Lamentazioni (ارميا) 5

SMITH VAN DYKE	STUTTGARTENSIA-DELITZSCH
1 اذكر يا رب ماذا صار لنا. اشرف وانظر الى عارنا.	1 זְכֹר יְהוָה מֶה־הָיָה לָנוּ [הַבֵּיט כ] (הַבִּיטָה ק) וּרְאֵה אֶת־חֶרְפָּתֵנוּ
2 قد صار ميراثنا للغرباء. بيوتنا للاجانب.	2 נַחֲלָתֵנוּ נֶהֶפְכָה לְזָרִים בָּתֵּינוּ לְנָכְרִים
3 صرنا ايتاما بلا اب. امهاتنا كارامل.	3 יְתֹומִים הָיִינוּ [אֵין כ] (וְאֵין ק) אָב אִמֹּתֵינוּ כְּאַלְמָנֹות
4 شربنا ماءنا بالفضة. حطبنا بالثمن يأتي.	4 מֵימֵינוּ בְּכֶסֶף שָׁתִינוּ עֵצֵינוּ בִּמְחִיר יָבֹאוּ
5 على اعناقنا نضطهد. نتعب ولا راحة لنا.	5 עַל צַוָּארֵנוּ נִרְדָּפְנוּ יָגַעְנוּ [לֹא כ] (וְלֹא ק) הוּנַח־לָנוּ
6 اعطينا اليد للمصريين والاشوريين لنشبع خبزا.	6 מִצְרַיִם נָתַנּוּ יָד אַשּׁוּר לִשְׂבֹּעַ לָחֶם
7 آباؤنا اخطأوا وليسوا بموجودين ونحن نحمل آثامهم.	7 אֲבֹתֵינוּ חָטְאוּ [אֵינָם כ] (וְאֵינָם ק) [אֲנַחְנוּ כ] (וַאֲנַחְנוּ ק) עֲוֹנֹתֵיהֶם סָבָלְנוּ
8 عبيد حكموا علينا. ليس من يخلص من ايديهم.	8 עֲבָדִים מָשְׁלוּ בָנוּ פֹּרֵק אֵין מִיָּדָם
9 بانفسنا نأتي بخبزنا من جرى سيف البرية.	9 בְּנַפְשֵׁנוּ נָבִיא לַחְמֵנוּ מִפְּנֵי חֶרֶב הַמִּדְבָּר
10 جلودنا اسودّت كتنور من جرى نيران الجوع.	10 עֹורֵנוּ כְּתַנּוּר נִכְמָרוּ מִפְּנֵי זַלְעֲפֹות רָעָב
11 اذلوا النساء في صهيون العذارى في مدن يهوذا.	11 נָשִׁים בְּצִיֹּון עִנּוּ בְּתֻלֹת בְּעָרֵי יְהוּדָה
12 الرؤساء بايديهم يعلقون ولم تعتبر وجوه الشيوخ.	12 שָׂרִים בְּיָדָם נִתְלוּ פְּנֵי זְקֵנִים לֹא נֶהְדָּרוּ
13 اخذوا الشبان للطحن والصبيان عثروا تحت الحطب.	13 בַּחוּרִים טְחֹון נָשָׂאוּ וּנְעָרִים בָּעֵץ כָּשָׁלוּ
14 كفت الشيوخ عن الباب والشبان عن غنائهم.	14 זְקֵנִים מִשַּׁעַר שָׁבָתוּ בַּחוּרִים מִנְּגִינָתָם
15 مضى فرح قلبنا صار رقصنا نوحا.	15 שָׁבַת מְשֹׂושׂ לִבֵּנוּ נֶהְפַּךְ לְאֵבֶל מְחֹלֵנוּ
16 سقط اكليل راسنا. ويل لنا لاننا قد اخطأنا.	16 נָפְלָה עֲטֶרֶת רֹאשֵׁנוּ אֹוי־נָא לָנוּ כִּי חָטָאנוּ
17 من اجل هذا حزن قلبنا. من اجل هذه اظلمت عيوننا.	17 עַל־זֶה הָיָה דָוֶה לִבֵּנוּ עַל־אֵלֶּה חָשְׁכוּ עֵינֵינוּ
18 من اجل جبل صهون الخرب. الثعالب ماشية فيه.	18 עַל הַר־צִיֹּון שֶׁשָּׁמֵם שׁוּעָלִים הִלְּכוּ־בֹו׃ פ
19 انت يا رب الى الابد تجلس. كرسيك الى دور فدور.	19 אַתָּה יְהוָה לְעֹולָם תֵּשֵׁב כִּסְאֲךָ לְדֹר וָדֹור
20 لماذا تنسانا الى الابد وتتركنا طول الايام.	20 לָמָּה לָנֶצַח תִּשְׁכָּחֵנוּ תַּעַזְבֵנוּ לְאֹרֶךְ יָמִים
21 ارددنا يا رب اليك فنرتد. جدد ايامنا كالقديم.	21 הֲשִׁיבֵנוּ יְהוָה ׀ אֵלֶיךָ [וְנָשׁוּב כ] (וְנָשׁוּבָה ק) חַדֵּשׁ יָמֵינוּ כְּקֶדֶם
22 هل كل الرفض رفضتنا هل غضبت علينا جدا	22 כִּי אִם־מָאֹס מְאַסְתָּנוּ קָצַפְתָּ עָלֵינוּ עַד־מְאֹד