ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 9

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Η σοφια ωκοδομησε τον οικον αυτης, ελατομησε τους στυλους αυτης επτα?	1 Sapientia aedificavit sibi domum, excidit columnas septem;
2 εσφαξε τη σφαγια αυτης, εκερασε τον οινον αυτης, και ητοιμασε την τραπεζαν αυτης?	2 immolavit victimas suas, miscuit vinum et proposuit mensam suam.
3 απεστειλε τας θεραπαινας αυτης, κηρυττει επι των υψηλων τοπων της πολεως,	3 Misit ancillas suas, ut vocarent ad arcem et ad excelsa civitatis:
4 Οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω? και, προς τους ενδεεις φρενων, λεγει προς αυτους,	4 “ Si quis est parvulus, veniat ad me ”. Et vecordi locuta est:
5 Ελθετε, φαγετε απο του αρτου μου, και πιετε απο του οινου τον οποιον εκερασα?	5 “ Venite, comedite panem meum et bibite vinum, quod miscui vobis;
6 αφησατε την αφροσυνην και ζησατε? και κατευθυνθητε εν τη οδω της συνεσεως.	6 relinquite infantiam et vivite et ambulate per vias prudentiae ”.
7 Ο νουθετων χλευαστην λαμβανει εις εαυτον ατιμιαν? και ο ελεγχων τον ασεβη λαμβανει εις εαυτον μωμον.	7 Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit; et, qui arguit impium, sibi maculam generat.
8 Μη ελεγχε χλευαστην, δια να μη σε μισηση? ελεγχε σοφον, και θελει σε αγαπησει.	8 Noli arguere derisorem, ne oderit te; argue sapientem, et diliget te.
9 Διδε αφορμην εις τον σοφον και θελει γεινει σοφωτερος? διδασκε τον δικαιον και θελει αυξηθη εις μαθησιν.	9 Da sapienti, et sapientior fiet; doce iustum, et addet doctrinam.
10 Αρχη σοφιας φοβος Κυριου? και επιγνωσις αγιων φρονησις.	10 Principium sapientiae timor Domini, et scientia Sancti est prudentia.
11 Διοτι δι' εμου αι ημεραι σου θελουσι πολλαπλασιασθη, και ετη ζωης θελουσι προστεθη εις σε.	11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitae.
12 Εαν γεινης σοφος, θελεις εισθαι σοφος δια σεαυτον? και εαν γεινης χλευαστης, συ μονος θελεις πασχει.	12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris; si autem illusor, solus portabis malum.
13 Γυνη αφρων, θρασεια, ανοητος και μη γνωριζουσα μηδεν?	13 Mulier stulta est clamosa, fatua et nihil sciens;
14 καθηται εν τη θυρα της οικιας αυτης επι θρονου, εν τοις υψηλοις τοποις της πολεως,	14 sedit in foribus domus suae super sellam in excelsis urbis,
15 προσκαλουσα τους διαβατας τους κατευθυνομενους εις την οδον αυτων?	15 ut vocaret transeuntes per viam et pergentes itinere suo:
16 οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω? και προς τον ενδεη φρενων, λεγει προς αυτον,	16 “ Qui est parvulus, declinet ad me ”. Et vecordi locuta est:
17 Τα κλοπιμαια υδατα ειναι γλυκεα, και ο κρυφιος αρτος ειναι ηδυς.	17 “ Aquae furtivae dulciores sunt, et panis in abscondito suavior ”.
18 Αλλ' αυτος αγνοει οτι εκει ειναι οι νεκροι, και εις τα βαθη του αδου οι κεκλημενοι αυτης.	18 Et ignoravit quod ibi sint umbrae, et in profundis inferni convivae eius.