ΙΩΒ - Giobbe - Job 5

LXX	KING JAMES BIBLE
1 επικαλεσαι δε ει τις σοι υπακουσεται η ει τινα αγγελων αγιων οψη	1 Call now, if there be any that will answer thee; and to which of the saints wilt thou turn?
2 και γαρ αφρονα αναιρει οργη πεπλανημενον δε θανατοι ζηλος	2 For wrath killeth the foolish man, and envy slayeth the silly one.
3 εγω δε εωρακα αφρονας ριζαν βαλλοντας αλλ' ευθεως εβρωθη αυτων η διαιτα	3 I have seen the foolish taking root: but suddenly I cursed his habitation.
4 πορρω γενοιντο οι υιοι αυτων απο σωτηριας κολαβρισθειησαν δε επι θυραις ησσονων και ουκ εσται ο εξαιρουμενος	4 His children are far from safety, and they are crushed in the gate, neither is there any to deliver them.
5 α γαρ εκεινοι συνηγαγον δικαιοι εδονται αυτοι δε εκ κακων ουκ εξαιρετοι εσονται εκσιφωνισθειη αυτων η ισχυς	5 Whose harvest the hungry eateth up, and taketh it even out of the thorns, and the robber swalloweth up their substance.
6 ου γαρ μη εξελθη εκ της γης κοπος ουδε εξ ορεων αναβλαστησει πονος	6 Although affliction cometh not forth of the dust, neither doth trouble spring out of the ground;
7 αλλα ανθρωπος γενναται κοπω νεοσσοι δε γυπος τα υψηλα πετονται	7 Yet man is born unto trouble, as the sparks fly upward.
8 ου μην δε αλλα εγω δεηθησομαι κυριου κυριον δε τον παντων δεσποτην επικαλεσομαι	8 I would seek unto God, and unto God would I commit my cause:
9 τον ποιουντα μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος	9 Which doeth great things and unsearchable; marvellous things without number:
10 τον διδοντα υετον επι την γην αποστελλοντα υδωρ επι την υπ' ουρανον	10 Who giveth rain upon the earth, and sendeth waters upon the fields:
11 τον ποιουντα ταπεινους εις υψος και απολωλοτας εξεγειροντα	11 To set up on high those that be low; that those which mourn may be exalted to safety.
12 διαλλασσοντα βουλας πανουργων και ου μη ποιησουσιν αι χειρες αυτων αληθες	12 He disappointeth the devices of the crafty, so that their hands cannot perform their enterprise.
13 ο καταλαμβανων σοφους εν τη φρονησει βουλην δε πολυπλοκων εξεστησεν	13 He taketh the wise in their own craftiness: and the counsel of the froward is carried headlong.
14 ημερας συναντησεται αυτοις σκοτος το δε μεσημβρινον ψηλαφησαισαν ισα νυκτι	14 They meet with darkness in the daytime, and grope in the noonday as in the night.
15 απολοιντο δε εν πολεμω αδυνατος δε εξελθοι εκ χειρος δυναστου	15 But he saveth the poor from the sword, from their mouth, and from the hand of the mighty.
16 ειη δε αδυνατω ελπις αδικου δε στομα εμφραχθειη	16 So the poor hath hope, and iniquity stoppeth her mouth.
17 μακαριος δε ανθρωπος ον ηλεγξεν ο κυριος νουθετημα δε παντοκρατορος μη απαναινου	17 Behold, happy is the man whom God correcteth: therefore despise not thou the chastening of the Almighty:
18 αυτος γαρ αλγειν ποιει και παλιν αποκαθιστησιν επαισεν και αι χειρες αυτου ιασαντο	18 For he maketh sore, and bindeth up: he woundeth, and his hands make whole.
19 εξακις εξ αναγκων σε εξελειται εν δε τω εβδομω ου μη αψηται σου κακον	19 He shall deliver thee in six troubles: yea, in seven there shall no evil touch thee.
20 εν λιμω ρυσεται σε εκ θανατου εν πολεμω δε εκ χειρος σιδηρου λυσει σε	20 In famine he shall redeem thee from death: and in war from the power of the sword.
21 απο μαστιγος γλωσσης σε κρυψει και ου μη φοβηθης απο κακων ερχομενων	21 Thou shalt be hid from the scourge of the tongue: neither shalt thou be afraid of destruction when it cometh.
22 αδικων και ανομων καταγελαση απο δε θηριων αγριων ου μη φοβηθης	22 At destruction and famine thou shalt laugh: neither shalt thou be afraid of the beasts of the earth.
23 θηρες γαρ αγριοι ειρηνευσουσιν σοι	23 For thou shalt be in league with the stones of the field: and the beasts of the field shall be at peace with thee.
24 ειτα γνωση οτι ειρηνευσει σου ο οικος η δε διαιτα της σκηνης σου ου μη αμαρτη	24 And thou shalt know that thy tabernacle shall be in peace; and thou shalt visit thy habitation, and shalt not sin.
25 γνωση δε οτι πολυ το σπερμα σου τα δε τεκνα σου εσται ωσπερ το παμβοτανον του αγρου	25 Thou shalt know also that thy seed shall be great, and thine offspring as the grass of the earth.
26 ελευση δε εν ταφω ωσπερ σιτος ωριμος κατα καιρον θεριζομενος η ωσπερ θιμωνια αλωνος καθ' ωραν συγκομισθεισα	26 Thou shalt come to thy grave in a full age, like as a shock of corn cometh in in his season.
27 ιδου ταυτα ουτως εξιχνιασαμεν ταυτα εστιν α ακηκοαμεν συ δε γνωθι σεαυτω ει τι επραξας	27 Lo this, we have searched it, so it is; hear it, and know thou it for thy good.