Salmi 9
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
DIODATI | VULGATA |
---|---|
1 Salmo di Davide, dato al capo de’ Musici, sopra Almut-labben IO celebrerò, o Signore, con tutto il mio cuore; Io narrerò tutte le tue maraviglie. | 1 In finem, pro occultis filii. Psalmus David. |
2 Io mi rallegrerò, e festeggerò in te; Io salmeggerò il tuo Nome, o Altissimo; | 2 Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo ; narrabo omnia mirabilia tua. |
3 Perciocchè i miei nemici hanno volte le spalle; Son caduti, e periti d’innanzi alla tua faccia. | 3 Lætabor et exsultabo in te ; psallam nomini tuo, Altissime. |
4 Conciossiachè tu mi abbi fatta ragione e diritto; Tu ti sei posto a sedere sopra il trono, come giusto giudice. | 4 In convertendo inimicum meum retrorsum ; infirmabuntur, et peribunt a facie tua. |
5 Tu hai sgridate le nazioni, tu hai distrutto l’empio, Tu hai cancellato il loro nome in sempiterno. | 5 Quoniam fecisti judicium meum et causam meam ; sedisti super thronum, qui judicas justitiam. |
6 O nemico, le desolazioni sono finite in perpetuo, E tu hai disfatte le città. È pur perita la memoria di esse. | 6 Increpasti gentes, et periit impius : nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi. |
7 Ma il Signore siede in eterno; Egli ha fermato il suo trono per far giudicio. | 7 Inimici defecerunt frameæ in finem, et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu ; |
8 Ed egli giudicherà il mondo in giustizia, Egli renderà giudicio a’ popoli in dirittura. | 8 et Dominus in æternum permanet. Paravit in judicio thronum suum, |
9 E il Signore sarà un alto ricetto al misero; Un alto ricetto a’ tempi ch’egli sarà in distretta. | 9 et ipse judicabit orbem terræ in æquitate : judicabit populos in justitia. |
10 Laonde, o Signore, quelli che conoscono il Nome tuo si confideranno in te; Perciocchè tu non abbandoni quelli che ti cercano | 10 Et factus est Dominus refugium pauperi ; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione. |
11 Salmeggiate al Signore che abita in Sion; Raccontate fra i popoli i suoi fatti. | 11 Et sperent in te qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine. |
12 Perciocchè egli ridomanda ragione del sangue, egli se ne ricorda; Egli non dimentica il grido de’ poveri afflitti. | 12 Psallite Domino qui habitat in Sion ; annuntiate inter gentes studia ejus : |
13 Abbi pietà di me, o Signore, Tu che mi tiri in alto dalle porte della morte, Vedi l’afflizione che io soffero da quelli che m’odiano; | 13 quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est ; non est oblitus clamorem pauperum. |
14 Acciocchè io racconti tutte le tue lodi Nelle porte della figliuola di Sion, E festeggi della tua liberazione. | 14 Miserere mei, Domine : vide humilitatem meam de inimicis meis, |
15 Le genti sono state affondate nella fossa che avevano fatta; Il lor piè è stato preso nella rete che avevano nascosta. | 15 qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion : |
16 Il Signore è stato conosciuto per lo giudicio ch’egli ha fatto; L’empio è stato allacciato per l’opera delle sue proprie mani. Higgaion; Sela. | 16 exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt ; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum. |
17 Gli empi, tutte le genti che dimenticano Iddio, Andranno in volta nell’inferno. | 17 Cognoscetur Dominus judicia faciens ; in operibus manuum suarum comprehensus est peccator. |
18 Perciocchè il povero non sarà dimenticato in sempiterno; La speranza de’ poveri non perirà in perpetuo. | 18 Convertantur peccatores in infernum, omnes gentes quæ obliviscuntur Deum. |
19 Levati, o Signore; non lasciar che l’uomo si rinforzi; Sieno giudicate le genti davanti alla tua faccia. | 19 Quoniam non in finem oblivio erit pauperis ; patientia pauperum non peribit in finem. |
20 Signore, metti spavento in loro; Fa’ che le genti conoscano, che non sono altro che uomini. Sela | 20 Exsurge, Domine ; non confortetur homo : judicentur gentes in conspectu tuo. |
21 Constitue, Domine, legislatorem super eos, ut sciant gentes quoniam homines sunt. | |
22 Ut quid, Domine, recessisti longe ; despicis in opportunitatibus, in tribulatione ? | |
23 Dum superbit impius, incenditur pauper : comprehenduntur in consiliis quibus cogitant. | |
24 Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ, et iniquus benedicitur. | |
25 Exacerbavit Dominum peccator : secundum multitudinem iræ suæ, non quæret. | |
26 Non est Deus in conspectu ejus ; inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore. Auferuntur judicia tua a facie ejus ; omnium inimicorum suorum dominabitur. | |
27 Dixit enim in corde suo : Non movebor a generatione in generationem, sine malo. | |
28 Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo ; sub lingua ejus labor et dolor. | |
29 Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem. | |
30 Oculi ejus in pauperem respiciunt ; insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem ; rapere pauperem dum attrahit eum. | |
31 In laqueo suo humiliabit eum ; inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum. | |
32 Dixit enim in corde suo : Oblitus est Deus ; avertit faciem suam, ne videat in finem. | |
33 Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua ; ne obliviscaris pauperum. | |
34 Propter quid irritavit impius Deum ? dixit enim in corde suo : Non requiret. | |
35 Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper ; orphano tu eris adjutor. | |
36 Contere brachium peccatoris et maligni ; quæretur peccatum illius, et non invenietur. | |
37 Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi ; peribitis, gentes, de terra illius. | |
38 Desiderium pauperum exaudivit Dominus ; præparationem cordis eorum audivit auris tua : | |
39 judicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram. |