| 1 ויען איוב ויאמר | 1 Hiob na to odpowiedział, i rzekł: |
| 2 שמעו שמוע מלתי ותהי זאת תנחומתיכם | 2 Słuchajcie, słuchajcie mej mowy, może mnie tym pocieszycie. |
| 3 שאוני ואנכי אדבר ואחר דברי תלעיג | 3 Dopuśćcie i mnie też do słowa, potem pozwalam wam szydzić. |
| 4 האנכי לאדם שיחי ואם מדוע לא תקצר רוחי | 4 A czyż ja do ludzi mam żal? Czy niesłusznie duch mój jest wzburzony? |
| 5 פנו אלי והשמו ושימו יד על פה | 5 Spójrzcie na mnie, zdziwieni, i ręką przymknijcie swe usta! |
| 6 ואם זכרתי ונבהלתי ואחז בשרי פלצות | 6 Jest myśl, co mnie tak przeraża, że drżę na całym ciele: |
| 7 מדוע רשעים יחיו עתקו גם גברו חיל | 7 Czemuż to żyją grzesznicy? Wiekowi są i potężni. |
| 8 זרעם נכון לפניהם עמם וצאצאיהם לעיניהם | 8 Trwałe jest u nich potomstwo i dano oglądać im wnuki. |
| 9 בתיהם שלום מפחד ולא שבט אלוה עליהם | 9 Ich domy są bezpieczne, bez strachu, gdyż nie sięga ich Boża rózga. |
| 10 שורו עבר ולא יגעל תפלט פרתו ולא תשכל | 10 Ich buhaj jest zawsze płodny, krowa im rodzi, nie roni. |
| 11 ישלחו כצאן עויליהם וילדיהם ירקדון | 11 Swych chłopców puszczają jak owce: niech dzieci biegają radośnie, |
| 12 ישאו כתף וכנור וישמחו לקול עוגב | 12 chwytają za miecz i harfę i tańczą do wtóru piszczałki. |
| 13 יבלו בטוב ימיהם וברגע שאול יחתו | 13 Pędzą swe dni w dobrobycie, w spokoju zstępują do Szeolu. |
| 14 ויאמרו לאל סור ממנו ודעת דרכיך לא חפצנו | 14 Oddal się - mówili do Boga - nie chcemy znać Twoich dróg. |
| 15 מה שדי כי נעבדנו ומה נועיל כי נפגע בו | 15 Po cóż służyć Wszechmogącemu? Co da nam modlitwa do Niego? |
| 16 הן לא בידם טובם עצת רשעים רחקה מני | 16 Czyż w ich rękach nie ma szczęścia, choć ich myśli od Niego daleko? |
| 17 כמה נר רשעים ידעך ויבא עלימו אידם חבלים יחלק באפו | 17 Czy często gaśnie lampa niewiernych, czy na nich klęska spada? Gniew Boży rujnuje nieprawych? |
| 18 יהיו כתבן לפני רוח וכמץ גנבתו סופה | 18 Czyż są podobni do słomy na wietrze lub do plew pędzonych przez wicher? |
| 19 אלוה יצפן לבניו אונו ישלם אליו וידע | 19 Bóg chowa cierpienia dla synów. Trzeba je zadać samemu, niech pozna, |
| 20 יראו עינו כידו ומחמת שדי ישתה | 20 niech ujrzy oczami swą klęskę, niech gniew Wszechmocnego wypije! |
| 21 כי מה חפצו בביתו אחריו ומספר חדשיו חצצו | 21 Czy mu po śmierci zależy na domu, gdy liczba miesięcy skończona? |
| 22 הלאל ילמד דעת והוא רמים ישפוט | 22 Czy Boga chcesz uczyć mądrości, Tego, co sądzi mocarzy? |
| 23 זה ימות בעצם תמו כלו שלאנן ושליו | 23 Jeden umiera szczęśliwy, ze wszech miar bezpieczny, beztroski. |
| 24 עטיניו מלאו חלב ומח עצמותיו ישקה | 24 Naczynia ma pełne mleka, szpik jego kości jest świeży. |
| 25 וזה ימות בנפש מרה ולא אכל בטובה | 25 Drugi zaś kończy w boleści i szczęścia nigdy nie zaznał. |
| 26 יחד על עפר ישכבו ורמה תכסה עליהם | 26 A w ziemi leżą razem, obydwu pokrywa robactwo. |
| 27 הן ידעתי מחשבותיכם ומזמות עלי תחמסו | 27 Wasze myśli są mi już znane i plany, jak chcecie mnie dręczyć. |
| 28 כי תאמרו איה בית נדיב ואיה אהל משכנות רשעים | 28 Mówicie: A gdzie dom bogacza lub namiot mieszkalny złoczyńców? |
| 29 הלא שאלתם עוברי דרך ואתתם לא תנכרו | 29 Czy nie pytacie podróżnych? Co mówią - nie wiecie dokładnie? |
| 30 כי ליום איד יחשך רע ליום עברות יובלו | 30 Grzesznik ocalał w dni grozy i w czasie, gdy nadciąga kara. |
| 31 מי יגיד על פניו דרכו והוא עשה מי ישלם לו | 31 Więc kto mu wypomni złe życie i któż zapłaci za czyny? |
| 32 והוא לקברות יובל ועל גדיש ישקוד | 32 Takiego grzebią uroczyście i straże stawiają przy grobie. |
| 33 מתקו לו רגבי נחל ואחריו כל אדם ימשוך ולפניו אין מספר | 33 Toteż przyjemne są mu grudy ziemi, bo tłum ludzi jest za nim, jak i przed nim bez liku. |
| 34 ואיך תנחמוני הבל ותשובתיכם נשאר מעל | 34 Więc czemu mnie próżno cieszycie, gdy prawdzie odpowiedź zaprzecza? |