Scrutatio

Mercoledi, 15 maggio 2024 - Sant'Isidoro agricoltore ( Letture di oggi)

Giobbe 17


font
BIBBIA RICCIOTTINOVA VULGATA
1 - Il mio spirito s'attenua, i miei giorni s'accorciano, e per me non resta che il sepolcro!1 Spiritus meus attenuatus est,
dies mei exstincti,
et solum mihi superest sepulcrum.
2 Io non ho peccato, eppur nelle amarezze s'intrattiene l'occhio mio.2 Nonne irrisiones circumdant me,
et in amaritudinibus moratur oculus meus?
3 Liberami, o Signore, e mettimi vicino a te, e poi mi combatta pur la mano di chiunque.3 Pone pignus pro me iuxta te;
et quis umquam spondens percutiet manum meam?
4 Il cuor di costoro tu tenesti lontano dall'intelligenza, perciò essi non trionferanno.4 Cor eorum longe fecisti a disciplina;
propterea non exaltabuntur.
5 Si promette del bottino ai compagni, mentre gli occhi dei propri figli si consumano [in vana attesa].5 Praedam pollicetur sociis,
sed oculi filiorum eius deficient.
6 Eppur egli mi ha ridotto a proverbio della plebe, e [spaventoso] esempio io sono per essi.6 Posuit me quasi in proverbium vulgi
et conspuendum in faciem.
7 S'ottenebrò pel corruccio l'occhio mio, e le mie membra sono ridotte ad un nulla.7 Caligavit ab indignatione oculus meus,
et membra mea quasi in umbram redacta sunt.
8 I giusti sono sgomenti di questo, e l'innocente insorge contro l'ipocrita;8 Stupebunt iusti super hoc,
et innocens contra impium excitabitur.
9 ma il giusto s'attiene alla sua strada, e chi è puro di mani accresce la costanza.9 Et tenebit iustus viam suam,
et mundus manibus addet fortitudinem.
10 Perciò voi tutti volgetevi e venite, ed io non troverò fra voi alcun sapiente!10 Igitur omnes vos convertimini et venite,
et non inveniam in vobis ullum sapientem.
11 I miei giorni passarono, i miei progetti furono dispersi, tormentandomi il cuore.11 Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt
et desideria cordis mei.
12 La notte [per me] s'è cambiata in giorno, e di nuovo dopo le tenebre aspetto la luce.12 Noctem verterunt in diem;
et rursum post tenebras properat lux.
13 Se ho una speranza, è che gl'ìnferi diventino la mia dimora, e che nelle tenebre [della morte] io stenda il mio giaciglio;13 Si sustinuero, infernus domus mea est;
et in tenebris stravi lectulum meum.
14 alla putredine io esclamo: - Tu sei il padre mio! Mamma mia! e Sorella mia! - [chiamo] la verminaia.14 Putredini dixi: Pater meus es!;
Mater mea et soror mea! vermibus.
15 Ov'è mai dunque la mia speranza [umana], e la mia felicità chi può scoprirla?15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea,
et patientiam meam quis considerat?
16 Nei profondissimi ìnferi scenderà ogni mia cosa: non potrò almeno laggiù trovar la mia pace?».16 In profundissimum infernum descendent omnia mea;
simul in pulvere erit requies mihi? ”.