Vangelo secondo Matteo 22
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA CEI 2008 | VULGATA |
---|---|
1 Gesù riprese a parlare loro con parabole e disse: | 1 Et respondens Jesus, dixit iterum in parabolis eis, dicens : |
2 «Il regno dei cieli è simile a un re, che fece una festa di nozze per suo figlio. | 2 Simile factum est regnum cælorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. |
3 Egli mandò i suoi servi a chiamare gli invitati alle nozze, ma questi non volevano venire. | 3 Et misit servos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. |
4 Mandò di nuovo altri servi con quest’ordine: “Dite agli invitati: Ecco, ho preparato il mio pranzo; i miei buoi e gli animali ingrassati sono già uccisi e tutto è pronto; venite alle nozze!”. | 4 Iterum misit alios servos, dicens : Dicite invitatis : Ecce prandium meum paravi, tauri mei et altilia occisa sunt, et omnia parata : venite ad nuptias. |
5 Ma quelli non se ne curarono e andarono chi al proprio campo, chi ai propri affari; | 5 Illi autem neglexerunt : et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam : |
6 altri poi presero i suoi servi, li insultarono e li uccisero. | 6 reliqui vero tenuerunt servos ejus, et contumeliis affectos occiderunt. |
7 Allora il re si indignò: mandò le sue truppe, fece uccidere quegli assassini e diede alle fiamme la loro città. | 7 Rex autem cum audisset, iratus est : et missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos, et civitatem illorum succendit. |
8 Poi disse ai suoi servi: “La festa di nozze è pronta, ma gli invitati non erano degni; | 8 Tunc ait servis suis : Nuptiæ quidem paratæ sunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni : |
9 andate ora ai crocicchi delle strade e tutti quelli che troverete, chiamateli alle nozze”. | 9 ite ergo ad exitus viarum, et quoscumque inveneritis, vocate ad nuptias. |
10 Usciti per le strade, quei servi radunarono tutti quelli che trovarono, cattivi e buoni, e la sala delle nozze si riempì di commensali. | 10 Et egressi servi ejus in vias, congregaverunt omnes quos invenerunt, malos et bonos : et impletæ sunt nuptiæ discumbentium. |
11 Il re entrò per vedere i commensali e lì scorse un uomo che non indossava l’abito nuziale. | 11 Intravit autem rex ut videret discumbentes, et vidit ibi hominem non vestitum veste nuptiali. |
12 Gli disse: “Amico, come mai sei entrato qui senza l’abito nuziale?”. Quello ammutolì. | 12 Et ait illi : Amice, quomodo huc intrasti non habens vestem nuptialem ? At ille obmutuit. |
13 Allora il re ordinò ai servi: “Legatelo mani e piedi e gettatelo fuori nelle tenebre; là sarà pianto e stridore di denti”. | 13 Tunc dicit rex ministris : Ligatis manibus et pedibus ejus, mittite eum in tenebras exteriores : ibi erit fletus et stridor dentium. |
14 Perché molti sono chiamati, ma pochi eletti». | 14 Multi enim sunt vocati, pauci vero electi. |
15 Allora i farisei se ne andarono e tennero consiglio per vedere come coglierlo in fallo nei suoi discorsi. | 15 Tunc abeuntes pharisæi, consilium inierunt ut caperent eum in sermone. |
16 Mandarono dunque da lui i propri discepoli, con gli erodiani, a dirgli: «Maestro, sappiamo che sei veritiero e insegni la via di Dio secondo verità. Tu non hai soggezione di alcuno, perché non guardi in faccia a nessuno. | 16 Et mittunt ei discipulos suos cum Herodianis, dicentes : Magister, scimus quia verax es, et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo : non enim respicis personam hominum : |
17 Dunque, di’ a noi il tuo parere: è lecito, o no, pagare il tributo a Cesare?». | 17 dic ergo nobis quid tibi videtur, licet censum dare Cæsari, an non ? |
18 Ma Gesù, conoscendo la loro malizia, rispose: «Ipocriti, perché volete mettermi alla prova? | 18 Cognita autem Jesus nequitia eorum, ait : Quid me tentatis, hypocritæ ? |
19 Mostratemi la moneta del tributo». Ed essi gli presentarono un denaro. | 19 ostendite mihi numisma census. At illi obtulerunt ei denarium. |
20 Egli domandò loro: «Questa immagine e l’iscrizione, di chi sono?». | 20 Et ait illis Jesus : Cujus est imago hæc, et superscriptio ? |
21 Gli risposero: «Di Cesare». Allora disse loro: «Rendete dunque a Cesare quello che è di Cesare e a Dio quello che è di Dio». | 21 Dicunt ei : Cæsaris. Tunc ait illis : Reddite ergo quæ sunt Cæsaris, Cæsari : et quæ sunt Dei, Deo. |
22 A queste parole rimasero meravigliati, lo lasciarono e se ne andarono. | 22 Et audientes mirati sunt, et relicto eo abierunt. |
23 In quello stesso giorno vennero da lui alcuni sadducei – i quali dicono che non c’è risurrezione – e lo interrogarono: | 23 In illo die accesserunt ad eum sadducæi, qui dicunt non esse resurrectionem : et interrogaverunt eum, |
24 «Maestro, Mosè disse: Se uno muore senza figli, suo fratello ne sposerà la moglie e darà una discendenza al proprio fratello. | 24 dicentes : Magister, Moyses dixit : Si quis mortuus fuerit non habens filium, ut ducat frater ejus uxorem illius, et suscitet semen fratri suo. |
25 Ora, c’erano tra noi sette fratelli; il primo, appena sposato, morì e, non avendo discendenza, lasciò la moglie a suo fratello. | 25 Erant autem apud nos septem fratres : et primus, uxore ducta, defunctus est : et non habens semen, reliquit uxorem suam fratri suo. |
26 Così anche il secondo, e il terzo, fino al settimo. | 26 Similiter secundus, et tertius usque ad septimum. |
27 Alla fine, dopo tutti, morì la donna. | 27 Novissime autem omnium et mulier defuncta est. |
28 Alla risurrezione, dunque, di quale dei sette lei sarà moglie? Poiché tutti l’hanno avuta in moglie». | 28 In resurrectione ergo cujus erit de septem uxor ? omnes enim habuerunt eam. |
29 E Gesù rispose loro: «Vi ingannate, perché non conoscete le Scritture e neppure la potenza di Dio. | 29 Respondens autem Jesus, ait illis : Erratis nescientes Scripturas, neque virtutem Dei. |
30 Alla risurrezione infatti non si prende né moglie né marito, ma si è come angeli nel cielo. | 30 In resurrectione enim neque nubent, neque nubentur : sed erunt sicut angeli Dei in cælo. |
31 Quanto poi alla risurrezione dei morti, non avete letto quello che vi è stato detto da Dio: | 31 De resurrectione autem mortuorum non legistis quod dictum est a Deo dicente vobis : |
32 Io sono il Dio di Abramo, il Dio di Isacco e il Dio di Giacobbe? Non è il Dio dei morti, ma dei viventi!». | 32 Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob ? Non est Deus mortuorum, sed viventium. |
33 La folla, udendo ciò, era stupita dal suo insegnamento. | 33 Et audientes turbæ, mirabantur in doctrina ejus. |
34 Allora i farisei, avendo udito che egli aveva chiuso la bocca ai sadducei, si riunirono insieme | 34 Pharisæi autem audientes quod silentium imposuisset sadducæis, convenerunt in unum : |
35 e uno di loro, un dottore della Legge, lo interrogò per metterlo alla prova: | 35 et interrogavit eum unus ex eis legis doctor, tentans eum : |
36 «Maestro, nella Legge, qual è il grande comandamento?». | 36 Magister, quod est mandatum magnum in lege ? |
37 Gli rispose: «Amerai il Signore tuo Dio con tutto il tuo cuore, con tutta la tua anima e con tutta la tua mente. | 37 Ait illi Jesus : Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota anima tua, et in tota mente tua. |
38 Questo è il grande e primo comandamento. | 38 Hoc est maximum, et primum mandatum. |
39 Il secondo poi è simile a quello: Amerai il tuo prossimo come te stesso. | 39 Secundum autem simile est huic : Diliges proximum tuum, sicut teipsum. |
40 Da questi due comandamenti dipendono tutta la Legge e i Profeti». | 40 In his duobus mandatis universa lex pendet, et prophetæ. |
41 Mentre i farisei erano riuniti insieme, Gesù chiese loro: | 41 Congregatis autem pharisæis, interrogavit eos Jesus, |
42 «Che cosa pensate del Cristo? Di chi è figlio?». Gli risposero: «Di Davide». | 42 dicens : Quid vobis videtur de Christo ? cujus filius est ? Dicunt ei : David. |
43 Disse loro: «Come mai allora Davide, mosso dallo Spirito, lo chiama Signore, dicendo: | 43 Ait illis : Quomodo ergo David in spiritu vocat eum Dominum, dicens : |
44 Disse il Signore al mio Signore: Siedi alla mia destra finché io ponga i tuoi nemici sotto i tuoi piedi? | 44 Dixit Dominus Domino meo : Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum ? |
45 Se dunque Davide lo chiama Signore, come può essere suo figlio?». | 45 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius ejus est ? |
46 Nessuno era in grado di rispondergli e, da quel giorno, nessuno osò più interrogarlo. | 46 Et nemo poterat ei respondere verbum : neque ausus fuit quisquam ex illa die eum amplius interrogare. |