Giobbe 17
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA RICCIOTTI | NOVA VULGATA |
---|---|
1 - Il mio spirito s'attenua, i miei giorni s'accorciano, e per me non resta che il sepolcro! | 1 Spiritus meus attenuatus est, dies mei exstincti, et solum mihi superest sepulcrum. |
2 Io non ho peccato, eppur nelle amarezze s'intrattiene l'occhio mio. | 2 Nonne irrisiones circumdant me, et in amaritudinibus moratur oculus meus? |
3 Liberami, o Signore, e mettimi vicino a te, e poi mi combatta pur la mano di chiunque. | 3 Pone pignus pro me iuxta te; et quis umquam spondens percutiet manum meam? |
4 Il cuor di costoro tu tenesti lontano dall'intelligenza, perciò essi non trionferanno. | 4 Cor eorum longe fecisti a disciplina; propterea non exaltabuntur. |
5 Si promette del bottino ai compagni, mentre gli occhi dei propri figli si consumano [in vana attesa]. | 5 Praedam pollicetur sociis, sed oculi filiorum eius deficient. |
6 Eppur egli mi ha ridotto a proverbio della plebe, e [spaventoso] esempio io sono per essi. | 6 Posuit me quasi in proverbium vulgi et conspuendum in faciem. |
7 S'ottenebrò pel corruccio l'occhio mio, e le mie membra sono ridotte ad un nulla. | 7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in umbram redacta sunt. |
8 I giusti sono sgomenti di questo, e l'innocente insorge contro l'ipocrita; | 8 Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra impium excitabitur. |
9 ma il giusto s'attiene alla sua strada, e chi è puro di mani accresce la costanza. | 9 Et tenebit iustus viam suam, et mundus manibus addet fortitudinem. |
10 Perciò voi tutti volgetevi e venite, ed io non troverò fra voi alcun sapiente! | 10 Igitur omnes vos convertimini et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem. |
11 I miei giorni passarono, i miei progetti furono dispersi, tormentandomi il cuore. | 11 Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt et desideria cordis mei. |
12 La notte [per me] s'è cambiata in giorno, e di nuovo dopo le tenebre aspetto la luce. | 12 Noctem verterunt in diem; et rursum post tenebras properat lux. |
13 Se ho una speranza, è che gl'ìnferi diventino la mia dimora, e che nelle tenebre [della morte] io stenda il mio giaciglio; | 13 Si sustinuero, infernus domus mea est; et in tenebris stravi lectulum meum. |
14 alla putredine io esclamo: - Tu sei il padre mio! Mamma mia! e Sorella mia! - [chiamo] la verminaia. | 14 Putredini dixi: Pater meus es!; Mater mea et soror mea! vermibus. |
15 Ov'è mai dunque la mia speranza [umana], e la mia felicità chi può scoprirla? | 15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea, et patientiam meam quis considerat? |
16 Nei profondissimi ìnferi scenderà ogni mia cosa: non potrò almeno laggiù trovar la mia pace?». | 16 In profundissimum infernum descendent omnia mea; simul in pulvere erit requies mihi? ”. |