ΙΩΒ - Giobbe - Job 41

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 ουχ εορακας αυτον ουδε επι τοις λεγομενοις τεθαυμακας	1 Tu te trompes si tu crois l’avoir, son seul aspect te fera reculer!
2 ου δεδοικας οτι ητοιμασται μοι τις γαρ εστιν ο εμοι αντιστας	2 N’est-il pas cruel dès qu’on l’éveille? Qui lui fera face sans céder le terrain,
3 η τις αντιστησεται μοι και υπομενει ει πασα η υπ' ουρανον εμη εστιν	3 qui l’attaquera et sera le plus fort? Personne sous les cieux.
4 ου σιωπησομαι δι' αυτον και λογον δυναμεως ελεησει τον ισον αυτου	4 Je devrais parler de ses membres, il me faut rappeler sa force incomparable.
5 τις αποκαλυψει προσωπον ενδυσεως αυτου εις δε πτυξιν θωρακος αυτου τις αν εισελθοι	5 Qui a soulevé le devant de sa tunique, et regardé sous sa carapace?
6 πυλας προσωπου αυτου τις ανοιξει κυκλω οδοντων αυτου φοβος	6 Qui a ouvert les battants de sa mâchoire? et quelle frayeur à voir cette couronne de dents!
7 τα εγκατα αυτου ασπιδες χαλκειαι συνδεσμος δε αυτου ωσπερ σμιριτης λιθος	7 Son dos n’est qu’un tissu de plaques qui se recouvrent sans laisser d’espace;
8 εις του ενος κολλωνται πνευμα δε ου μη διελθη αυτον	8 la jointure est si bonne que pas un souffle n’y passerait.
9 ανηρ τω αδελφω αυτου προσκολληθησεται συνεχονται και ου μη αποσπασθωσιν	9 Chacune est soudée à sa voisine, leur assemblage ne se démonte pas.
10 εν πταρμω αυτου επιφαυσκεται φεγγος οι δε οφθαλμοι αυτου ειδος εωσφορου	10 S’il éternue, ce sont des étincelles, ses paupières laissent jaillir une lumière.
11 εκ στοματος αυτου εκπορευονται λαμπαδες καιομεναι και διαρριπτουνται εσχαραι πυρος	11 De sa gueule se dégagent des flammes, des étincelles de feu s’en échappent.
12 εκ μυκτηρων αυτου εκπορευεται καπνος καμινου καιομενης πυρι ανθρακων	12 Une vapeur sort de ses narines, des projections, comme d’un chaudron qui bouillonne.
13 η ψυχη αυτου ανθρακες φλοξ δε εκ στοματος αυτου εκπορευεται	13 À son souffle les charbons s’enflamment, une langue de feu sort de sa gueule!
14 εν δε τραχηλω αυτου αυλιζεται δυναμις εμπροσθεν αυτου τρεχει απωλεια	14 Toute sa force est dans son cou, l’effroi passe devant lui!
15 σαρκες δε σωματος αυτου κεκολληνται καταχεει επ' αυτον ου σαλευθησεται	15 Sa carcasse ne fait qu’un tout, partout elle résiste et rien ne bouge.
16 η καρδια αυτου πεπηγεν ως λιθος εστηκεν δε ωσπερ ακμων ανηλατος	16 Son cœur est dur comme le roc, comme une pierre à broyer.
17 στραφεντος δε αυτου φοβος θηριοις τετραποσιν επι γης αλλομενοις	17 S’il se redresse, les flots refluent, les ondes s’effraient.
18 εαν συναντησωσιν αυτω λογχαι ουδεν μη ποιησωσιν δορυ επηρμενον και θωρακα	18 L’épée le frappe sans pénétrer, la lance et la flèche rebondissent.
19 ηγηται μεν γαρ σιδηρον αχυρα χαλκον δε ωσπερ ξυλον σαθρον	19 Pour lui le fer n’est que paille, et le bronze comme le bois s’émousse.
20 ου μη τρωση αυτον τοξον χαλκειον ηγηται μεν πετροβολον χορτον	20 Les traits de l’arc ne le font pas fuir, les pierres de fronde lui semblent brins de paille.
21 ως καλαμη ελογισθησαν σφυραι καταγελα δε σεισμου πυρφορου	21 La massue n’est pour lui qu’une baguette, le javelot résonne sur lui: il s’en moque.
22 η στρωμνη αυτου οβελισκοι οξεις πας δε χρυσος θαλασσης υπ' αυτον ωσπερ πηλος αμυθητος	22 Tout son dessous est garni de pointes, il herse la vase, y laissant des sillons.
23 αναζει την αβυσσον ωσπερ χαλκειον ηγηται δε την θαλασσαν ωσπερ εξαλειπτρον	23 Puis c’est un bouillonnement dans les ondes, des bulles sur l’eau, comme sur des charbons d’encens.
24 τον δε ταρταρον της αβυσσου ωσπερ αιχμαλωτον ελογισατο αβυσσον εις περιπατον	24 Il laisse derrière lui un sillage de lumière, une mer d’écume blanche.
25 ουκ εστιν ουδεν επι της γης ομοιον αυτω πεποιημενον εγκαταπαιζεσθαι υπο των αγγελων μου	25 Nulle bête sur terre ne saurait le vaincre: il a été fait rebelle à la peur.
26 παν υψηλον ορα αυτος δε βασιλευς παντων των εν τοις υδασιν	26 Il brave en face les plus fières, il est le roi de tous les carnassiers!