ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 9

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Η σοφια ωκοδομησε τον οικον αυτης, ελατομησε τους στυλους αυτης επτα?	1 Sapientia ædificavit sibi domum : excidit columnas septem.
2 εσφαξε τη σφαγια αυτης, εκερασε τον οινον αυτης, και ητοιμασε την τραπεζαν αυτης?	2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
3 απεστειλε τας θεραπαινας αυτης, κηρυττει επι των υψηλων τοπων της πολεως,	3 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem et ad mœnia civitatis.
4 Οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω? και, προς τους ενδεεις φρενων, λεγει προς αυτους,	4 Si quis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est :
5 Ελθετε, φαγετε απο του αρτου μου, και πιετε απο του οινου τον οποιον εκερασα?	5 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
6 αφησατε την αφροσυνην και ζησατε? και κατευθυνθητε εν τη οδω της συνεσεως.	6 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiæ.
7 Ο νουθετων χλευαστην λαμβανει εις εαυτον ατιμιαν? και ο ελεγχων τον ασεβη λαμβανει εις εαυτον μωμον.	7 Qui erudit derisorem, ipse injuriam sibi facit, et qui arguit impium, sibi maculam generat.
8 Μη ελεγχε χλευαστην, δια να μη σε μισηση? ελεγχε σοφον, και θελει σε αγαπησει.	8 Noli arguere derisorem, ne oderit te : argue sapientem, et diliget te.
9 Διδε αφορμην εις τον σοφον και θελει γεινει σοφωτερος? διδασκε τον δικαιον και θελει αυξηθη εις μαθησιν.	9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia ; doce justum, et festinabit accipere.
10 Αρχη σοφιας φοβος Κυριου? και επιγνωσις αγιων φρονησις.	10 Principium sapientiæ timor Domini, et scientia sanctorum prudentia.
11 Διοτι δι' εμου αι ημεραι σου θελουσι πολλαπλασιασθη, και ετη ζωης θελουσι προστεθη εις σε.	11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitæ.
12 Εαν γεινης σοφος, θελεις εισθαι σοφος δια σεαυτον? και εαν γεινης χλευαστης, συ μονος θελεις πασχει.	12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris ; si autem illusor, solus portabis malum.
13 Γυνη αφρων, θρασεια, ανοητος και μη γνωριζουσα μηδεν?	13 Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
14 καθηται εν τη θυρα της οικιας αυτης επι θρονου, εν τοις υψηλοις τοποις της πολεως,	14 sedit in foribus domus suæ, super sellam in excelso urbis loco,
15 προσκαλουσα τους διαβατας τους κατευθυνομενους εις την οδον αυτων?	15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo :
16 οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω? και προς τον ενδεη φρενων, λεγει προς αυτον,	16 Qui est parvulus declinet ad me. Et vecordi locuta est :
17 Τα κλοπιμαια υδατα ειναι γλυκεα, και ο κρυφιος αρτος ειναι ηδυς.	17 Aquæ furtivæ dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
18 Αλλ' αυτος αγνοει οτι εκει ειναι οι νεκροι, και εις τα βαθη του αδου οι κεκλημενοι αυτης.	18 Et ignoravit quod ibi sint gigantes, et in profundis inferni convivæ ejus.