ΙΩΒ - Giobbe - Job 5

LXX	JERUSALEM
1 επικαλεσαι δε ει τις σοι υπακουσεται η ει τινα αγγελων αγιων οψη	1 Appelle maintenant! Est-ce qu'on te répondra? Auquel des saints t'adresseras-tu?
2 και γαρ αφρονα αναιρει οργη πεπλανημενον δε θανατοι ζηλος	2 En vérité, le dépit tue l'insensé et l'emportement fait mourir le sot.
3 εγω δε εωρακα αφρονας ριζαν βαλλοντας αλλ' ευθεως εβρωθη αυτων η διαιτα	3 J'ai vu ceci, moi: l'un d'eux prenait racine, quand sa demeure fut soudain maudite.
4 πορρω γενοιντο οι υιοι αυτων απο σωτηριας κολαβρισθειησαν δε επι θυραις ησσονων και ουκ εσται ο εξαιρουμενος	4 Ses fils sont privés de tout appui, accablés à la Porte sans défenseur;
5 α γαρ εκεινοι συνηγαγον δικαιοι εδονται αυτοι δε εκ κακων ουκ εξαιρετοι εσονται εκσιφωνισθειη αυτων η ισχυς	5 leur moisson nourrit des affamés, car Dieu la leur ôte de la bouche, et des hommes altérés convoitentleurs biens.
6 ου γαρ μη εξελθη εκ της γης κοπος ουδε εξ ορεων αναβλαστησει πονος	6 Non, la misère ne sourd pas de terre, la peine ne germe pas du sol.
7 αλλα ανθρωπος γενναται κοπω νεοσσοι δε γυπος τα υψηλα πετονται	7 C'est l'homme qui engendre la peine comme le vol des aigles recherche l'altitude.
8 ου μην δε αλλα εγω δεηθησομαι κυριου κυριον δε τον παντων δεσποτην επικαλεσομαι	8 Pour moi, j'aurais recours à Dieu, à lui j'exposerais ma cause.
9 τον ποιουντα μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος	9 Il est l'auteur d'oeuvres grandioses et insondables, de merveilles qu'on ne peut compter.
10 τον διδοντα υετον επι την γην αποστελλοντα υδωρ επι την υπ' ουρανον	10 Il répand la pluie sur la terre, envoie les eaux sur les campagnes.
11 τον ποιουντα ταπεινους εις υψος και απολωλοτας εξεγειροντα	11 S'il veut relever les humiliés, pousser les affligés au comble du bonheur,
12 διαλλασσοντα βουλας πανουργων και ου μη ποιησουσιν αι χειρες αυτων αληθες	12 il déjoue les desseins des astucieux, incapables de mener à bien leurs intrigues.
13 ο καταλαμβανων σοφους εν τη φρονησει βουλην δε πολυπλοκων εξεστησεν	13 Il prend les sages au piège de leurs astuces, rend stupides les conseillers retors.
14 ημερας συναντησεται αυτοις σκοτος το δε μεσημβρινον ψηλαφησαισαν ισα νυκτι	14 En plein jour ils se heurtent aux ténèbres, ils tâtonnent à midi comme dans la nuit.
15 απολοιντο δε εν πολεμω αδυνατος δε εξελθοι εκ χειρος δυναστου	15 Il arrache de leur gueule l'homme ruiné et le pauvre des mains du puissant.
16 ειη δε αδυνατω ελπις αδικου δε στομα εμφραχθειη	16 Alors le faible renaît à l'espoir et l'injustice doit fermer la bouche.
17 μακαριος δε ανθρωπος ον ηλεγξεν ο κυριος νουθετημα δε παντοκρατορος μη απαναινου	17 Oui, heureux l'homme que Dieu corrige! Aussi, ne méprise pas la leçon de Shaddaï.
18 αυτος γαρ αλγειν ποιει και παλιν αποκαθιστησιν επαισεν και αι χειρες αυτου ιασαντο	18 Lui, qui blesse, puis panse la plaie, qui meurtrit, puis guérit de sa main,
19 εξακις εξ αναγκων σε εξελειται εν δε τω εβδομω ου μη αψηται σου κακον	19 six fois de l'angoisse il te délivrera, et une septième le mal t'épargnera.
20 εν λιμω ρυσεται σε εκ θανατου εν πολεμω δε εκ χειρος σιδηρου λυσει σε	20 Dans une famine, il te sauvera de la mort; à la guerre, des atteintes de l'épée.
21 απο μαστιγος γλωσσης σε κρυψει και ου μη φοβηθης απο κακων ερχομενων	21 Tu seras à l'abri du fouet de la langue, sans crainte à l'approche du pillard.
22 αδικων και ανομων καταγελαση απο δε θηριων αγριων ου μη φοβηθης	22 Tu riras de la sécheresse et du gel et tu ne craindras pas les bêtes de la terre.
23 θηρες γαρ αγριοι ειρηνευσουσιν σοι	23 Tu auras un pacte avec les pierres des champs, les bêtes sauvages seront en paix avec toi.
24 ειτα γνωση οτι ειρηνευσει σου ο οικος η δε διαιτα της σκηνης σου ου μη αμαρτη	24 Tu trouveras ta tente prospère, ton bercail au complet quand tu le visiteras.
25 γνωση δε οτι πολυ το σπερμα σου τα δε τεκνα σου εσται ωσπερ το παμβοτανον του αγρου	25 Tu verras ta postérité s'accroître, tes rejetons pousser comme l'herbe des champs.
26 ελευση δε εν ταφω ωσπερ σιτος ωριμος κατα καιρον θεριζομενος η ωσπερ θιμωνια αλωνος καθ' ωραν συγκομισθεισα	26 Tu entreras dans la tombe bien mûr, comme on entasse la meule en son temps.
27 ιδου ταυτα ουτως εξιχνιασαμεν ταυτα εστιν α ακηκοαμεν συ δε γνωθι σεαυτω ει τι επραξας	27 Tout cela, nous l'avons observé: c'est la vérité! A toi d'écouter et d'en faire ton profit.