ΙΩΒ - Giobbe - Job 28

LXX	NOVA VULGATA
1 εστιν γαρ αργυριω τοπος οθεν γινεται τοπος δε χρυσιω οθεν διηθειται	1 Habet argentum venarum principia et auro locus est, in quo conflatur.
2 σιδηρος μεν γαρ εκ γης γινεται χαλκος δε ισα λιθω λατομειται	2 Ferrum de terra tollitur, et lapis solutus calore in aes vertitur.
3 ταξιν εθετο σκοτει και παν περας αυτος εξακριβαζεται λιθος σκοτια και σκια θανατου	3 Terminum posuit tenebris et universorum finem ipse scrutatur, lapidem quoque caliginis et umbrae.
4 διακοπη χειμαρρου απο κονιας οι δε επιλανθανομενοι οδον δικαιαν ησθενησαν εκ βροτων	4 Aperuit cuniculos gens peregrina, ipsique obliti sunt pedes, penduli haerent plus quam vir nutans.
5 γη εξ αυτης εξελευσεται αρτος υποκατω αυτης εστραφη ωσει πυρ	5 Terra, de qua oriebatur panis, in profundo subversa est sicut per ignem.
6 τοπος σαπφειρου οι λιθοι αυτης και χωμα χρυσιον αυτω	6 Locus sapphiri lapides eius, et glebae illius aurum.
7 τριβος ουκ εγνω αυτην πετεινον και ου παρεβλεψεν αυτην οφθαλμος γυπος	7 Semitam ignoravit avis rapax, nec intuitus est eam oculus vulturis.
8 ουκ επατησαν αυτην υιοι αλαζονων ου παρηλθεν επ' αυτης λεων	8 Non calcaverunt eam filii superbiae, nec pertransivit per eam leaena.
9 εν ακροτομω εξετεινεν χειρα αυτου κατεστρεψεν δε εκ ριζων ορη	9 Ad silicem extendit manum suam, subvertit a radicibus montes.
10 δινας δε ποταμων ερρηξεν παν δε εντιμον ειδεν μου ο οφθαλμος	10 In petris canales excidit, et omne pretiosum vidit oculus eius.
11 βαθη δε ποταμων ανεκαλυψεν εδειξεν δε εαυτου δυναμιν εις φως	11 Profunda quoque fluviorum scrutatus est et abscondita in lucem produxit.
12 η δε σοφια ποθεν ευρεθη ποιος δε τοπος εστιν της επιστημης	12 Sapientia vero ubi invenitur? Et quis est locus intellegentiae?
13 ουκ οιδεν βροτος οδον αυτης ουδε μη ευρεθη εν ανθρωποις	13 Nescit homo structuram eius, nec invenitur in terra viventium.
14 αβυσσος ειπεν ουκ εστιν εν εμοι και θαλασσα ειπεν ουκ εστιν μετ' εμου	14 Abyssus dicit: “Non est in me”; et mare loquitur: “Non est mecum”.
15 ου δωσει συγκλεισμον αντ' αυτης και ου σταθησεται αργυριον ανταλλαγμα αυτης	15 Non dabitur aurum obryzum pro ea, nec appendetur argentum in commutatione eius.
16 και ου συμβασταχθησεται χρυσιω ωφιρ εν ονυχι τιμιω και σαπφειρω	16 Non appendetur auro Ophir nec lapidi sardonycho pretiosissimo vel sapphiro.
17 ουκ ισωθησεται αυτη χρυσιον και υαλος και το αλλαγμα αυτης σκευη χρυσα	17 Non adaequabitur ei aurum vel vitrum, nec commutabuntur pro ea vasa auri.
18 μετεωρα και γαβις ου μνησθησεται και ελκυσον σοφιαν υπερ τα εσωτατα	18 Corallia et crystallum non memorabuntur comparatione eius; et possessio sapientiae potior margaritis.
19 ουκ ισωθησεται αυτη τοπαζιον αιθιοπιας χρυσιω καθαρω ου συμβασταχθησεται	19 Non adaequabitur ei topazius de Aethiopia nec auro mundissimo componetur.
20 η δε σοφια ποθεν ευρεθη ποιος δε τοπος εστιν της συνεσεως	20 Unde ergo sapientia venit, et quis est locus intellegentiae?
21 λεληθεν παντα ανθρωπον και απο πετεινων του ουρανου εκρυβη	21 Abscondita est ab oculis omnium viventium, volucres quoque caeli latet.
22 η απωλεια και ο θανατος ειπαν ακηκοαμεν δε αυτης το κλεος	22 Perditio et mors dixerunt: “Auribus nostris audivimus famam eius”.
23 ο θεος ευ συνεστησεν αυτης την οδον αυτος δε οιδεν τον τοπον αυτης	23 Deus intellegit viam eius, et ipse novit locum illius.
24 αυτος γαρ την υπ' ουρανον πασαν εφορα ειδως τα εν τη γη παντα α εποιησεν	24 Ipse enim fines mundi intuetur et omnia, quae sub caelo sunt, respicit.
25 ανεμων σταθμον υδατος τε μετρα	25 Qui fecit ventis pondus et aquas appendit in mensura,
26 οτε εποιησεν ουτως υετον ηριθμησεν και οδον εν τιναγματι φωνας	26 quando ponebat pluviis legem et viam procellis sonantibus,
27 τοτε ειδεν αυτην και εξηγησατο αυτην ετοιμασας εξιχνιασεν	27 tunc vidit illam et enarravit et praeparavit et investigavit.
28 ειπεν δε ανθρωπω ιδου η θεοσεβεια εστιν σοφια το δε απεχεσθαι απο κακων εστιν επιστημη	28 Et dixit homini: “Ecce timor Domini, ipsa est sapientia; et recedere a malo intellegentia” ”.