ΙΩΒ - Giobbe - Job 21

LXX	JERUSALEM
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Job prit la parole et dit:
2 ακουσατε ακουσατε μου των λογων ινα μη η μοι παρ' υμων αυτη η παρακλησις	2 Ecoutez, écoutez mes paroles, accordez-moi cette consolation.
3 αρατε με εγω δε λαλησω ειτ' ου καταγελασετε μου	3 Souffrez que je parle à mon tour; quand j'aurai fini, libre à vous de railler.
4 τι γαρ μη ανθρωπου μου η ελεγξις η δια τι ου θυμωθησομαι	4 Est-ce que moi je m'en prends à un homme? Est-ce sans raison que je perds patience?
5 εισβλεψαντες εις εμε θαυμασατε χειρα θεντες επι σιαγονι	5 Prêtez-moi attention: vous serez stupéfaits, et vous mettrez la main sur votre bouche.
6 εαν τε γαρ μνησθω εσπουδακα εχουσιν δε μου τας σαρκας οδυναι	6 Moi-même, quand j'y songe, je suis épouvanté, ma chair est saisie d'un frisson.
7 δια τι ασεβεις ζωσιν πεπαλαιωνται δε και εν πλουτω	7 Pourquoi les méchants restent-ils en vie, vieillissent-ils et accroissent-ils leur puissance?
8 ο σπορος αυτων κατα ψυχην τα δε τεκνα αυτων εν οφθαλμοις	8 Leur postérité devant eux s'affermit et leurs rejetons sous leurs yeux subsistent.
9 οι οικοι αυτων ευθηνουσιν φοβος δε ουδαμου μαστιξ δε παρα κυριου ουκ εστιν επ' αυτοις	9 La paix de leurs maisons n'a rien à craindre, les rigueurs de Dieu les épargnent.
10 η βους αυτων ουκ ωμοτοκησεν διεσωθη δε αυτων εν γαστρι εχουσα και ουκ εσφαλεν	10 Leur taureau féconde à coup sûr, leur vache met bas sans avorter.
11 μενουσιν δε ως προβατα αιωνια τα δε παιδια αυτων προσπαιζουσιν	11 Ils laissent courir leurs gamins comme des brebis, leurs enfants bondir comme des cerfs.
12 αναλαβοντες ψαλτηριον και κιθαραν και ευφραινονται φωνη ψαλμου	12 Ils chantent avec tambourins et cithares, se réjouissent au son de la flûte.
13 συνετελεσαν δε εν αγαθοις τον βιον αυτων εν δε αναπαυσει αδου εκοιμηθησαν	13 Leur vie s'achève dans le bonheur, ils descendent en paix au shéol.
14 λεγει δε κυριω αποστα απ' εμου οδους σου ειδεναι ου βουλομαι	14 Eux, pourtant, disent à Dieu: "Ecarte-toi de nous, connaître tes voies ne nous plaît pas!
15 τι ικανος οτι δουλευσομεν αυτω και τις ωφελεια οτι απαντησομεν αυτω	15 Qu'est-ce que Shaddaï pour que nous le servions, quel profit pour nous à l'invoquer?"
16 εν χερσιν γαρ ην αυτων τα αγαθα εργα δε ασεβων ουκ εφορα	16 Ne tiennent-ils pas leur bonheur en main, et Dieu n'est-il pas écarté du conseil des méchants?
17 ου μην δε αλλα και ασεβων λυχνος σβεσθησεται επελευσεται δε αυτοις η καταστροφη ωδινες δε αυτους εξουσιν απο οργης	17 Voit-on souvent la lampe du méchant s'éteindre, le malheur fondre sur lui, la colère divine détruireses biens,
18 εσονται δε ωσπερ αχυρα προ ανεμου η ωσπερ κονιορτος ον υφειλατο λαιλαψ	18 le vent le chasser comme une paille, un tourbillon l'emporter comme la bale?
19 εκλιποι υιους τα υπαρχοντα αυτου ανταποδωσει προς αυτον και γνωσεται	19 Dieu se réserverait de le punir dans ses enfants? Mais qu'il soit donc châtié lui-même et qu'il le sache!
20 ιδοισαν οι οφθαλμοι αυτου την εαυτου σφαγην απο δε κυριου μη διασωθειη	20 Que, de ses yeux, il assiste à sa ruine, qu'il s'abreuve à la fureur de Shaddaï!
21 οτι τι θελημα αυτου εν οικω αυτου μετ' αυτον και αριθμοι μηνων αυτου διηρεθησαν	21 Que peut lui faire, après lui, le sort de sa maison, quand la série de ses mois sera tranchée?
22 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην αυτος δε φονους διακρινει	22 Mais enseigne-t-on à Dieu la science, à Celui qui juge les êtres d'en haut?
23 ουτος αποθανειται εν κρατει απλοσυνης αυτου ολος δε ευπαθων και ευθηνων	23 Tel encore meurt en pleine vigueur, au comble du bonheur et de la paix,
24 τα δε εγκατα αυτου πληρη στεατος μυελος δε αυτου διαχειται	24 les flancs chargés de graisse et la moelle de ses os tout humide.
25 ο δε τελευτα υπο πικριας ψυχης ου φαγων ουδεν αγαθον	25 Et tel autre périt l'amertume dans l'âme, sans avoir goûté au bonheur.
26 ομοθυμαδον δε επι γης κοιμωνται σαπρια δε αυτους εκαλυψεν	26 Ensemble, dans la poussière, ils se couchent, et la vermine les recouvre.
27 ωστε οιδα υμας οτι τολμη επικεισθε μοι	27 Oh! je sais bien quelles sont vos pensées, vos réflexions méchantes sur mon compte.
28 οτι ερειτε που εστιν οικος αρχοντος και που εστιν η σκεπη των σκηνωματων των ασεβων	28 "Qu'est devenue, dites-vous, la maison du grand seigneur, où est la tente qu'habitaient des méchants?"
29 ερωτησατε παραπορευομενους οδον και τα σημεια αυτων ουκ απαλλοτριωσετε	29 N'interrogez-vous pas les voyageurs, méconnaissez-vous leurs témoignages?
30 οτι εις ημεραν απωλειας κουφιζεται ο πονηρος εις ημεραν οργης αυτου απαχθησονται	30 Au jour du désastre, le méchant est épargné, au jour de la fureur, il est mis à l'abri.
31 τις απαγγελει επι προσωπου αυτου την οδον αυτου και αυτος εποιησεν τις ανταποδωσει αυτω	31 Et qui donc lui reproche en face sa conduite, et lui rend ce qu'il a fait?
32 και αυτος εις ταφους απηνεχθη και επι σορω ηγρυπνησεν	32 Il est emporté au cimetière, où il veille sur son tertre.
33 εγλυκανθησαν αυτω χαλικες χειμαρρου και οπισω αυτου πας ανθρωπος απελευσεται και εμπροσθεν αυτου αναριθμητοι	33 Les mottes du ravin lui sont douces, et, derrière lui, toute la population défile.
34 πως δε παρακαλειτε με κενα το δε εμε καταπαυσασθαι αφ' υμων ουδεν	34 Que signifient donc vos vaines consolations? Et quelle tromperie que vos réponses!