενωτιζεσθε μου τα ρηματα ερω γαρ υμων ακουοντων αχρι ου ετασητε λογους | 11 Hasta ahora vuestras razones esperaba, prestaba oído a vuestros argumentos; mientras tratabais de buscar vocablos, |
12 και μεχρι υμων συνησω και ιδου ουκ ην τω ιωβ ελεγχων ανταποκρινομενος ρηματα αυτου εξ υμων | 12 tenía puesta en vosotros mi atención. Y veo que ninguno a Job da réplica, nadie de entre vosotros a sus dichos responde. |
13 ινα μη ειπητε ευρομεν σοφιαν κυριω προσθεμενοι | 13 No digáis, pues: «Hemos hallado la sabiduría; nos instruye Dios, no un hombre.» |
14 ανθρωπω δε επετρεψατε λαλησαι τοιαυτα ρηματα | 14 No hilaré yo palabras como ésas, no le replicaré en vuestros términos. |
15 επτοηθησαν ουκ απεκριθησαν ετι επαλαιωσαν εξ αυτων λογους | 15 Han quedado vencidos, no han respondido más: les han faltado las palabras. |
16 υπεμεινα ου γαρ ελαλησαν οτι εστησαν ουκ απεκριθησαν | 16 He esperado, pero ya que no hablan, puesto que se han quedado sin respuesta, |
17 υπολαβων δε ελιους λεγει | 17 responderé yo por mi parte, declararé también yo mi saber. |
18 παλιν λαλησω πληρης γαρ ειμι ρηματων ολεκει γαρ με το πνευμα της γαστρος | 18 Pues estoy lleno de palabras, me urge un soplo desde dentro. |
19 η δε γαστηρ μου ωσπερ ασκος γλευκους ζεων δεδεμενος η ωσπερ φυσητηρ χαλκεως ερρηγως | 19 Es, en mi seno, como vino sin escape, que hace reventar los odres nuevos. |
20 λαλησω ινα αναπαυσωμαι ανοιξας τα χειλη | 20 Hablaré para desahogarme, abriré los labios y replicaré. |
21 ανθρωπον γαρ ου μη αισχυνθω αλλα μην ουδε βροτον ου μη εντραπω | 21 No tomaré el partido de ninguno, a nadie adularé. |
22 ου γαρ επισταμαι θαυμασαι προσωπον ει δε μη και εμε σητες εδονται | 22 Pues yo no sé adular: bien pronto me aventaría mi Hacedor. |