1 L'uomo che, spesso rimproverato, persiste nell'errore, improvvisamente e irrimediabilmente sarà distrutto. | 1 μη καυχω τα εις αυριον ου γαρ γινωσκεις τι τεξεται η επιουσα |
2 Quando governano i giusti, il popolo si allieta; quando dominano gli empi, il popolo sospira. | 2 εγκωμιαζετω σε ο πελας και μη το σον στομα αλλοτριος και μη τα σα χειλη |
3 Un uomo che ama la sapienza allieta il padre; chi frequenta le prostitute dissipa la ricchezza. | 3 βαρυ λιθος και δυσβαστακτον αμμος οργη δε αφρονος βαρυτερα αμφοτερων |
4 Con la giustizia un re consolida il paese; chi aggrava le esazioni lo conduce alla rovina. | 4 ανελεημων θυμος και οξεια οργη αλλ' ουδενα υφισταται ζηλος |
5 Un uomo che adula il suo prossimo tende un laccio sotto i suoi piedi. | 5 κρεισσους ελεγχοι αποκεκαλυμμενοι κρυπτομενης φιλιας |
6 Nel peccato di un uomo empio c'è un laccio; il giusto invece esulta e si rallegra. | 6 αξιοπιστοτερα εστιν τραυματα φιλου η εκουσια φιληματα εχθρου |
7 Il giusto conosce il diritto dei poveri, ma l'empio non comprende la scienza. | 7 ψυχη εν πλησμονη ουσα κηριοις εμπαιζει ψυχη δε ενδεει και τα πικρα γλυκεια φαινεται |
8 Gli uomini senza scrupoli turbano la città, i saggi allontanano il furore. | 8 ωσπερ οταν ορνεον καταπετασθη εκ της ιδιας νοσσιας ουτως ανθρωπος δουλουται οταν αποξενωθη εκ των ιδιων τοπων |
9 Un uomo saggio ha un processo con lo stolto? Si agiti o rida, non ci sarà mai pace. | 9 μυροις και οινοις και θυμιαμασιν τερπεται καρδια καταρρηγνυται δε υπο συμπτωματων ψυχη |
10 Gli omicidi odiano chi è retto; i retti invece cercano la sua vita. | 10 φιλον σον η φιλον πατρωον μη εγκαταλιπης εις δε τον οικον του αδελφου σου μη εισελθης ατυχων κρεισσων φιλος εγγυς η αδελφος μακραν οικων |
11 Tutto il suo bollore fa esplodere lo stolto; il saggio invece lo reprime e lo trattiene. | 11 σοφος γινου υιε ινα ευφραινηται μου η καρδια και αποστρεψον απο σου επονειδιστους λογους |
12 Un capo si interessa a un resoconto falso? Tutti i suoi subalterni diventano cattivi. | 12 πανουργος κακων επερχομενων απεκρυβη αφρονες δε επελθοντες ζημιαν τεισουσιν |
13 Il povero e l'oppressore vanno insieme: dà luce agli occhi di ambedue il Signore. | 13 αφελου το ιματιον αυτου παρηλθεν γαρ υβριστης οστις τα αλλοτρια λυμαινεται |
14 Un re che giudica con equità i poveri: il suo trono per sempre si consolida. | 14 ος αν ευλογη φιλον το πρωι μεγαλη τη φωνη καταρωμενου ουδεν διαφερειν δοξει |
15 Verga e correzione dànno la sapienza; l'uomo lasciato a se stesso disonora sua madre. | 15 σταγονες εκβαλλουσιν ανθρωπον εν ημερα χειμερινη εκ του οικου αυτου ωσαυτως και γυνη λοιδορος εκ του ιδιου οικου |
16 Quando dominano gli empi la colpa si moltiplica; ma i giusti assisteranno alla loro rovina. | 16 βορεας σκληρος ανεμος ονοματι δε επιδεξιος καλειται |
17 Correggi tuo figlio e ti darà conforto; procurerà delizie alla tua anima. | 17 σιδηρος σιδηρον οξυνει ανηρ δε παροξυνει προσωπον εταιρου |
18 Quando non c'è visione il popolo si sfrena; ma chi osserva la legge è felice. | 18 ος φυτευει συκην φαγεται τους καρπους αυτης ος δε φυλασσει τον εαυτου κυριον τιμηθησεται |
19 Con i discorsi non si corregge un servo; egli comprende, ma non obbedisce. | 19 ωσπερ ουχ ομοια προσωπα προσωποις ουτως ουδε αι καρδιαι των ανθρωπων |
20 Tu vedi un uomo svelto con le chiacchiere? C'è più speranza in uno stolto che in costui! | 20 αδης και απωλεια ουκ εμπιμπλανται ωσαυτως και οι οφθαλμοι των ανθρωπων απληστοι [20α] βδελυγμα κυριω στηριζων οφθαλμον και οι απαιδευτοι ακρατεις γλωσση |
21 Chi tratta mollemente il suo servo dall'infanzia, alla fine costui diventerà insolente. | 21 δοκιμιον αργυρω και χρυσω πυρωσις ανηρ δε δοκιμαζεται δια στοματος εγκωμιαζοντων αυτον [21α] καρδια ανομου εκζητει κακα καρδια δε ευθης εκζητει γνωσιν |
22 L'uomo collerico suscita le liti e l'uomo passionale moltiplica i peccati. | 22 εαν μαστιγοις αφρονα εν μεσω συνεδριου ατιμαζων ου μη περιελης την αφροσυνην αυτου |
23 L'orgoglio dell'uomo gli procura umiliazione e l'umile di spirito avrà l'onore. | 23 γνωστως επιγνωση ψυχας ποιμνιου σου και επιστησεις καρδιαν σου σαις αγελαις |
24 Fa le parti con il ladro e odia la sua anima chi sente la maledizione e non denunzia nulla. | 24 οτι ου τον αιωνα ανδρι κρατος και ισχυς ουδε παραδιδωσιν εκ γενεας εις γενεαν |
25 La paura dell'uomo ti crea un laccio; chi confida nel Signore è al sicuro. | 25 επιμελου των εν τω πεδιω χλωρων και κερεις ποαν και συναγε χορτον ορεινον |
26 Molti cercano i favori del capo, ma viene dal Signore la sorte di ciascuno. | 26 ινα εχης προβατα εις ιματισμον τιμα πεδιον ινα ωσιν σοι αρνες |
27 Obbrobrio per i giusti è l'uomo empio; obbrobrio per l'empio è chi agisce rettamente. | 27 υιε παρ' εμου εχεις ρησεις ισχυρας εις την ζωην σου και εις την ζωην σων θεραποντων |