1 ουχ εορακας αυτον ουδε επι τοις λεγομενοις τεθαυμακας | 1 Tu esperanza se vería defraudada: con sólo mirarlo quedarías aterrado. |
2 ου δεδοικας οτι ητοιμασται μοι τις γαρ εστιν ο εμοι αντιστας | 2 ¿No es demasiado feroz para excitarlo? ¿Quién podría resistir ante él |
3 η τις αντιστησεται μοι και υπομενει ει πασα η υπ' ουρανον εμη εστιν | 3 ¿Quién lo enfrentó, y quedó sano y salvo? ¡Nadie debajo de los cielos! |
4 ου σιωπησομαι δι' αυτον και λογον δυναμεως ελεησει τον ισον αυτου | 4 No dejaré de mencionar sus miembros, hablaré de su fuerza incomparable. |
5 τις αποκαλυψει προσωπον ενδυσεως αυτου εις δε πτυξιν θωρακος αυτου τις αν εισελθοι | 5 ¿Quién rasgó el exterior de su manto o atravesó su doble coraza? |
6 πυλας προσωπου αυτου τις ανοιξει κυκλω οδοντων αυτου φοβος | 6 ¿Quién forzó las puertas de sus fauces? ¡En torno de sus colmillos reina el terror! |
7 τα εγκατα αυτου ασπιδες χαλκειαι συνδεσμος δε αυτου ωσπερ σμιριτης λιθος | 7 Su dorso es una hilera de escudos, trabados por un sello de piedra. |
8 εις του ενος κολλωνται πνευμα δε ου μη διελθη αυτον | 8 Se aprietan unos contra otros, ni una brisa pasa en medio de ellos. |
9 ανηρ τω αδελφω αυτου προσκολληθησεται συνεχονται και ου μη αποσπασθωσιν | 9 Están adheridos entre sí, forman un bloque y no se separan. |
10 εν πταρμω αυτου επιφαυσκεται φεγγος οι δε οφθαλμοι αυτου ειδος εωσφορου | 10 Su estornudo arroja rayos de luz, sus ojos brillan como los destellos de la aurora. |
11 εκ στοματος αυτου εκπορευονται λαμπαδες καιομεναι και διαρριπτουνται εσχαραι πυρος | 11 De sus fauces brotan antorchas, chispas de fuego escapan de ellas. |
12 εκ μυκτηρων αυτου εκπορευεται καπνος καμινου καιομενης πυρι ανθρακων | 12 Sale humo de sus narices como de una olla que hierve sobre el fuego. |
13 η ψυχη αυτου ανθρακες φλοξ δε εκ στοματος αυτου εκπορευεται | 13 Su aliento enciende los carbones, una llamarada sale de su boca. |
14 εν δε τραχηλω αυτου αυλιζεται δυναμις εμπροσθεν αυτου τρεχει απωλεια | 14 En su cerviz reside la fuerza y cunde el pánico delante de él. |
15 σαρκες δε σωματος αυτου κεκολληνται καταχεει επ' αυτον ου σαλευθησεται | 15 Sus carnes son macizas: están pegadas a él y no se mueven. |
16 η καρδια αυτου πεπηγεν ως λιθος εστηκεν δε ωσπερ ακμων ανηλατος | 16 Su corazón es duro como una roca, resistente como una piedra de molino. |
17 στραφεντος δε αυτου φοβος θηριοις τετραποσιν επι γης αλλομενοις | 17 Cuando se yergue, tiemblan las olas, se retira el oleaje del mar. |
18 εαν συναντησωσιν αυτω λογχαι ουδεν μη ποιησωσιν δορυ επηρμενον και θωρακα | 18 La espada lo toca, pero no se clava, ni tampoco la lanza, el dardo o la jabalina. |
19 ηγηται μεν γαρ σιδηρον αχυρα χαλκον δε ωσπερ ξυλον σαθρον | 19 El hierro es como paja para él, y el bronce, como madera podrida. |
20 ου μη τρωση αυτον τοξον χαλκειον ηγηται μεν πετροβολον χορτον | 20 Las flechas no lo hacen huir, las piedras de la honda se convierten en estopa. |
21 ως καλαμη ελογισθησαν σφυραι καταγελα δε σεισμου πυρφορου | 21 La maza le parece una brizna de hierba y se ríe del estruendo del sable. |
22 η στρωμνη αυτου οβελισκοι οξεις πας δε χρυσος θαλασσης υπ' αυτον ωσπερ πηλος αμυθητος | 22 Tiene por debajo tejas puntiagudas, se arrastra como un rastrillo sobre el barro. |
23 αναζει την αβυσσον ωσπερ χαλκειον ηγηται δε την θαλασσαν ωσπερ εξαλειπτρον | 23 Hace hervir las aguas profundas como una olla, convierte el mar en un pebetero. |
24 τον δε ταρταρον της αβυσσου ωσπερ αιχμαλωτον ελογισατο αβυσσον εις περιπατον | 24 Deja detrás de él una estela luminosa: el océano parece cubierto de una cabellera blanca. |
25 ουκ εστιν ουδεν επι της γης ομοιον αυτω πεποιημενον εγκαταπαιζεσθαι υπο των αγγελων μου | 25 No hay en la tierra nadie igual a él, ha sido hecho para no temer nada. |
26 παν υψηλον ορα αυτος δε βασιλευς παντων των εν τοις υδασιν | 26 Mira de frente a los más encumbrados, es el rey de las bestias más feroces. |