ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 107

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Δοξολογειτε τον Κυριον, διοτι ειναι αγαθος, διοτι το ελεος αυτου μενει εις τον αιωνα.	1 Louez le Seigneur car il est bon, éternel est son amour!
2 Ας λεγωσιν ουτως οι λελυτρωμενοι του Κυριου, τους οποιους ελυτρωσεν εκ χειρος του εχθρου?	2 Dites-le, vous qu’il a rachetés, vous qu’il a repris à l’adversaire,
3 και συνηγαγεν αυτους εκ των χωρων, απο ανατολης και δυσεως απο βορρα και απο νοτου.	3 vous qu’il a rassemblés de toutes les terres, du levant et du couchant, du midi et du nord!
4 Περιεπλανωντο εν τη ερημω, εν οδω ανυδρω? ουδε ευρισκον πολιν δια κατοικησιν.	4 Ils erraient par le désert, au long des steppes, sans trouver le chemin d’une ville d’étape.
5 Ησαν πεινωντες και διψωντες? η ψυχη αυτων απεκαμνεν εν αυτοις.	5 Ils avaient faim; la soif surtout faisait défaillir en eux leur âme.
6 Τοτε εβοησαν προς τον Κυριον εν τη θλιψει αυτων? και ηλευθερωσεν αυτους απο των αναγκων αυτων.	6 Mais dans l’angoisse ils crièrent vers le Seigneur, et il les tira de leur détresse.
7 Και ωδηγησεν αυτους δι' ευθειας οδου, δια να υπαγωσιν εις πολιν κατοικιας.	7 Il les fit cheminer par un droit chemin jusqu’à trouver une ville où pouvoir s’arrêter.
8 Ας υμνολογωσιν εις τον Κυριον τα ελεη αυτου και τα θαυμασια αυτου τα προς τους υιους των ανθρωπων?	8 Qu’ils célèbrent le Seigneur pour sa grâce, pour ses miracles en faveur des humains!
9 Διοτι εχορτασε ψυχην διψωσαν, και ψυχην πεινωσαν ενεπλησεν απο αγαθων.	9 Car il a désaltéré la gorge assoiffée, il a comblé de biens les affamés.
10 Τους καθημενους εν σκοτει και σκια θανατου, τους δεδεμενους εν θλιψει και εν σιδηρω?	10 Ils étaient là en un monde de ténèbres, rivés à la misère, rivés à leurs fers,
11 διοτι ηπειθησαν εις τα λογια του Θεου και την βουλην του Υψιστου κατεφρονησαν?	11 pour n’avoir pas écouté les paroles de Dieu, pour avoir méprisé les avis du Très-Haut.
12 δια τουτο εταπεινωσε την καρδιαν αυτων εν κοπω? επεσον, και δεν υπηρχεν ο βοηθων.	12 Il les avait brisés par les épreuves, ils chancelaient et nul ne les secourait.
13 Τοτε εβοησαν προς τον Κυριον εν τη θλιψει αυτων, και εσωσεν αυτους απο των αναγκων αυτων?	13 Mais dans l’angoisse ils crièrent vers le Seigneur: lui les tira de leur détresse.
14 εξηγαγεν αυτους εκ του σκοτους και εκ της σκιας του θανατου και τα δεσμα αυτων συνετριψεν.	14 Il les fit sortir du noir, des ténèbres: il avait rompu leurs chaînes!
15 Ας υμνολογωσιν εις τον Κυριον τα ελεη αυτου και τα θαυμασια αυτου τα προς τους υιους των ανθρωπων?	15 Qu’ils célèbrent le Seigneur pour sa grâce, pour ses miracles en faveur des humains!
16 διοτι συνετριψε πυλας χαλκινας και μοχλους σιδηρους κατεκοψεν.	16 Car il a brisé les portes de bronze, il a mis en pièces les verrous de fer.
17 Οι αφρονες βασανιζονται δια τας παραβασεις αυτων και δια τας ανομιας αυτων.	17 Ils faisaient les fous sur les chemins du péché, puis ils devaient payer leurs fautes.
18 Παν φαγητον βδελυττεται η ψυχη αυτων, και πλησιαζουσιν εως των πυλων του θανατου.	18 Ils ne supportaient plus aucun aliment, ils étaient arrivés aux portes de la mort.
19 Τοτε βοωσι προς τον Κυριον εν τη θλιψει αυτων, και σωζει αυτους απο των αναγκων αυτων?	19 Mais dans l’angoisse ils crièrent vers le Seigneur et il les tira de leur détresse.
20 αποστελλει τον λογον αυτου και ιατρευει αυτους και ελευθερονει απο της φθορας αυτων.	20 Il envoya sa parole: elle les remit sur pied et les fit échapper à la tombe.
21 Ας υμνολογωσιν εις τον Κυριον τα ελεη αυτου, και τα θαυμασια αυτου τα προς τους υιους των ανθρωπων?	21 Qu’ils célèbrent le Seigneur pour sa grâce, pour ses miracles en faveur des humains!
22 και ας θυσιαζωσι θυσιας αινεσεως και ας κηρυττωσι τα εργα αυτου εν αγαλλιασει.	22 Qu’ils lui offrent un sacrifice de louange, que dans leur joie ils disent et proclament ses œuvres,
23 Οι καταβαινοντες εις την θαλασσαν με πλοια, καμνοντες εργασιας εν υδασι πολλοις,	23 ceux qui descendent en mer sur des navires, pour leur négoce au-delà de l’océan!
24 αυτοι βλεπουσι τα εργα του Κυριου και τα θαυμασια αυτου τα γινομενα εις τα βαθη?	24 Ceux-là ont vu le travail du Seigneur et ses miracles sur les abîmes.
25 Διοτι προσταζει, και εγειρεται ανεμος καταιγιδος, και υψονει τα κυματα αυτης.	25 Car à son ordre une bourrasque s’est levée, qui soulevait les vagues de la mer.
26 Αναβαινουσιν εως των ουρανων και καταβαινουσιν εως των αβυσσων? η ψυχη αυτων τηκεται υπο της συμφορας.	26 Portés aux cieux, retombant dans les abîmes, leur âme fondait dans les malaises.
27 Σειονται και κλονιζονται ως ο μεθυων, και πασα η σοφια αυτων χανεται.	27 Pris de vertige, ils titubaient comme un ivrogne, leur sagesse était toute avalée.
28 Τοτε κραζουσι προς τον Κυριον εν τη θλιψει αυτων, και εξαγει αυτους απο των αναγκων αυτων.	28 Mais dans l’angoisse ils crièrent vers le Seigneur, et il les tira de leur détresse.
29 Κατασιγαζει την ανεμοζαλην, και σιωπωσι τα κυματα αυτης.	29 Il rétablit le calme après la tempête, il apaisa les flots.
30 Και ευφραινονται, διοτι ησυχασαν? και οδηγει αυτους εις τον επιθυμητον λιμενα αυτων.	30 Quelle joie pour eux quand l’onde fut tranquille, et qu’il les mena au port désiré!
31 Ας υμνολογωσιν εις τον Κυριον τα ελεη αυτου και τα θαυμασια αυτου τα προς τους υιους των ανθρωπων?	31 Qu’ils célèbrent le Seigneur pour sa grâce, pour ses miracles en faveur des humains!
32 και ας υψονωσιν αυτον εν τη συναξει του λαου, και εν τω συνεδριω των πρεσβυτερων ας αινωσιν αυτον.	32 Qu’ils l’exaltent dans l’assemblée du peuple et disent ses louanges au conseil des Anciens.
33 Μεταβαλλει ποταμους εις ερημον και πηγας υδατων εις ξηρασιαν?	33 Il épuise le fleuve et c’est le désert, là où étaient les sources, il n’y a que la steppe;
34 την καρποφορον γην εις αλμυραν, δια την κακιαν των κατοικουντων εν αυτη.	34 les riches terres se couvrent de sel pour les crimes de leurs habitants.
35 Μεταβαλλει την ερημον εις λιμνας υδατων και την ξηραν γην εις πηγας υδατων.	35 Il crée un lac au milieu du désert, et la terre aride se voit irriguée,
36 Και εκει κατοικιζει τους πεινωντας, και συγκροτουσι πολεις εις κατοικησιν?	36 pour qu’y habitent ceux qui avaient faim, et qu’ils y bâtissent leur cité.
37 και σπειρουσιν αγρους και φυτευουσιν αμπελωνας, οιτινες καμνουσι καρπους γεννηματος.	37 Ils ensemencent leurs champs et plantent des vignes, ils en récoltent les fruits.
38 Και ευλογει αυτους, και πληθυνονται σφοδρα, και δεν ολιγοστευει τα κτηνη αυτων.	38 Il les bénit pour qu’ils se multiplient, et leur bétail ne dépérit pas.
39 Ολιγοστευουσιν ομως επειτα και ταπεινονονται, απο της στενοχωριας, της συμφορας και του πονου.	39 Car ils étaient amoindris, prostrés, plongés dans le malheur et la peine.
40 Επιχεει καταφρονησιν επι τους αρχοντας και καμνει αυτους να περιπλανωνται εν ερημω αβατω.	40 Mais lui, qui déverse le mépris sur les grands et fait qu’ils se perdent en un désert sans chemin,
41 Τον δε πενητα υψονει απο της πτωχειας και καθιστα ως ποιμνια τας οικογενειας.	41 il relève le pauvre en sa misère: sa famille prospère et se multiplie.
42 Οι ευθεις βλεπουσι και ευφραινονται? πασα δε ανομια θελει εμφραξει το στομα αυτης.	42 Que l’homme droit regarde et se réjouisse, mais tout ce qui est vil ne pourra que se taire.
43 Οστις ειναι σοφος ας παρατηρη ταυτα? και θελουσιν εννοησει τα ελεη του Κυριου.	43 Qui aura la sagesse de méditer ces choses, qui saura reconnaître les bontés du Seigneur?