1 υπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγει | 1 Bildad de Súaj tomó la palabra y dijo: |
2 μεχρι τινος ου παυση επισχες ινα και αυτοι λαλησωμεν | 2 ¿Cuándo pondréis freno a las palabras? Reflexionad, y después hablaremos. |
3 δια τι ωσπερ τετραποδα σεσιωπηκαμεν εναντιον σου | 3 ¿Por qué hemos de ser tenidos como bestias, y a vuestros ojos somos impuros? |
4 κεχρηται σοι οργη τι γαρ εαν συ αποθανης αοικητος η υπ' ουρανον η καταστραφησεται ορη εκ θεμελιων | 4 Oh tú, que te desgarras en tu cólera, ¿la tierra acaso quedará por ti desierta, se moverá la roca de su sitio? |
5 και φως ασεβων σβεσθησεται και ουκ αποβησεται αυτων η φλοξ | 5 Sí, la luz del malvado ha de apagarse, ya no brillará su ardiente llama. |
6 το φως αυτου σκοτος εν διαιτη ο δε λυχνος επ' αυτω σβεσθησεται | 6 La luz en su tienda se oscurece, de encima de él se apaga la candela. |
7 θηρευσαισαν ελαχιστοι τα υπαρχοντα αυτου σφαλαι δε αυτου η βουλη | 7 Se acortan sus pasos vigorosos, le pierde su propio consejo. |
8 εμβεβληται δε ο πους αυτου εν παγιδι εν δικτυω ελιχθειη | 8 Porque sus pies le meten en la red, entre mallas camina. |
9 ελθοισαν δε επ' αυτον παγιδες κατισχυσει επ' αυτον διψωντας | 9 Por el talón le apresa un lazo, el cepo se cierra sobre él. |
10 κεκρυπται εν τη γη σχοινιον αυτου και η συλλημψις αυτου επι τριβων | 10 Oculto en la tierra hay un nudo para él, una trampa le espera en el sendero. |
11 κυκλω ολεσαισαν αυτον οδυναι πολλοι δε περι ποδας αυτου ελθοισαν εν λιμω στενω | 11 Por todas partes le estremecen terrores, y le persiguen paso a paso. |
12 πτωμα δε αυτω ητοιμασται εξαισιον | 12 El hambre es su cortejo, la desgracia se adhiere a su costado. |
13 βρωθειησαν αυτου κλωνες ποδων κατεδεται δε τα ωραια αυτου θανατος | 13 Devora el mal su piel, el Primogénito de la Muerte roe sus miembros. |
14 εκραγειη δε εκ διαιτης αυτου ιασις σχοιη δε αυτον αναγκη αιτια βασιλικη | 14 Se le arranca del seguro de su tienda, se le lleva donde el Rey de los terrores. |
15 κατασκηνωσει εν τη σκηνη αυτου εν νυκτι αυτου κατασπαρησονται τα ευπρεπη αυτου θειω | 15 Se ocupa su tienda, ya no suya, se esparce azufre en su morada. |
16 υποκατωθεν αι ριζαι αυτου ξηρανθησονται και επανωθεν επιπεσειται θερισμος αυτου | 16 Por abajo se secan sus raíces, por arriba se amustia su ramaje. |
17 το μνημοσυνον αυτου απολοιτο εκ γης και υπαρχει ονομα αυτω επι προσωπον εξωτερω | 17 Su recuerdo desaparece de la tierra, no le queda nombre en la comarca. |
18 απωσειεν αυτον εκ φωτος εις σκοτος | 18 Se le arroja de la luz a las tinieblas, del orbe se le expulsa. |
19 ουκ εσται επιγνωστος εν λαω αυτου ουδε σεσωσμενος εν τη υπ' ουρανον ο οικος αυτου αλλ' εν τοις αυτου ζησονται ετεροι | 19 Ni prole ni posteridad tiene en su pueblo, ningún superviviente en sus moradas. |
20 επ' αυτω εστεναξαν εσχατοι πρωτους δε εσχεν θαυμα | 20 De su fin se estremece el Occidente, y el Oriente queda preso de terror. |
21 ουτοι εισιν οικοι αδικων ουτος δε ο τοπος των μη ειδοτων τον κυριον | 21 Tan sólo esto son las moradas del impío, tal el lugar del que a Dios desconoce. |