Livre des Psaumes 49

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Au maître de chant. Psaume des fils de Coré.	1 ψαλμος τω ασαφ θεος θεων κυριος ελαλησεν και εκαλεσεν την γην απο ανατολων ηλιου και μεχρι δυσμων
2 Écoutez ceci, tous les peuples, tous, prêtez l’oreille, habitants du monde,	2 εκ σιων η ευπρεπεια της ωραιοτητος αυτου ο θεος εμφανως ηξει
3 enfants du peuple ou fils à papa, le riche aussi bien que le pauvre.	3 ο θεος ημων και ου παρασιωπησεται πυρ εναντιον αυτου καυθησεται και κυκλω αυτου καταιγις σφοδρα
4 Je veux dire des paroles de sagesse, ce qu’en mon cœur je médite donne à réfléchir.	4 προσκαλεσεται τον ουρανον ανω και την γην διακριναι τον λαον αυτου
5 Je cherche à bien entendre une maxime, puis j’explique mon énigme au son de la cithare.	5 συναγαγετε αυτω τους οσιους αυτου τους διατιθεμενους την διαθηκην αυτου επι θυσιαις
6 Pourquoi craindrais-je dans les jours mauvais, quand je vois tout autour les traîtres et leurs méfaits.	6 και αναγγελουσιν οι ουρανοι την δικαιοσυνην αυτου οτι ο θεος κριτης εστιν διαψαλμα
7 Leur assurance vient de leur fortune, eux qui se font gloire de leur grande richesse.	7 ακουσον λαος μου και λαλησω σοι ισραηλ και διαμαρτυρομαι σοι ο θεος ο θεος σου ειμι εγω
8 Mais qui rachètera son frère et donnera à Dieu la rançon?	8 ουκ επι ταις θυσιαις σου ελεγξω σε τα δε ολοκαυτωματα σου ενωπιον μου εστιν δια παντος
9 Racheter la vie? C’est bien trop cher, et voilà tout fini à jamais.	9 ου δεξομαι εκ του οικου σου μοσχους ουδε εκ των ποιμνιων σου χιμαρους
10 Pourraient-ils vivre toujours et ne jamais passer par la tombe?	10 οτι εμα εστιν παντα τα θηρια του δρυμου κτηνη εν τοις ορεσιν και βοες
11 On voit que le sage meurt, tout comme le fou et l’imbécile. Ils périront, laissant à d’autres leur fortune.	11 εγνωκα παντα τα πετεινα του ουρανου και ωραιοτης αγρου μετ' εμου εστιν
12 Leur tombe est leur maison définitive, d’âge en âge ils y seront à demeure: leur nom seulement restera sur leurs terres.	12 εαν πεινασω ου μη σοι ειπω εμη γαρ εστιν η οικουμενη και το πληρωμα αυτης
13 L’homme arrivé ne pense plus à rien, comme le bétail, il va à l’abattoir.	13 μη φαγομαι κρεα ταυρων η αιμα τραγων πιομαι
14 Voilà où courent ceux qui comptent sur eux-mêmes, c’est là qu’aboutiront ceux qui s’écoutent parler.	14 θυσον τω θεω θυσιαν αινεσεως και αποδος τω υψιστω τας ευχας σου
15 Comme des moutons ils sont parqués au séjour d’en bas, la mort les mène paître et leur impose sa loi. Ils sont le fantasme dissipé au matin, qui rentre chez lui au séjour d’en bas.	15 και επικαλεσαι με εν ημερα θλιψεως και εξελουμαι σε και δοξασεις με διαψαλμα
16 Moi, par contre, Dieu me rachètera, il me réclamera au séjour d’en bas.	16 τω δε αμαρτωλω ειπεν ο θεος ινα τι συ διηγη τα δικαιωματα μου και αναλαμβανεις την διαθηκην μου δια στοματος σου
17 Ne crains donc pas si tu vois l’homme s’enrichir, et sa maison puissante:	17 συ δε εμισησας παιδειαν και εξεβαλες τους λογους μου εις τα οπισω
18 il n’emportera rien de cela à sa mort, sa richesse ne le suivra pas.	18 ει εθεωρεις κλεπτην συνετρεχες αυτω και μετα μοιχων την μεριδα σου ετιθεις
19 Il se félicitait quand il vivait: “On pourra dire que tu t’es fait la vie belle”;	19 το στομα σου επλεονασεν κακιαν και η γλωσσα σου περιεπλεκεν δολιοτητα
20 mais il lui faut aller rejoindre ses pères et jamais il ne reverra la lumière.	20 καθημενος κατα του αδελφου σου κατελαλεις και κατα του υιου της μητρος σου ετιθεις σκανδαλον
21 L’homme arrivé ne pense plus à rien, comme le bétail, il va à l’abattoir.	21 ταυτα εποιησας και εσιγησα υπελαβες ανομιαν οτι εσομαι σοι ομοιος ελεγξω σε και παραστησω κατα προσωπον σου
	22 συνετε δη ταυτα οι επιλανθανομενοι του θεου μηποτε αρπαση και μη η ο ρυομενος
	23 θυσια αινεσεως δοξασει με και εκει οδος η δειξω αυτω το σωτηριον του θεου